ฝั่งผู้จัดการคิดมาแล้วว่าที่พักใหม่นี้เป็ที่อยู่อาศัยที่น่าสนใจแห่งหนึ่ง ทั้งด้านความสะดวกสบายและการเดินทาง ส่วนสิ่งที่สำคัญที่สุดคงไม่พ้นเื่ ความเป็ส่วนตัว
คอนโดมิเนียมสุดหรูหราแห่งนี้มีการออกแบบที่สามารถบดบังการมองเห็นจากภายนอกได้เกือบทั้งหมด ยกเว้นแค่บริเวณระเบียงบางจุดเท่านั้น
มีแค่ตอนที่เข้าออกประตูตึกเท่านั้นที่ต้องคอยระวังปาปารัสซี[1]แอบถ่าย ส่วนบุคคลภายนอกส่วนใหญ่ก็จะโดนพนักงานรักษาความปลอดภัยกันไว้ทั้งหมด
ตามที่ผู้จัดการบอกมา จนถึงตอนนี้ก็มีแค่คนในบริษัทไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ที่อยู่นี้ของฉัน ส่วนนักข่าวซุบซิบพวกนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง
แม้การเป็ไอดอลจะไม่สะดวกในหลายๆ เื่บ้าง แต่ฉันก็ได้รับการคุ้มครองและการดูแลเป็อย่างดีจากต้นสังกัด ดังนั้นชีวิตส่วนตัวของฉันจึงไม่ได้ถูกคุกคามมากเท่าไร
ส่วนการที่ฉันเป็คนเดียวในวงที่ได้รับสิทธิพิเศษแบบนี้ ไม่ใช่เพราะฉันมีสถานะวิเศษวิโสอะไรหรอก แต่เป็เพราะว่า... ฉันมีความลับส่วนตัวมากมายที่ไม่อาจเปิดเผยได้มากกว่า
"เอ่อ สวัสดีค่ะ"
"อา... สวัสดีครับ"
เมื่อลิฟต์มาถึงชั้นหนึ่ง ก็มีชายหนุ่มร่างผอมสูงคนหนึ่งถือถุงพลาสติกของซูเปอร์มาร์เก็ตเดินเข้ามา เขาคือเพื่อนบ้านข้างห้องที่อาศัยอยู่ที่นี่มาก่อนฉัน
เมื่อได้ยินเสียงของเขาที่ฟังดูแหบแห้งเล็กน้อย ก็รู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้าที่เจืออยู่ในเสียงนั้นได้ทันที หรืออาจเป็เพราะเราเจอกัน่ดึกๆ ประจำกันนะ
แม้เราจะอาศัยอยู่ชั้นเดียวกันโดยมีผนังกั้นไว้เท่านั้น แต่ใน่เวลาเดือนกว่าๆ ที่ย้ายมา ฉันก็ได้พูดคุยกับเขาแค่ตอนขึ้นลิฟต์เท่านั้นแหละ
ขณะที่ฉันเข้าไปในลิฟต์ ฉันจะถอดแว่นตาหรือหมวกที่ปกปิดตัวเองออกเพื่อผ่อนคลายเล็กน้อย ส่วนเขาดูจะไม่ได้สังเกตเห็นตัวตนของฉันหรือแสดงท่าทีใดๆ เป็พิเศษ
ฉันมักจะพบเขาโดยบังเอิญในตอนที่เลิกงานหรือออกไปข้างนอกแต่เช้าตรู่ แต่ในเวลาเลิกงานแบบนี้ เขามักจะถือถุงที่เต็มไปด้วยเครื่องดื่มชูกำลังพร้อมสายตาที่ดูเหนื่อยล้า
ว่าแต่... ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเช้าตรู่ ทำไมเขาถึงดื่มอะไรแบบนั้นในเวลานี้ด้วย
แต่แทนที่ฉันจะสนใจเื่พวกนั้น ฉันอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนเขามากกว่าเสียอีก
และแม้ว่าฉันจะไม่ได้มองเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่ดูจากรูปลักษณ์ที่สะท้อนในเงากระจก ไม่ว่าจะเป็รูปร่างหรือหน้าตาก็ตรงเทสฉันสุดๆ
ถ้ามีโอกาสมองเขาเต็มๆ สองตา ฉันคงจะค่อยๆ ชื่นชมเขาจนหัวใจดวงนี้ค่อยๆ พองโตขึ้นอย่างแน่นอน
และบทสนทนาสั้นๆ ของเราก็จบเพียงเท่านั้น ก่อนที่เราทั้งสองจะออกจากลิฟต์และหยิบกุญแจขึ้นมาไขประตูห้องของตัวเอง
แค่ได้เห็นเขาก่อนเข้าห้อง ฉันก็อารมณ์ดีเป็พิเศษแล้ว... แต่อีกด้านหนึ่ง เพราะฉันมีตัวตนที่เป็แบบนี้ เลยรู้สึกเสียใจหน่อยๆ ที่คงทำความรู้จักกับเขาไม่ได้
"เฮ้อ... อยากรู้จักชื่อของนายเพื่อนบ้านจัง"
จะว่าไป ตอนสมัยมัธยมฉันก็เคยมีแฟนมาหลายคน แม้ว่าจะมาทำงานที่โตเกียวได้พักใหญ่แล้ว ฉันก็ไม่เคยรู้สึกสนใจใครเท่านี้เลย แถมยังเป็คนที่ไม่รู้จักด้วยซ้ำ
ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงเขา เหมือนว่าความกระหายพิเศษบางอย่างจะถูกจุดประกายขึ้น ซึ่งมันทำให้ฉันกระตือรือร้นที่จะสนองความว่างเปล่าในใจตัวเองมากขึ้นไปด้วย
ฉันเปิดไฟดวงใหญ่ในห้องนั่งเล่น แล้วโยนกระเป๋าและเสื้อคลุมไปที่มุมหนึ่งของโซฟา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่และมองดูกล่องที่ซาเอกุสะซังให้มา
"ไม่ได้ ฉันต้องออกกำลังกายก่อน..."
ฉันส่ายหัวเพื่อกดความกระหายที่พลุ่งพล่านเอาไว้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่การเป็ไอดอลไม่สามารถี้เีได้
แม้ว่าจะทำงานมาทั้งวัน แต่เมื่อกลับถึงบ้านก็มีสิ่งที่ต้องทำ นั่นคือกิจวัตรที่ฉันเลื่อนมันออกไปเพราะความี้เี และควรจะทำไปั้แ่เมื่อคืนวาน
พื้นที่ใช้สอยที่กว้างขวางนี้ไม่เพียงแต่มีเครื่องเรือนที่ให้ความสะดวกสบาย ทั้งยังมีอุปกรณ์ที่เหมาะแก่การออกกำลังกายพื้นฐานของฉันอีกด้วย
เอาล่ะ... สู้ๆ นาเดชิโกะ
ฉันเปลี่ยนชุดเป็ชุดออกกำลังกายที่เบาสบาย แล้วตั้งเวลากับความเร็วบนลู่วิ่งไฟฟ้า ั้แ่ย้ายมาที่นี่ ฉันก็ฝึกวิ่งจ็อกกิงเป็ประจำ
ถึงการวิ่งแบบนี้จะทำได้ที่สวนสาธารณะใกล้บ้านก็เถอะ แต่ฉันมองว่ามันเป็เื่ยุ่งยาก หากทำทุกๆ อย่างได้ที่บ้านก็เป็เื่ดี แถมยังลดโอกาสที่จะเผยใบหน้าตัวเองนอกบ้านด้วย
สิ่งที่ไอดอล้ามากที่สุดคือร่างกายที่แข็งแรงและความจุปอดที่เพียงพอ แต่ตอนนี้ความถี่ในการออกกำลังกายของฉันลดลงมาก ถ้าเทียบกับตอนที่เดบิวต์ใหม่ๆ ตอนที่ตัวเองวิ่งได้พักหนึ่ง พลังตอนนั้นยังดูเหลือเฟือกว่าตอนนี้เยอะ
"ฮู้...ไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน"
ฉันหยุดลู่วิ่งด้วยความพึงพอใจ และเตรียมเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
แต่การออกกำลังกายไม่ได้ทำให้ความ้าของฉันหายไปเลย กลับทำให้ฉันสนใจของเล่นใหม่ที่ได้มาในวันนี้มากขึ้นเสียอีก
ฉันเหลือบมองไปที่โซฟา แล้วค่อยๆ เดินไปหาของเล่นที่ฉันรอคอยมานาน
ขณะที่ฉันเปิดกล่อง และหยิบแท่งซิลิโคนที่เปล่งรัศมีออกมา ฉันก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
"ว้าว... ทำออกมาเหมือนจริงเลยแฮะ"
เมื่อฉันมองดูของเล่นที่โฆษณาว่าสร้างขึ้นมาโดยใช้โมเดลมาจากคนจริงๆ ฉันก็กลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ ดูแล้วสีผิวและเนื้อััก็ถูกทำให้เหมือนของจริงสุดๆ
ถึงอยากจะลองใจจะขาด แต่ฉันก็ต้องระงับมันเอาไว้ เพราะต้องไปชำระล้างร่างกายหลังจากที่วิ่งมาจนเหงื่อท่วม และทำงานมาทั้งวันก่อน
‘ถ้าอย่างนั้นระหว่างอาบน้ำและล้างเครื่องสำอาง ก็ทำความสะอาดเ้าของเล่นนี่ไปด้วยแล้วกัน’
"แต่มันจะมีของใครใหญ่ขนาดนี้จริงเหรอ? ไม่อยากจะคิดเลย…"
เมื่อมองของเล่นขนาดใหญ่ที่แทบจะถือด้วยมือทั้งสองข้างไม่ได้ ฉันก็เริ่มสงสัยว่าคำโฆษณานั้นเชื่อถือได้จริงหรือเปล่า?
และอดคิดไม่ได้ว่า ถ้ามันใหญ่ขนาดนี้จริงๆ ฉันต้องทำยังไงถึงจะ…
"ฮู่..."
ฉันวางของเล่นไว้ในจุดที่คิดว่าน้ำไม่น่าจะกระเด็นไปโดน และอดใจไม่ไหวที่จะมองดูเรือนร่างของตัวเอง
นอกจากเสียงหยดน้ำจากหัวฝักบัวในห้องน้ำที่กว้างขวางนั้น เสียงครวญครางอันเเผ่วเบาของฉันก็เริ่มดังขึ้น
ความปรารถนาในใจของฉันถูกเร้าขึ้นทีละน้อย และเมื่อนิ้วัักับจุดลับอย่างอ่อนโยน ก็รู้สึกได้ว่าตัวเองเข้าสู่อารมณ์นั้นอย่างสมบูรณ์แล้ว
"อ๊ะ... อ่า อ๊า..."
ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่ต้องดึงนิ้วออกจากจุดนั้นอย่างรวดเร็ว และไม่ยอมให้ตัวเองปลดปล่อยความ้านี้ออกไป
นี่แค่เล่นกับมันแป๊บๆ ก็ทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ตอนนี้พอรู้แล้วว่าตัวเองน่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไป หลังจากล้างทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉันก็รีบปิดน้ำแล้วสวมเสื้อคลุมอาบน้ำทันที
"ดีนะที่กลั้นไว้ได้... เกือบอาบไม่เสร็จแหนะ"
ฉันวิ่งออกจากห้องน้ำไปพร้อมกับเ้าคู่หูใหม่ไปยังห้องนั่งเล่น ก่อนจะนั่งบนโซฟา และมองดูของเล่นชิ้นใหญ่ในมือนั้นอีกครั้ง
พอลองเปิดสวิตช์ มันก็สั่นจนแทบสะดุ้ง นี่มันสั่นแรงกว่าที่จินตนาการไว้อีก เมื่อเห็นการยืดขยายและหดตัวของมันไปเรื่อยๆ ก็ทำให้ฉันรู้สึกหนักใจเล็กน้อย
"เหมือนว่า... จะมีเื่แบบนั้นจริงๆ ด้วยแฮะ"
ถึงฉันจะไม่ได้อ่านคำแนะนำจากคู่มือ แต่ก็ใช้ประสบการณ์และสัญชาตญาณของตัวเองปิดเครื่องได้สำเร็จ
แรกๆ ฉันก็อยากได้น้ำมันหล่อลื่นที่ใช้เป็ประจำอยู่หรอก แต่เห็นสภาพตัวเองตอนนี้... คิดว่าไม่จำเป็แล้วมั้ง
หลังจากเอื้อมมือไปััช่องลับของตัวเองเพื่อยืนยันว่ามันฉ่ำแฉะมากแค่ไหน ฉันรอแทบไม่ไหวแล้วที่จะสอดใส่เ้าของเล่นนี่เข้าไปในร่างของตัวเอง
ฉันยกเท้าทั้งสองข้างขึ้นวางบนโซฟา แล้วอ้าขาออกกว้าง พอก้มลงมอง ก็เห็นว่าของเล่นชิ้นใหญ่ที่ไม่สมส่วนกับร่างกายตัวเองนั้น กำลังััปากถ้ำชื้นแฉะของฉันอยู่
"เสียวจริงๆ..."
เมื่อหันมองภาพที่ของเล่นขนาดใหญ่ยากจะบรรยายกำลังพาดอยู่บนโหนกเนินที่เรียบเนียนไร้ขนของตัวเอง… ฉันกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดศีลธรรมแปลกๆ ทั้งๆ ที่ฉันแค่กำลังช่วยตัวเอง
ฉันสูดหายใจเข้าครั้งหนึ่ง และจินตนาการถึงความจุกแน่นที่กำลังจะได้รับ แล้วค่อยๆ ดันแท่งนั้นลึกเข้าไปในร่าง
[1] ปาปารัสซี (paparazzi) นักข่าวสายบันเทิงที่ชอบแอบถ่าย และนำชีวิตส่วนตัวของบุคคลชื่อดังมาทำข่าว
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้