“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักวันนี้นะ ไอกะ”
หลังจากส่งสมาชิกคนอื่นๆ ในวงกลับบ้านแล้ว ก็เหลือแค่ฉันกับผู้จัดการในรถเท่านั้น ซึ่งจะมีแค่่เวลาแบบนี้เท่านั้นที่เราจะหยิบยกเื่ต่างๆ ภายในใจออกมาพูดคุยกันได้
แม้แต่สมาชิกคนอื่นๆ ในวงที่ผ่านความลำบากมาด้วยกันมากมายั้แ่่เดบิวต์ ก็ยังไม่เคยมีใครได้ร่วมวงสนทนาแบบนี้เลย
“ถ้าอย่างนั้น... ซาเอกุสะซังควรจะช่วยฉันทำงานวันนี้ให้เรียบร้อย คุณเอาของที่ฉันขอไปครั้งก่อนมาด้วยมั้ย?”
“เ้าเด็กนี่... ก็อยู่ในช่องเก็บของด้านหน้านี่ไง”
ซาเอกุสะซังผู้ไว้ผมสั้นเรียบร้อยที่กำลังใช้มือจับพวงมาลัย ชี้มือชี้ไม้ให้ฉันที่นั่งอยู่ด้านข้างเปิดช่องเก็บของตรงหน้า ข้างในนั้นมีถุงกระดาษสีน้ำตาลหนาที่ไร้ลวดลายหรือตัวอักษรอยู่ใบหนึ่ง
เมื่อแอบส่องดูข้างในถุง ก็พบกล่องที่มีข้อความเขียนไว้อยู่ เช่น ฟังก์ชันควบคุมแบบััสองหัว ฟังก์ชันตั้งค่าความเร็วหลายระดับ และความยาวเสมือนของจริง พูดได้เลยว่านี่คือความปรารถนาสูงสุดของฉันทีเดียวเชียว ั้แ่ฉันเดบิวต์เป็ศิลปินและได้รับความนิยมมากขึ้น การซื้อของพวกนี้ก็ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากผู้จัดการ
“ฉันตื่นเต้นกับเ้านี้ชะมัด ฮ่าๆ”
“ถ้า ‘สาวงามคนแรกนับั้แ่ก่อตั้งญี่ปุ่นมา’ ถูกแอบถ่ายได้ว่าใช้ของพวกนี้ล่ะ คงได้เป็ข่าวสุดฮอตประจำเดือนแน่”
“นี่... คุณซาเอกุสะซังประชดฉันรึไง?”
“ก็ใช่สิ รู้มั้ยว่าฉันอายแค่ไหนที่ต้องมาช่วยเลือกไอ้ของพวกนี้ให้เธอ... เฮ้อ ยังไงฉันก็เป็ผู้จัดการนี่ คงต้องยอมรับความเป็จริงแหละ”
ฉันเริ่มเบื่อที่จะเถียงกับซาเอกุสะซังที่มักพูดอะไรแบบนี้ออกมา ด้วยรอยยิ้มที่ยากจะเดาออกว่าพูดจริงหรือแค่พูดเล่น
ฉันไม่รู้หรอกว่าใครเป็คนเขียนข่าวลือพวกนั้น เพราะก่อนที่อัลบั้มเดบิวต์จะเปิดตัว ฉันก็มีหลายฉายาให้เรียกแล้ว แน่นอนว่าใน่ที่จะเดบิวต์ ฉันก็ต้องโดนตรวจสอบอย่างละเอียด และถึงจะพูดได้ไม่เต็มปากว่าฉันได้ไล่กำจัดข่าวลือบ้าบอเ่าั้ไปหมดแล้ว... และก็หวังว่าหนึ่งปีให้หลัง ทุกคนจะลืมๆ มันไปบ้าง
แต่สุดท้ายฉายา ‘สาวงามแห่งสหัสวรรษ’ ก็กลายเป็เื่ขำขันที่ถูกใช้พาดหัวข่าวซ้ำๆ จนกลายเป็เื่ปกติของสื่อไปแล้ว
“เอาเถอะ ถ้ามันจะช่วยลดพวกข่าวซุบซิบหรือข่าวลือต่างๆ ที่ลงในนิตยสารพวกนั้นบ้าง ฉันจะลองช่วยสุดความสามารถดู”
“อื้ม... ขอบคุณนะคะ”
ถึงฉันจะซื้อของบางอย่างผ่านการชอปปิงออนไลน์ได้ แต่ก็ยังกลัวว่าสิ่งที่ทำไปอาจถูกเปิดเผยโดยไม่ได้ตั้งใจ ไหนต้องมาเสี่ยงว่าจะถูกเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวตอนไหนตลอดเวลาอีก
ส่วนที่ฉันย้ายมาบ้านหลังใหม่นี้ เพราะค่ายต้นสังกัดเริ่มได้รับความนิยมมากขึ้น พวกเขาจึงเช่าห้องพักในคอนโดมิเนียมแห่งใหม่เพื่อใช้ปกปิดตัวตนของฉันโดยเฉพาะให้
นี่ถ้ารู้ว่าไอดอลสาววัยสิบเจ็ดปีในสายตาของทุกคนซื้อเซ็กซ์ทอยขนาดใหญ่พิเศษ (รวมถึงฟังก์ชันการสั่นะเืความเร็วสูงระดับพิเศษ) ละก็ คงไม่ใช่เื่ที่จะมาอธิบายได้ด้วยคำสองคำแน่
“แต่อย่าเล่นเพลินจนกระทบงานล่ะ”
“ซาเอกุสะซังนี่นะ ไม่ต้องกังวลหรอกน่า ที่ผ่านมาฉันเคยทำให้ผิดหวังเหรอ?”
“ก็...ไม่รู้สิ”
หลังคุณซาเอกุสะได้ยินคำโต้เถียงจากฉัน เธอก็หยุดจู้จี้และเพ่งสมาธิไปที่การขับรถอีกครั้ง
ฉันที่กำลังเก็บถุงใบหนาเพราะไม่อยากให้ใครเห็นของด้านใน พลันรู้สึกเสียใจขึ้นมาอีกครั้งกับการเลือกเส้นทางที่ไม่สะดวกนี้ของตัวเอง
ใบหน้าที่กำลังสะท้อนอยู่บนหน้าต่างรถตรงหน้าของฉันนี้ คือใบหน้าของ ‘ไอกะ’ ไอดอลแห่งชาติ!
เมื่อสองปีที่แล้ว ฉันกับเพื่อนๆ ที่ได้รับคัดเลือกจากการออดิชัน ได้เดบิวต์ในชื่อวง ‘CYRA’ ซึ่งเดิมทีก็เป็แค่การเติมเต็มความฝันในการอยากเป็ศิลปินเท่านั้น
แต่พวกเรากลับได้รับความนิยมอย่างว่องไว ซิงเกิลแรกไม่เพียงขายดีตีตลาดเท่านั้น แต่พวกเราก็ค่อยๆ ไปโผล่อยู่ตามสถานีโทรทัศน์ที่นู่นที่นี่บ้าง
และเมื่อฉันถูกเลือกให้เป็เซนเตอร์ของวง ฉันก็เปลี่ยนจากสาวสวยหน้าใหม่ตามสื่อ กลายเป็ไอดอลยอดฮิตโดยไม่รู้ตัว
สำหรับฉันตอนนี้ ก็แค่อยากรักษาภาพลักษณ์ไอดอลผู้ไร้ที่ติของตัวเอง และไม่อยากทำให้เเฟนๆ ที่สนับสนุนต้องผิดหวัง ดังนั้น... ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ ฉันจึงทำได้แค่อดทน
“ดีเนอะ… ที่ซาเอกุสะซังมีแฟนกับเขาด้วย”
“ก็เธอเป็ไอดอล ส่วนฉันเป็แค่ผู้จัดการธรรมดาๆ ไม่ใช่เรอะ”
“คงจะดีน่าดู... ฉันก็อยากเป็ผู้จัดการของไอดอลบ้างจัง ต้องได้เจอสาวน่ารักๆ เยอะแน่เลย”
“ก็จริง แต่ละคนก็น่ารักๆ ทั้งนั้น... แต่ถ้าไม่ก่อปัญหาเลยจะดีที่สุด”
“ฮิฮิ ขอบคุณสำหรับคำชมนะ”
ซาเอกุสะซังอายุมากกว่าฉัน เธอเป็ผู้จัดการของพวกเรามาั้แ่่ที่เป็เด็กฝึกก่อนเดบิวต์ ถึงเธอจะมีภาพลักษณ์ที่ดูสง่างามและเรียบร้อยอยู่เสมอ แต่ฉันรู้... ถ้าเธออยู่ตามลำพังกับแฟนหนุ่มที่คบหากันมาหลายปีเมื่อไหร่ เธอแทบจะเปลี่ยนเป็คนละคน
ถึงแฟนหนุ่มอายุน้อยของเธอเพิ่งเข้าสู่สังคมการทำงาน ฉันก็ยังเห็นเขามารับซาเอกุสะซังหลังเลิกงานอยู่บ้าง แถมยังชอบโอบกอดกันอย่างมีความสุขอีก แต่ใช่ว่าจะเห็นภาพที่เจอนั้นได้ง่าย
“ว่าแต่ ฉันน่าจะบอกเธอไปแล้วนะว่า พรุ่งนี้ไม่มีตารางงาน ใช้วันหยุดพักผ่อนให้เป็ประโยชน์ล่ะ”
“อืม ฉันเองก็ไม่มีอะไรให้ทำมากนักหรอก... แล้วซาเอกุสะซังล่ะ มีแผนไปไหนมั้ย”
“คืนนี้ฉันจะไปค้างที่บ้านแฟน”
“นี่คิดใช้โอกาสนี้ทำร้ายฉันใช่มั้ย? ไม่ใช่ว่าคนที่ต้องกังวลว่าจะทำมากเกินไปจนกระทบงานคือคุณเหรอคะ!”
เมื่อซาเอกุสะซังได้ยินฉันพูดแบบนั้น เธอก็ส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยชวนน่ารำคาญออกมา ก่อนจะเบนสายตาบุ้ยใบ้ไปที่ของเล่นผู้ใหญ่ในถุงที่ฉันถืออยู่
“ไม่เอาน่า ไม่ใช่ว่าฉันทำตามรีเควสที่เธอขอมาตลอดเหรอ ไอกะ”
“ฮึ… งั้นฉันก็ขอให้คุณมีวันหยุดอันแสนสุขในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”
ทันทีที่บทสนทนาจบลง ฉันก็เพิ่งสังเกตว่ารถขับมาถึงซอยที่ใกล้ที่พักของฉันแล้ว ซาเอกุสะซังจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนากลับมาที่ฉันแทน
“ใกล้ถึงบ้านเธอแล้ว อยากกินของว่างยามดึกไหม?”
“ไม่อะ ถ้าหิวตอนดึกๆ ฉันก็ทำอาหารเองได้ อีกอย่างคงหาที่จอดรถยาก คุณกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ”
“งั้นเหรอ? ตามใจเธอแล้วกัน”
ซาเอกุสะซังขับรถตรงไปที่ลานจอดรถใต้ดินที่มีเฉพาะยานพาหนะซึ่งมีใบอนุญาตการเข้าถึงแบบอิเล็กทรอนิกส์เท่านั้น ถึงจะได้รับอนุญาตให้เข้าไปในคอนโดมิเนียมระดับไฮเอนด์ ‘โมริคอมเพล็กซ์’ ได้
หลังจากฉันตรวจดูแล้วว่าไม่มีสิ่งของตกหล่น หรือมีคำแนะนำอะไรเพิ่มจากคุณซาเอกุสะซังแล้ว ฉันก็เปิดประตูรถและบอกลาเธอไปสำหรับค่ำคืนนี้
รถของผู้จัดการที่เปิดไฟหน้าอยู่นั้น ยังคงจอดนิ่งอยู่กับที่จนกว่าฉันจะหยิบบัตรและเข้าไปในลิฟต์ แล้วก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดสนิท ฉันก็ถือโอกาสโบกมือเล็กน้อยเพื่อบอกลาคุณซาเอกุสะซัง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้