ห่าวเหรินสูดหายใจลึกเมื่อได้ยินเสียงระบบมอบรางวัลอีกครั้ง
ติง: เพื่อสนับสนุนให้โฮสต์เป็ฝ่ายรุกในการสานสัมพันธ์กับภรรยา โฮสต์ได้รับรางวัลทักษะเชฟระดับปรมาจารย์ ตอนนี้คุณเป็ผู้เชี่ยวชาญด้านอาหารตะวันออกทั้งสมัยใหม่และดั้งเดิม ขอให้โชคดี!
ห่าวเหรินตกตะลึงและจากนั้นความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำอาหาร สูตรอาหาร และส่วนผสมต่าง ๆ ก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา มันใช้เวลาห้านาทีในการย่อยข้อมูลทั้งหมด ในตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
และปลายสายก็คือฮั่น หลิงซือ เธอพูดว่า "ห่าวเหริน ฉันจะกลับแล้วนะ"
ห่าวเหรินตอบกลับอย่างสงบว่า "มิสฮั่น คุณมาเยี่ยมผมครั้งแรกและตอนนี้ก็เย็นแล้ว ถ้าคุณไม่รังเกียจ โปรดอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง"
ฮั่น หลิงซือรู้สึกประหลาดใจ เธอนึกถึงสิ่งที่เขาบอกเธอที่ระเบียงและรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกระตุ้นใจเธอ นี่เป็ความรู้สึกที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
เธอคิดถึงห่าวเหรินที่ปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพเสมอ และยังช่วยแก้ปัญหาที่งานของเธอ เธอจึงตัดสินใจรับประทานอาหารกับเขา
ดังที่ชายหนุ่มกล่าวไว้ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในความสัมพันธ์เพียงเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง พวกเขาก็ควรทำความรู้จักกันบ้าง เธอตอบกลับว่า "ตกลง"
ห่าวเหรินตอบกลับอย่างมีความสุขว่า "ขอบคุณมากครับ มิสฮั่น ผมจะกลับไปเร็ว ๆ นี้ กรุณาบอกผมถ้ามีอะไรที่คุณไม่ชอบหรือแพ้"
ฮั่น หลิงซือตอบว่า "ฉันไม่ชอบอาหารที่เผ็ดเกินไปและไม่กินเนื้อวัว"
ห่าวเหรินพยักหน้าและกล่าวว่า "เข้าใจแล้ว เจอกันครับ"
หลังจากวางสาย ห่าวเหรินก็เริ่มเลือกส่วนผสมต่าง ๆ ขณะที่ฮั่น หลิงซือตรวจสอบอพาร์ตเมนต์ เพนท์เฮาส์นี้มีสามห้องนอนพร้อมห้องน้ำในตัว หนึ่งห้องทำงาน และหนึ่งห้องออกกำลังกาย ห้องนั่งเล่นเป็พื้นที่ที่ใหญ่ที่สุด รองลงมาคือห้องครัว
บ้านนี้เต็มไปด้วยคุณสมบัติอัจฉริยะ ระเบียงมีสระว่ายน้ำเล็ก ๆ ที่สามารถใช้เป็อ่างน้ำร้อนได้ด้วย ฮั่น หลิงซือชอบบ้านที่อบอุ่นและสะดวกสบายแห่งนี้มาก ผู้ช่วยของเธอถามขึ้นว่า "ท่านประธานคะ เราจะออกเมื่อไหร่?"
ฮั่น หลิงซือตอบว่า "โอ้ เหมย เธอเรียกแท็กซี่กลับไปได้เลย ฉันจะอยู่ทานอาหารเย็นที่นี่"
ผู้ช่วยของเธอใและถามว่า "ท่านประธาน ทำไมล่ะคะ?"
ฮั่น หลิงซือยกคิ้วขึ้นและถามว่า "หมายความว่ายังไง?"
ผู้ช่วยตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า "คุณผู้หญิงคะ ผู้ชายคนนี้คู่ควรกับการอยู่ในที่เดียวกับคุณได้อย่างไร? เขาไม่มีทั้งหน้าตาหรือเงินทอง
และบ้านหลังนี้ก็เป็สิ่งที่เขาได้มาเพราะโชคช่วย ทำไมคุณถึงให้ความสำคัญกับเขามากขนาดนี้?"
ฮั่น หลิงซือถามว่า "เื่นี้มันเกี่ยวอะไรกับเธอ?"
เหมยถอนหายใจและตอบว่า "มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันหรอกค่ะท่านประธาน แต่คุณคิดว่าผู้ชายคนนี้จะทนรับแรงกดดันจากพวกหนุ่ม ๆ ตระกูลใหญ่ที่พยายามจีบคุณได้เหรอคะ? ถ้าคุณชายชุนรู้เข้า เขาต้องตายแน่ ๆ"
ฮั่น หลิงซือไม่ได้พูดอะไร แต่ฟังผู้ช่วยของเธออย่างใจเย็น เธอเคยสงสัยในอดีต แต่ตอนนี้เธอมั่นใจแล้ว หลายครั้งที่คนรอบตัวเธอบอกให้เธอยอมแต่งงานกับหนุ่ม ๆ ตระกูลใหญ่เพื่อใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
เหตุผลที่พวกเขาทำเช่นนี้ก็เพราะคนพวกนั้นจะให้ประโยชน์ตอบแทนแก่คนที่เป็ตัวแทนให้
เธอกล่าวว่า "เหมย ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร เธอกลับไปได้แล้ว เจอกันพรุ่งนี้เช้า"
ฮั่น หลิงซือไม่้าทำให้เื่ใหญ่ แต่เหมยยังไม่พร้อม และเธอกล่าวว่า "ท่านประธานคะ ฉันพูดเพื่อประโยชน์ของคุณ ทำไมคุณไม่เข้าใจฉันบ้าง?"
หญิงสาวกอดอกและตอบว่า "เธอลืมไปแล้วหรือว่าเธอกำลังพูดกับใคร?"
ออร่าความเย็นที่เธอแสดงออกมาทำให้เหมยรู้สึกตัวจากภวังค์ทันที เธอตระหนักว่าฮั่น หลิงซือโกรธแล้ว เหมยรู้ว่าเมื่อไหร่ควรรุกและเมื่อไหร่ควรถอย เธอไม่รู้ว่าฮั่น หลิงซือกำลังคิดอะไรอยู่ตอนที่เธอตัดสินใจอยู่ทานอาหารเย็น ในสายตาของเธอ ฮั่น หลิงซือเป็เหมือนเทพธิดาที่ปฏิเสธแม้กระทั่งบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองเพราะพวกเขาไม่เข้ากับรสนิยมของเธอ ทำไมเธอถึงสนใจห่าวเหริน?
ฮั่น หลิงซือรอไม่กี่นาทีเมื่อประตูบ้านถูกเปิดอีกครั้ง ห่าวเหรินเดินเข้ามาพร้อมกับถุงหลายใบ เธอไม่รู้จะทำอย่างไร และเมื่อเห็นเขาถือถุงใหญ่ ๆ เธอก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า "ให้ฉันช่วยคุณเถอะ"
ห่าวเหรินพยักหน้าและส่งถุงที่เล็กที่สุดให้เธอแล้วพูดว่า "มิสฮั่น โปรดเอาถุงนี้ไปที่ห้องครัว ผมได้จัดการเรียกบริการทำความสะอาดบ้านแล้ว พวกเขาจะมาช่วยผมจัดการทุกอย่าง"
ฮั่น หลิงซือพยักหน้าและนำถุงเข้าไปในครัว ห่าวเหรินเดินเข้าครัวขณะยังสวมสูทอยู่และถือผ้ากันเปื้อนสีชมพูไว้ในมือ ฮั่น หลิงซือมึนงงเมื่อชายหนุ่มตอบด้วยใบหน้าแดงระเรื่อว่า "นี่เป็สีเดียวที่พวกเขามีตอนนั้น"
ฮั่น หลิงซือยิ้มและพยักหน้า ห่าวเหรินไม่ได้พูดอะไรและรีบเตรียมวัตถุดิบอย่างรวดเร็ว ฮั่น หลิงซือมองดูการเคลื่อนไหวของเขาและรู้สึกใ เธอไม่คิดว่าเขาจะทำอาหารได้รวดเร็วและคล่องแคล่วเช่นนี้
ไม่นาน ห่าวเหรินก็ใช้มีดหั่นผักและฮั่น หลิงซือก็ถูกดึงดูด นี่เป็ครั้งแรกที่เธอเห็นการใช้มีดที่มีประสิทธิภาพและสง่างามเช่นนี้ เพียงเมื่อเธอ้าหยุดเวลาและมองเขาต่อไป เสียงกริ่งประตูก็ขัดจังหวะ
ห่าวเหรินวางมีดลง แต่ฮั่น หลิงซือที่เห็นเขาทำงานหนักเพื่อเธอกล่าวว่า "ห่าวเหริน ฉันจัดการเอง"
ชายหนุ่มถามว่า "คุณแน่ใจนะ?"
ฮั่น หลิงซือพยักหน้าอย่างมั่นใจและออกจากครัว ห่าวเหรินเข้าสู่โหมดทำงานอย่างบ้าคลั่ง เขาเตรียมซุปมินสโตรเน่, มะโปโตฟู, และไก่มาซาล่า เขาจัดจานอย่างสวยงามเทียบเท่ากับร้านอาหารระดับห้าดาว
เขาเริ่มยกจานไปที่ห้องรับประทานอาหาร ฮั่น หลิงซือเพิ่งส่งพนักงานทำความสะอาดกลับบ้านและสังเกตเห็นกลิ่นหอมที่แรงและน่ากินในบ้าน เธอลืมตาขึ้นกว้าง ไม่แปลกใจที่แม่บ้านเช็ดมุมปากของเธออยู่เรื่อย ๆ น้ำลายของเธอเริ่มไหล
เธอเดินไปที่ครัวและพบว่าห่าวเหรินกำลังยกจานสองจานออกมา เธอ้าช่วย แต่ห่าวเหรินกล่าวว่า "เหลือแค่นี้แล้ว ไม่ต้องห่วง"
พวกเขาเดินไปที่ห้องรับประทานอาหารและฮั่น หลิงซือก็มองโต๊ะอาหารอย่างตะลึง ห่าวเหรินเดินไปที่ด้านข้างของห้องรับประทานอาหารและเล่นเพลงคลาสสิกเบา ๆ จากแผงควบคุมบนผนัง บ้านนี้สามารถควบคุมด้วยเสียงได้ แต่ห่าวเหรินยังไม่ได้เรียนรู้วิธีการที่เหมาะสม
เขาดึงเก้าอี้และเชิญฮั่น หลิงซือด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แม้ว่าเขาจะดูดีในระดับหนึ่ง แต่เสน่ห์ของเขาก็ยังมีผลต่อหญิงสาวขณะที่เธอถูกดึงดูดด้วยกลิ่นหอมของอาหาร
เธอเดินเข้ามาและห่าวเหรินรินน้ำใส่แก้วใส ๆ เขาพูดว่า "ผมขอโทษนะครับ ร้านสะดวกซื้อยังไม่มีไวน์ในสต็อก"
ฮั่น หลิงซือโบกมือและตอบว่า "ไม่เป็ไรค่ะ มื้อนี้ก็ดีพอสำหรับฉันแล้ว ฉันไม่มีนิสัยดื่มไวน์"
ห่าวเหรินส่ายหน้าและกล่าวว่า "ถ้ามองจากมุมมองที่แตกต่าง นี่เป็มื้อแรกของเราหลังจากที่เราแต่งงานกัน"
ฮั่น หลิงซือประหลาดใจอีกครั้ง แต่แล้วเธอก็เห็นว่าห่าวเหรินทำตัวตามปกติ เขาเริ่มกินอาหารแล้ว เธอกดความรู้สึกแปลก ๆ ลงและลองชิมซุปของเขา ของเหลวนั้นมีรสชาติเข้มข้นแต่มีเนื้อััที่นุ่มนวล มันไม่มันและยังทำให้เธอรู้สึกสดชื่นอย่างสมบูรณ์
ฮั่น หลิงซือติดใจอาหารนี้และละทิ้งมารยาทแบบผู้ดีของเธอ ห่าวเหรินรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งนี้และเขามองดูเธอกินเหมือนผีหิวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
เขาไม่คาดคิดว่าผู้หญิงที่เ็าอย่างเธอจะมีด้านแบบนี้ การค้นพบที่ไม่คาดคิดทำให้เขาตระหนักว่าฮั่น หลิงซือก็เป็มนุษย์เหมือนกับเขาหรือใครก็ตาม
ในขณะนี้ เขาไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขากำลังวางกับดักเธออยู่หรือไม่ หรือว่าเธอวางกับดักเขากันแน่
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้