ห่าวเหรินนำอาหารไปส่งที่เคาน์เตอร์ต้อนรับและออกจากอาคาร ่เช้า ระบบได้ออกภารกิจพิเศษให้กับเขา โดยปกติแล้ว
เขามีภารกิจประจำวันที่รวมถึงการออกกำลังกาย แต่วันนี้ระบบให้ภารกิจการออกกำลังกายพร้อมกับรางวัลเป็การเพิ่มค่าสถิติอย่างค่อยเป็ค่อยไป
ต่างจากบางคน ห่าวเหรินไม่มีปัญหาในการทำตามคำแนะนำของระบบเพราะเขาไม่้ารับบทลงโทษ เขารู้ดีว่าเขาเป็คนธรรมดาและไม่มีสิทธิ์ที่จะลองเสี่ยงกับโชคชะตาของตนเอง
เมื่อออกจากอาคารของบริษัท Empress International ห่าวเหรินได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ ติง: โฮสต์ได้ส่งอาหารให้ภรรยาและทำให้เธอมีความสุข ออกของรางวัล: การลงทุนขั้นเทพ
ห่าวเหรินประหลาดใจและระบบก็เริ่มอธิบายรางวัล การลงทุนขั้นเทพจะทำให้โฮสต์สามารถคาดการณ์อนาคตของหุ้นและธุรกิจเพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการลงทุน ความสามารถนี้เป็ถาวรและสามารถอัปเกรดได้ โดยในปัจจุบันเกรดอยู่ที่ D
ห่าวเหรินถามว่า "ระบบ ทำไมคุณถึงให้ความสามารถแบบนี้กับผม? ผมจะลงทุนยังไง?"
ระบบตอบว่า โฮสต์ คุณคิดว่าการลงทุนจะเป็การลงทุนก็ต่อเมื่อมันมีขนาดใหญ่ใช่ไหม? เรียนรู้ที่จะเริ่มจากก้าวเล็ก ๆ ก่อน แล้วค่อยฝันถึงการบิน ยอดเงินในบัญชีของคุณตอนนี้คือ 98,000 หยวน เตรียมตัวให้พร้อม
ห่าวเหรินขมวดคิ้วเพราะถูกดุ แต่สิ่งที่ระบบบอกก็จริง เขามีเงินเพียงพอในบัญชีและสามารถลงทุนได้
เขาเรียกแท็กซี่แล้วตรงไปที่ธนาคารทันที เขาต้องเปิดบัญชีซื้อขายหุ้น กระบวนการนี้ชัดเจนและไม่ได้เป็เื่ยุ่งยากสำหรับเขามากนัก เ้าหน้าที่ที่กำลังดำเนินการใบสมัครของเขาเสนอว่า "คุณคะ ทางธนาคารของเรามีบริการที่ปรึกษาการลงทุน คุณสามารถมั่นใจได้ว่าการตัดสินใจสุดท้ายจะเป็ของคุณ แต่โปรดลองดูสักหน่อยก่อนออกไปนะคะ"
ห่าวเหรินยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร เขาไม่้าผูกพันกับใครที่เขาไม่ไว้ใจ เขามีความสามารถในการคาดการณ์และทำกำไรอยู่แล้ว ดังนั้นในสายตาของเขาที่ปรึกษาการลงทุนจึงเป็เพียงการหลอกลวง ระบบนี้เป็สุดยอดและอีกสิ่งหนึ่งคือคนอื่นอาจจะสังเกตเห็นเขามากเกินไปถ้าเขาทำกำไรอย่างต่อเนื่อง
ใช่ ห่าวเหรินไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เกิดความหวือหวาใหญ่โต แต่เขาตั้งใจจะทำกำไรอย่างต่อเนื่อง หลังจากกระบวนการเสร็จสิ้น ห่าวเหรินได้รับข้อความแจ้งเตือนบนโทรศัพท์มือถือ เขาขอบคุณเ้าหน้าที่และออกจากธนาคารอย่างรวดเร็ว
เขามุ่งหน้าไปที่บ้านเก่าของเขาและเก็บของทุกอย่างอย่างรวดเร็ว เ้าของบ้านของเขาเกิดมาพบความเคลื่อนไหวและเข้ามาดู ห่าวเหรินเชิญชายชราเข้ามาข้างใน และลุงหยางรู้สึกยินดีที่เห็นว่าเขากำลังย้ายออกจากที่พักและยังยอมสละเงินมัดจำเป็ของขวัญแต่งงานด้วย
ห่าวเหรินไม่มีของมากมายให้จัดการ เพียงแค่กระเป๋าเดินทางใหญ่สองสามใบก็เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขากล่าวอำลาลุงหยางและเรียกแท็กซี่ไปที่บ้านใหม่ในอพาร์ตเมนต์ Rising Sun
เมื่อเขาจัดการทุกอย่างเสร็จและนั่งลงเพื่อผ่อนคลาย ก็เป็เวลาเย็นแล้ว เพื่อฆ่าเวลา เขาตัดสินใจตรวจสอบมือถือของเขา และนอกจากการแจ้งเตือนแอปแล้ว เขาก็มีเพียงข้อความไม่กี่ข้อความ หนึ่งคือจากแม่ของเขาที่ถามถึงความเป็อยู่ของเขา อีกข้อความหนึ่งคือจากฮั่น หลิงซือที่ขอบคุณเขาสำหรับอาหาร
ห่าวเหรินโทรหาแม่ของเขา "สวัสดีครับ แม่ สบายดีไหม?"
แม่ของเขาเป็ผู้สูงอายุที่พูดช้า "อืม แม่สบายดี ห่าวเหริน ลูกทานอาหารดีไหม?"
ห่าวเหรินตอบคำถามของเธอด้วยความอดทนจนในที่สุดเธอก็ปล่อยะเิใส่เขา "ห่าวเหริน ป้าชายลา้านัดเดทให้ลูกแบบบอดเดท ลูกคิดยังไง?"
ห่าวเหรินใจนไม่รู้จะพูดอะไร แต่เสียงของระบบดังขึ้นในใจ ติง: โฮสต์ คนที่เป็ผู้ชายควรรักษาความมุ่งมั่นของตนเองไว้ คุณแต่งงานแล้ว แม้ว่าคุณจะไม่สามารถบอกความจริงกับพ่อแม่ของคุณได้ แต่คุณก็ไม่ควรซ่อนความจริงทั้งหมดเช่นกัน นี่เป็รอยด่างในลักษณะนิสัยของคุณ หากคุณไม่สามารถรักษาศักดิ์ศรีของคุณได้ คุณจะถูกลงโทษ
ห่าวเหรินสูดหายใจลึกและพูดว่า "แม่ครับ ที่จริงแล้วผมมีแฟนแล้ว"
สายเงียบไปชั่วขณะก่อนที่นางเหรินจะอุทานขึ้น "ว่าไงนะ?!"
ตามมาด้วยการถามตอบที่รวดเร็วมากมาย "ใครล่ะ? เธอเป็คนฮั่นเนชันไหม? บอกแม่มาว่าเธอไม่ใช่ตุ๊กตาที่เด็ก ๆ สมัยนี้ใช้กัน แล้วก็อย่าให้เป็คนที่เจอทางออนไลน์นะ ห่าวเหริน..."
ห่าวเหรินต้องถือโทรศัพท์ห่างจากหูและพูดว่า "แม่ครับ ใจเย็น ๆ ให้ผมพูดให้จบก่อน"
นางเหรินสูดหายใจลึกและห่าวเหรินพูดต่อ "เราพึ่งเริ่มคบกันไม่กี่วันเองครับ ผมยังไม่ได้บอกคุณเพราะเธออายุมากกว่าผม"
ทันใดนั้นนางเหรินก็ร้องโอดครวญและพูดว่า "ลุงเหริน ลูกชายของเรากลายเป็หนุ่มเลี้ยงดู! โอ้พระเ้า ฉันทำบาปอะไรถึงได้รับลูกแบบนี้"
ห่าวเหรินอ้าปากค้างเมื่อมองโทรศัพท์ เขาใไม่ใช่เพราะเธอรีบสรุป แต่เพราะเธอสรุปในลักษณะนั้น เขาอยากจะตอบแต่เสียงของพ่อดังขึ้นจากอีกด้าน
"ไอ้ลูกไม่รักดี กล้าขายตัวเองเพื่อเงินได้ยังไง? นี่เป็เหตุผลที่เราส่งลูกไปที่นั่นใช่ไหม? กลับมาที่นี่ทันทีแล้วรับการลงโทษด้วยเข็มขัด!"
ห่าวเหรินะโตอบ "พ่อแม่สองคนนี้เป็อะไรกันไปแล้วหรือไง? ผมพูดตรงไหนว่าผมเป็หนุ่มเลี้ยงดู? ขอความเชื่อใจหน่อยเถอะ แฟนของผมสวยกว่าใครที่พวกคุณจะนึกถึงได้ มันเป็ความสัมพันธ์ที่ถูกต้อง ผมไม่รู้ว่าพวกคุณสองคนดูอะไรอยู่ทุกวัน แต่ผมไม่พูดแล้ว บาย"
จากนั้นเขาก็ตัดสายโทรศัพท์ไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเื่แบบนี้ขึ้น หลังจากผ่านไปห้านาที แม่ของเขาก็โทรมาอีกครั้ง คราวนี้เธอพูดด้วยเสียงอ่อนโยนราวกับว่าไม่มีอะไรผิดปกติ "ห่าวเหริน ลูกแม่ โชว์รูปแฟนลูกให้แม่ดูหน่อยสิ เราไม่ได้ตั้งใจจะสงสัยลูกหรอก แต่ลูกรู้ใช่ไหมว่าลูกชายคนโตของลุงหลาน เขาไปที่เมืองใหญ่เมื่อไม่นานมานี้ และเขาจะกลับมาที่นี่ในงานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ เราได้ยินมาว่าแฟนของเขาอายุ 35 ปี ลูกก็รู้ว่าเขาพูดอะไรกันถึงคนแบบนั้น ฮิฮิ...ลูกจะพาเธอมาแนะนำให้พวกเรารู้จักเมื่อไหร่?"
ห่าวเหรินสูดหายใจลึกและตอบว่า "แม่ครับ ให้ผมพูดกับเธอก่อนนะ เราพึ่งเริ่มคบกันไม่กี่วันเอง จะพาเธอไปเจอครอบครัวก็คงเร็วไปหน่อย ขอแค่มั่นใจว่า ผมไม่ได้ขายตัวเองครับ"
นางเหรินรู้ว่าถ้ากดดันมากเกินไปจะเป็ผลร้าย ในที่สุดสายก็ถูกตัดไป
ห่าวเหรินสูดหายใจลึก แม้มันจะเป็ปัญหา เพราะนิสัยของแม่เขาที่จะโทรมาถามความคืบหน้าของความสัมพันธ์ของเขาทุกวัน เขาสะบัดความคิดนี้ออกไปและยืนขึ้นแล้วเริ่มทำอาหารสำหรับตัวเอง เขาตัดสินใจโทรหาฮั่น หลิงซือ เพราะเขาไม่มีใครที่จะพูดคุยด้วย
เพื่อนสนิทของเขา จิน ต้องออกจากเมืองเพราะงานใหม่และจะไม่กลับมาในเร็ว ๆ นี้
ฮั่น หลิงซือรับสาย แต่มีเสียงดนตรีเล่นในพื้นหลัง ห่าวเหรินถาม "มิสฮั่น ตอนนี้สะดวกที่จะพูดคุยไหมครับ?"
ฮั่น หลิงซือตอบ "ใช่ ขอบคุณที่โทรมานะ ฉันจะไปเจอคุณเดี๋ยวนี้แหละ ไม่ต้องห่วงนะ"
ห่าวเหรินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและขมวดคิ้วถามว่า "มีอะไรหรือเปล่าครับ?"
ฮั่น หลิงซือตอบ "ฉันอยู่ที่ร้านกาแฟโรส บัด ที่ริมน้ำ มันคงไม่ใช้เวลานานนัก ขอบคุณนะห่าวเหริน"
เสียงของเธอมีความลังเล และห่าวเหรินเข้าใจว่าเธอกำลังแกล้งทำเพื่อหลีกหนีจากสถานการณ์บางอย่าง เขายิ้มและพูดว่า "มาเร็ว ๆ นะครับ ผมกำลังทำไก่ผัดกับกิมจิสำหรับมื้อเย็น"
ฮั่น หลิงซือตอบอย่างตื่นเต้น "ไปเดี๋ยวนี้แหละ"
สายถูกตัดไปและห่าวเหรินหัวเราะเบา ๆ อย่างไรก็ตาม เขาก็สงสัยว่าสถานการณ์แบบไหนที่ทำให้ฮั่น หลิงซือต้องทำแบบนี้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้