ห่าวเหรินนั่งอยู่ในแท็กซี่เมื่อเขาได้ยินเสียงดังขึ้นในหัว ติง: โฮสต์ทำภารกิจเสร็จสมบูรณ์ กำลังออกของรางวัล
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาได้ยินเสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ "เรียนคุณห่าวเหริน บัญชีออมทรัพย์ของคุณที่ลงท้ายด้วยหมายเลข 7302 ได้รับเครดิตจำนวน 100,000 หยวน ยอดเงินปัจจุบันของคุณคือ 101,000 หยวน"
ห่าวเหรินใและพึมพำว่า "รอยยิ้มแพงขนาดนี้เลยเหรอ?"
ระบบตอบกลับว่า ติง: ขอแนะนำว่าโฮสต์ไม่ควรเปรียบเทียบรางวัลกับความสุขของภรรยา
ห่าวเหรินรู้สึกตัวและพยักหน้า เขาตระหนักว่ามันง่ายมากที่เขาจะหลงผิด เขารู้ตัวและพยายามสงบสติอารมณ์ ขณะที่เขาคิดว่าจะทำอะไรกับเงินนี้ แท็กซี่ก็มาถึงที่พักของเขา
ห่าวเหรินจ่ายค่าโดยสารแล้วเดินขึ้นไปที่อาคารที่เขาอาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์เช่า เขาพบว่าเ้าของที่ยืนอยู่ที่ทางเดิน เหมือนกำลังรอเขาอยู่
ห่าวเหรินทักทายชายวัยกลางคน "ลุงหยาง ทำไมลุงถึงมาด้วยตัวเองล่ะครับ? ผมกำลังจะส่งส่วนที่เหลือให้ลุงในเช้าพรุ่งนี้เอง"
ลุงหยางหันมามองเขาและลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "เสี่ยวเหริน ฉันไม่ได้มาที่นี่เพราะเื่ค่าเช่า จริง ๆ แล้ว ฉันอยากบอกเธอว่าฉันจำเป็ต้องขอให้เธอย้ายออกจากอพาร์ทเมนต์"
ห่าวเหรินใและถามว่า "ลุงหยาง เกิดอะไรขึ้นหรือครับ? ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า? ผมจ่ายค่าเช่าตรงเวลาตลอดเลยนะครับ"
ลุงหยางถอนหายใจและตอบว่า "ห่าวเหริน ไม่ใช่ว่าเธอทำอะไรผิดหรอก ลูกชายฉันจะแต่งงานในอีกสองเดือนข้างหน้า และฉันจำเป็ต้องปรับปรุงที่นี่ใหม่สำหรับคู่แต่งงานใหม่"
ห่าวเหรินถึงกับพูดไม่ออก แต่เมื่อเขาทำอะไรไม่ได้แล้ว เขาจึงถามว่า "ลุงหยาง ยินดีด้วยนะครับ! ผมขอเวลาอีกสัปดาห์ได้ไหมครับ? ผมต้องหาที่อยู่ใหม่ มันต้องใช้เวลาสักหน่อย"
ลุงหยางเข้าใจสถานการณ์และตกลงกับเขา เขาพูดว่า "ฉันจะคืนเงินมัดจำให้เธอ"
ห่าวเหรินส่ายหัวและพูดว่า "ลดค่าเช่าให้ผมเดือนนี้เถอะครับ และถือว่าเงินมัดจำเป็ของขวัญสำหรับงานแต่งงานของลูกชายลุงแล้วกัน"
ลุงหยางรู้สึกประหลาดใจ แต่ห่าวเหรินก็ยิ้ม เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะในสายตาของเขา ห่าวเหรินเป็คนที่ค่อนข้างขี้เหนียว การใช้เงินมัดจำห้าร้อยหยวนเป็เื่ใหญ่ ห่าวเหรินอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มาเจ็ดเดือนแล้ว และในฐานะเพื่อนบ้าน ลุงหยางไม่เคยเห็นเขาฟุ่มเฟือยกับอะไรเลย
ห่าวเหรินหยิบโทรศัพท์ออกมาและชำระเงินโดยจ่ายค่าเช่าเพียงครึ่งหนึ่งคือสองร้อยห้าสิบหยวน เขาพูดว่า "ลุงหยาง เราคุยกันทีหลังได้ไหมครับ? วันนี้ผมเหนื่อยมาก"
ลุงหยางพยักหน้า และห่าวเหรินก็เดินเข้าไปในอพาร์ทเมนต์ห้องเดียวของเขา เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ และหลับไป
...
ฮั่น หลิงซือกลับมาที่วิลล่าของเธอแล้วกำลังอ่านหนังสือหลังจากทานอาหารเย็นและทำความสะอาดตัวเอง เมื่อสายตาของเธอตกไปที่ห่อดอกไม้ เธอยิ้มและตัดสินใจนำมันไปใส่ในแจกัน หลายคนให้ของขวัญราคาแพงและหรูหราแก่เธอ ซึ่งรวมถึงดอกไม้หายากด้วย อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่เธอชอบดอกไม้เหล่านี้ก็เพราะความธรรมดาของมัน
ดอกไม้ที่ห่าวเหรินซื้อมาคือดอกไม้ที่พบได้ทั่วไปในประเทศของพวกเขา ชื่อว่า "ฟอร์จูน แมรีโกลด์" ซึ่งมีสีขาวและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ และนุ่มนวล สามารถพบได้ในเกือบทุกสถานรับเลี้ยง แต่ไม่ค่อยมีการขายมากนัก ทำไมล่ะ? เพราะดอกไม้เหล่านี้ถูกมอบให้กันระหว่างคนที่มีความรักต่อกัน
เธอคิดว่าห่าวเหรินพยายามเข้าหาเธอแบบใกล้ชิด และเธอไม่ชอบคนแบบนั้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอตระหนักว่าของขวัญนั้นมีราคาไม่เกินสิบหยวน เธอก็รู้สึกโล่งใจ ห่าวเหรินเพียงแสดงความปรารถนาดีอย่างสุภาพ
เธอเฝ้ารอที่จะพบเขาในตอนเช้าและเซ็นสัญญา เธอไม่เคยสงสัยใครขนาดนี้มาก่อน แต่สามีในนามของเธอคนนี้ เธออยากรู้เกี่ยวกับเขามากขึ้น
...
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในตอนเช้า ห่าวเหรินตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที เขาก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้และเรียก "ระบบ"
ติง: สวัสดีตอนเช้า โฮสต์ กำลังออกภารกิจประจำวัน
ห่าวเหรินรู้สึกแปลกใจและถามว่า "ภารกิจประจำวันหมายความว่าไง?"
ติง: โปรแกรมภารกิจประจำวันมีไว้เพื่อปลูกฝังวินัยให้กับโฮสต์ และยังช่วยให้คุณพัฒนาสถิติของคุณในระยะยาว
ห่าวเหรินพูดไม่ออก และยืดแขนออกขณะที่ระบบกล่าวต่อ ติง: ภารกิจประจำวันได้แก่: วิดพื้นร้อยครั้ง วิ่งห้ากิโลเมตร และสควอทร้อยครั้ง
ห่าวเหรินอยากจะสาปแช่งและะโใส่ แต่โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เขามองไปที่มันและพบว่าเป็ฮั่น หลิงซือ เขารีบหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาและทักทายว่า "สวัสดีครับ มิสฮั่น สวัสดีตอนเช้า"
ฮั่น หลิงซือตอบกลับว่า "สวัสดีตอนเช้า คุณห่าว คุณว่างในตอนเที่ยงไหม?"
ห่าวเหรินตอบกลับอย่างสุภาพว่า "ผมว่างครับ มิสฮั่น แล้วก็กรุณาเรียกผมว่าห่าวเหรินได้ไหมครับ? ผมไม่ค่อยชินกับการเรียกอย่างเป็ทางการ"
ฮั่น หลิงซือนึกขึ้นได้ว่าเขาอายุน้อยกว่าเธอ เธอจึงตอบตกลงและพูดว่า "โอเค ฉันจะจัดตารางการนัดหมายให้เหมาะสมครั้งนี้ และคุณสามารถโทรหาฉันได้หากมีปัญหาอะไร"
ห่าวเหรินพยักหน้าและหลังจากอวยพรให้เธอเป็อย่างดี การสนทนาก็สิ้นสุดลง เขาลุกขึ้นและตัดสินใจเริ่มต้นทำภารกิจประจำวันของเขาก่อน มันใช้เวลาสองชั่วโมงในการทำให้เสร็จ และเมื่อเขากลับเข้ามาในบ้าน เขาก็นอนลงบนพื้นตรงประตู
ระบบประกาศ ติง: ภารกิจประจำวันเสร็จสิ้น รางวัล: ชุดสูทมืออาชีพชุดหนึ่งถูกวางไว้ในห้องนอนของโฮสต์แล้ว
ห่าวเหรินะโขึ้นจากพื้นเพื่อไปตรวจสอบรางวัล เขากำลังจะไปประชุมและไม่้าให้ดูเหมือนคนโง่
...
ในตอนเที่ยง ฮั่น หลิงซือขมวดคิ้วขณะมองดูไฟล์งาน เมื่อผู้ช่วยของเธอเข้ามาและพูดว่า "ท่านประธาน ได้เวลาเข้าประชุมแล้วค่ะ คุณห่าวเหรินกำลังรอคุณอยู่"
ฮั่น หลิงซือใและตรวจสอบเวลาแล้วพูดว่า "เขามาถึงั้แ่เมื่อไหร่?"
ผู้ช่วยตอบว่า "เขามาถึงที่แผนกต้อนรับเมื่อห้านาทีที่แล้ว และตามที่คุณสั่งไว้ เขาถูกนำไปยังห้องประชุมข้างล่างแล้วค่ะ"
ฮั่น หลิงซือพยักหน้าแล้วหยิบไฟล์งานของเธอและพูดว่า "สัญญาถูกตรวจสอบอีกครั้งแล้วใช่ไหม?"
ผู้ช่วยพยักหน้าแล้วทั้งสองก็ออกจากห้องทำงานในรองเท้าส้นสูง หลังจากนั้นไม่กี่นาที เมื่อฮั่น หลิงซือเห็นห่าวเหรินกำลังมองวิวของเมืองจากหน้าต่าง เธอก็รู้สึกประหลาดใจ ผู้ช่วยของเธอสังเกตเห็นสิ่งนี้และรู้สึกใ นางฟ้าเ็าฮั่น หลิงซือกำลังมองผู้ชายอยู่
ห่าวเหรินเห็นพวกเธอจากหางตา และหันกลับมาอย่างรวดเร็วแล้วทักทายพวกเธอ ฮั่น หลิงซือพยักหน้าและพูดว่า "นั่งลงสิ มาเริ่มกันเถอะ"
พวกเขาทั้งคู่กำลังจะเซ็นสัญญา ห่าวเหรินรับเอกสารมาและเริ่มอ่าน อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาก็ขมวดคิ้วแน่นและพูดว่า "นี่ดูเหมือนจะไม่ถูกต้องนะครับ มิสฮั่น"
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้