หลัง่เก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วงผ่านไป ทุกคนต่างหยุดพักผ่อน และทันทีที่ท้องนภาเริ่มมีแสงสว่างรำไร เด็กๆ ในหมู่บ้านก็รวมตัวกันเป็กลุ่มก้อน บ้างก็สามคน บ้างก็ห้าคน บ้างไปจับปลาไหลในทุ่งนา บ้างไปจับปลาหนีชิว[1] ในแม่น้ำ บางคนถึงกับปีนขึ้นไปเก็บไข่นกบนต้นไม้ และมีบางคนใช้ก้านต้นข้าวสาลีมาทำเป็ห่วงเพื่อไล่จับนกกระจอก
เวลานี้เองที่มีเสียงร้องะโโวยวายดังมาจากข้างบ่อน้ำ เด็กๆ ในหมู่บ้านรีบวางสิ่งที่อยู่ในมือ และหยุดกิจกรรมที่กำลังทำโดยพลัน ก่อนจะวิ่งไปดูที่ต้นเสียง
ครั้นไปถึงก็พบว่าเ้าหกสกุลหยวนกำลังเล่นงานเด็กผู้หนึ่งอยู่ เด็กคนนั้นคือบุตรชายคนรองของกู้ซิ่วไฉ[2] ซึ่งย้ายจากที่อื่นมาลงหลักปักฐานที่หมู่บ้านแห่งนี้
สกุลกู้มีบุตรชายด้วยกันทั้งหมดสี่คน บุตรชายคนโตมีนามว่ากู้อวี้ อายุสิบสองปี หน้าตาหล่อเหลา ทว่าน่าเสียดายที่เมื่อไม่กี่วันก่อนระหว่างที่เขากำลังเดินทางไปสอบซิ่วไฉ[3] และหยุดช่วยเหลือคนอยู่ กลับถูกรถม้าชน จนนอนสลบไสลไม่ได้สติมาั้แ่นั้น
ขนาดคนในหมู่บ้านยังพูดเป็เสียงเดียวกันว่า เด็กหนุ่มผู้นั้นคงหมดหนทางเยียวยารักษาแล้ว
บุตรชายคนที่สองมีนามว่ากู้ซี รูปร่างอ้วนท้วมสมบูรณ์ อายุสิบปี หรือก็คือคนที่กำลังถูกเ้าหกสกุลหยวนคร่อมอยู่บนตัว และถูกชกจนไร้ซึ่งทางโต้กลับ
ส่วนคนที่ยืนร้องไห้อยู่ด้านข้างคือน้องชายทั้งสองคนของกู้ซี กู้หลินและกู้เยี่ยน อายุแปดกับเจ็ดปี ที่พวกเขาร้องไห้ออกมา หาใช่เพราะสงสารพี่ชาย หากแต่เป็เพราะก่อนหน้าก็ถูกเล่นงานด้วยเช่นกัน ฮือๆ พวกเขาเจ็บเหลือเกิน
“ยังจะกล้าเตะปลาของข้าอยู่อีกหรือไม่!” เ้าหกตะคอกกู้ซีอย่างเหี้ยมเกรียม น้ำเสียงเต็มเปี่ยมไปด้วยแววข่มขู่
“ฮือๆ ข้าไม่กล้าแล้ว” กู้ซีร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล สภาพน่าอนาถเป็ที่สุด
อืม...สภาพตอนนี้ต้องเรียกว่า ไม่น่าดูเอาเสียเลย
เด็กๆ ในหมู่บ้านที่วิ่งมาดูเหตุการณ์ต่างพากันชี้มือชี้ไม้พร้อมหัวเราะร่า
“พวกเ้าต้องชดใช้ปลาให้ข้ามา ไม่อย่างนั้นละก็ หากเจอเ้าหนึ่งครั้ง ข้าก็จะเล่นงานเ้าหนึ่งครั้ง เจอสองครั้ง ก็จะเล่นงานเ้าสองครั้ง” เ้าหกมีสีหน้าฮึดฮัด ที่เหตุการณ์เป็เช่นนี้ ด้วยเพราะตัวเองแขนสั้น กว่าจะจับปลาได้แต่ละตัวใช่ว่าจะง่าย แต่พอจับได้กลับถูกสามพี่น้องนี้เตะข้องใส่ปลาของนางจนปลาหนีลงน้ำไปเสียหมด!!!
ในสายตาเด็กๆ คนอื่น ยามนี้เ้าหกช่างดูน่ากลัวยิ่งนัก ถึงขนาดเล่นงานฝ่ายตรงข้ามซึ่งมีคนมากกว่าตัวเองถึงสามคน ทั้งยังล้วนแล้วแต่เป็เด็กผู้ชายที่อายุมากกว่าอีกต่างหาก
“เ้าหก แย่แล้ว!”
เด็กหญิงที่ถูกเรียกว่าเ้าหกเบือนหน้ามองไปตามเสียง นางเห็นเด็กหลายคนกำลังวิ่งตรงมาทางนี้ด้วยอาการเหนื่อยหอบ ครั้นมาถึงก็เอ่ยวาจาเสียงดังว่า “เ้ารีบกลับบ้านเร็วเข้า ที่บ้านเ้าเกิดเื่ใหญ่แล้ว”
“เกิดเื่อันใดขึ้น” เ้าหกกะพริบตากลมโตประหนึ่งลูกผูเถา[4] กล่าวถาม
“เ้าก็รีบพูดมาซี ชักช้าอยู่นั่นแหละ เกิดเื่อันใดขึ้นกันแน่” เด็กคนหนึ่งเร่งเร้าอยากรู้อยากเห็น
เด็กชายผู้ถูกเร่งอยู่ในอาการหอบจนตัวโยนเนื่องจากวิ่งมา เขาใช้สองแขนยันเข่า สูดอากาศเข้าไปเต็มปอดหอบใหญ่ก่อนจะกล่าวว่า “เ้าใหญ่เอาศีรษะโขกกำแพงหมายจะฆ่าตัวตาย นางโวยวายใหญ่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมแต่งกับกู้อวี้ที่นอนนิ่งเป็เ้าชายนิทราอยู่บนเตียงเด็ดขาด เ้าใหญ่…บิดามารดาของเ้าใหญ่เลยจะให้เ้าหกแต่งงานกับกู้อวี้เพื่อขจัดอัปมงคลแทนเ้าใหญ่ ส่วนเ้าใหญ่ก็ให้แต่งงานกับคู่หมายของเ้าหกแทน”
ครั้นเ้าหกได้ยินว่าที่บ้าน้าสลับการแต่งงานของนางกับพี่ใหญ่ แววตาที่เดิมทีวาววับดุร้ายอยู่แล้วยิ่งดำทะมึนเป็ทบทวี นางปล่อยมือจากตัวกู้ซี ก่อนจะรีบวิ่งกลับบ้านไปทันที
ขณะที่สามพี่น้องสกุลกู้ในยามนี้ยังคงอยู่ในท่าทางนิ่งอึ้ง ครั้นได้เรียบเรียงเหตุการณ์และทำความเข้าใจเื่ราวทั้งหมดแล้ว ก็พลันปล่อยโฮออกมา
ทั้งสามคนสะกดกลั้นความเ็ปจากการถูกเล่นงาน แล้วพาร่างอันสะบักสะบอมวิ่งกลับไปที่บ้าน
ไม่! แม่เสือกำลังจะมาเป็พี่สะใภ้ของพวกเขา พวกเขาไม่ยอมให้แม่เสือผู้นั้นมาเป็พี่สะใภ้โดยเด็ดขาด!
เ้าหกที่รูปร่างเล็กผอมศีรษะโตประหนึ่งถั่วงอกรีบวิ่งกลับไปที่บ้าน ครั้นไปถึงก็เห็นบิดามารดาคุกเข่าก้นกระดกอยู่บนพื้นแถวหน้าต่างของบ้านใหญ่
เมื่อนางเดินเข้าไปใกล้ พบว่าที่หน้าต่างกระดาษถูกเจาะเป็รูสองรู บิดามารดาของนางกำลังเอาหน้าแนบติดกับหน้าต่างบานนั้นเพื่อแอบมองเข้าไปข้างใน
“ท่านพ่อ ท่านกำลังดูอะไรอยู่หรือ” นางเดินเข้าไปใกล้อีกนิด เขย่งปลายเท้า สะกิดแขนเสื้อหยวนเหล่าเอ้อร์[5] หรือก็คือบิดาของนางพลางเอ่ยถาม
เมื่อหยวนเหล่าเอ้อร์ได้ยินก็ใจนกระเด้งตัวลุกขึ้นยืน ใจนเกือบจะส่งเสียงร้องออกมารอมร่อ โชคดีที่ยั้งปากไว้ได้ทัน เขาหันไปถลึงตาใส่บุตรสาว ก่อนจะอุ้มนางขึ้นมา แล้วจูงมือภรรยาวิ่งกลับไปที่บ้านรอง พอเข้าไปข้างในก็รีบปิดประตูลงดาลในทันที
“ท่านพี่ ท่านลากข้ากลับมาด้วยเหตุใด” จ้าวซื่อ[6] กล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ นางยังอยากดูพี่สะใภ้ใหญ่กับบุตรสาวคนโตที่กำลังเอะอะโวยวายต่อ
“มีอันใดน่าดูกัน สองคนนั้นคิดจะทำสิ่งใด ข้าใช้หัวแม่เท้าคิดก็คิดออก” หยวนเหล่าเอ้อร์กล่าวคำ ประหนึ่งว่าผู้ที่แอบดูอย่างออกรสออกชาติก่อนหน้านี้ไม่ใช่ตน
เขาวางบุตรสาวซึ่งอยู่ในสภาพเละเทะไว้บนเตียง ก่อนจะทรุดนั่งลงด้านข้าง จากนั้นจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเ้าเล่ห์ แกมตื่นเต้นและอยากซุบซิบ “ลูกสาวคนดีของพ่อ พ่อมีเื่จะบอกเ้า บุตรชายคนโตของสกุลกู้ใกล้จะไม่รอดแล้ว คนสกุลกู้จึงมาที่นี่เพื่อสู่ขอเ้าใหญ่ให้แต่งเข้าสกุลเพื่อขจัดอัปมงคล แต่เ้าใหญ่ไม่ยอม
หลังจากคนสกุลกู้กลับไปนางก็เอาศีรษะโขกกำแพง จากนั้นคนของบ้านใหญ่ก็เริ่มทะเลาะกับท่านปู่ท่านย่า พวกเขา้าให้ลูกสลับตัวกับเ้าใหญ่เพื่อเข้าพิธีนั้นแทนนาง ส่วนเ้าใหญ่ก็จะแต่งงานกับหลิ่วซิ่วไฉแทนลูก”
จ้าวซื่อเอามือเท้าสะเอว หันหน้าไปทางบ้านใหญ่พร้อมกับสบถ “เพ้ย พวกเขาฝันไปเถอะ”
“สตรีอย่างเ้าจะไปรู้เื่อันใด!” หยวนเหล่าเอ้อร์ต่อว่าผู้เป็ภรรยา จ้าวซื่อถึงยอมสงบปากสงบคำ แล้วเดินไปนั่งข้างบุตรสาวด้วยท่าทางเงียบหงอย
“ที่ท่านพ่อพูดหมายความเยี่ยงไร” เ้าหกเอียงคอฉงน สายตาสุกใสจับจ้องไปยังผู้เป็บิดา
“แน่นอนว่าต้องสลับ” หยวนเหล่าเอ้อร์เอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างอย่างเ้าเล่ห์
“สลับ?” เ้าหกมีสีหน้างุนงง เป็ไปไม่ได้ บิดาของนางมีนิสัยไม่ยอมเสียเปรียบใคร เหตุใดครั้งนี้ถึงเป็ฝ่ายยอม
“แต่ท่านบอกว่ากู้อวี้ใกล้จะตายแล้วไม่ใช่หรือ” เ้าหกยู่ปากพร้อมกับยกนิ้วชี้ทั้งสองข้างขึ้นมาจิ้มกันไปมา
หยวนเหล่าเอ้อร์เอามือตบเขาดังฉาด ก่อนจะกล่าวว่า “ตายนั่นแหละดี!”
“ท่านพี่ ท่านโง่ไปแล้วหรืออย่างไร” จ้าวซื่อยื่นแขนผ่านหน้าบุตรสาวไปจับที่หน้าผากของสามี แต่ถูกอีกฝ่ายปัดออกทันที
“เ้าสิโง่!” หยวนเหล่าเอ้อร์ต่อว่าภรรยาออกมาหนึ่งคำรบ “บิดามารดาของกู้อวี้ผู้นั้นสุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ข้าได้ยินท่านหมอพูดว่าน่าจะอยู่ไม่พ้นฤดูหนาว ไหนจะน้องชายของกู้อวี้ก็มีแต่เด็กๆ อีกทั้งพวกเขายังมาจากที่อื่น หากเขาตายไป ซ้ำร้ายบิดามารดายังตายตามไปอีก หากมีข้าคอยหนุนหลังเ้าหก สมบัติของสกุลนี้จะไปไหนเล่า จะไม่ตกมาอยู่ในมือพวกเราหรอกหรือ”
จ้าวซื่อได้ยินเช่นนั้น แววตาเปล่งเป็ประกายในทันใด “พอถึงตอนนั้น หากเอาน้องชายของเขาไปขายอีก ก็จะได้เงินมาอีกหลายตำลึง”
“ถูกต้อง!” หยวนเหล่าเอ้อร์ยิ้มพร้อมกับกล่าวชื่นชมภรรยา “เ้าเพิ่งจะฉลาดก็ครั้งนี้แหละ ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยย้ายไปอยู่กับเ้าหก ทีนี้บ้านที่สร้างจากอิฐและกระเบื้องขนาดยี่สิบหมู่[7] นั่นก็จะตกเป็ของพวกเรา!
และพอเ้าหกเติบใหญ่ พวกเราค่อยหาลูกเขยที่ขยันๆ สักคนมาเป็วัวให้ใช้งาน!”
จ้าวซื่อฉีกยิ้มกว้าง “แล้วค่อยซื้อหญิงรับใช้สักสองคนมาคอยปรนนิบัติพัดวี!”
สองสามีภรรยาหันมองหน้ากัน พร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย
เ้าหก “…”
พี่สาวสุนัขจิ้งจอกกล่าวได้ถูกจริงๆ ที่ว่ามนุษย์ล้วนมีนิสัยใจคอเลวร้ายและเหี้ยมโหด!
“เ้ารอง เ้ากับภรรยาออกมานี่สิ” ขณะที่สองสามีภรรยากำลังยินดีปรีดากับแผนการของตัวเองอยู่นั้น เสียงของหยวนเหล่าต้า[8] พลันดังขึ้นที่หน้าประตู หยวนเหล่าเอ้อร์และจ้าวซื่อลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกไป
ส่วนที่เดินตามมาด้านหลังติดๆ ประหนึ่งหางน้อยๆ คือเ้าหก
-----------------------------
[1] ปลาหนีชิว หรือปลาโลชบ่อ ปลาเลนชนิดหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ในน้ำจืด เป็ปลาในวงศ์โลช มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออก มีลักษณะตัวกลม ปลายหางแบน หลังสีดำท้องสีขาว หัวเล็กแหลง และปากจะมีหนวด
[2] ซิ่วไฉ หรืออีกชื่อคือ เซิงหยวน คือคำเรียกผู้ที่สอบผ่านการสอบเข้ารับราชการในระดับท้องถิ่นของจีนในสมัยโบราณ
[3] ซิ่วไฉ หรืออีกชื่อคือ เซิงหยวน คือการสอบเข้ารับราชการของจีนในสมัยโบราณ เป็การสอบในระดับท้องถิ่น
[4] ลูกผูเถา ลูกองุ่น
[5] เหล่าเอ้อร์ คำที่ใช้เรียนบุตรคนที่สองของตระกูล
[6] ซื่อ แปลว่านามสกุล ธรรมเนียมการเรียกขานสตรีที่แต่งงานแล้วของจีนจะใช้คำว่า ซื่อ ต่อท้ายนามสกุลเดิมของสตรีผู้นั้น
[7] หมู่ หน่วยวัดขนาดพื้นที่ของจีน หนึ่งหมู่เท่ากับ 666.67 ตาราเมตร หรือ 0.41ไร่
[8] เหล่าต้า คำที่ใช้เรียกบุตรชายคนโตของตระกูล
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้