“เื่นั้นท่าน ผอ. … ” เหล่าหวางพูดกับ ผอ.หวงด้วยใบหน้าที่ขมขื่น และ้าจะอธิบายอะไร
ลูกพี่ใหญ่อย่างคุณเพื่อแก้แค้นให้ลูกชาย ไม่กลัวตาย แต่คนอย่างพวกเราเหล่านี้ก็ล้วนมีครอบครัวต้องดูแล แต่ไม่อยากจะไม่มีเหตุผลอยู่ตรงนั้นกับคุณ หากคุณอยากจะรนหาที่ตายก็ไปเองสิ จะลากพวกเราไปด้วยทำไม
เสียดายที่จริงๆ แล้ว ผอ.หวงที่โกรธเป็ฟืนเป็ไฟไม่ยอมฟังคำอธิบายใดๆ แล้ว และก็ปัดไปอย่างนี้ พลางพูดอย่างโมโหว่า “ยังไม่ลงมืออีก?”
“ท่าน ผอ. เื่นี้ เมื่อครู่รองนายกเทศมนตรีหยางของสำนักเทศมนตรีก็โทรศัพท์มาแล้ว ให้พวกเราปล่อยคน”
ผู้กำกับที่ถูก ผอ.หวงตำหนิเป็คนแรกคนนั้น ก็ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ และพูดแทรกขึ้นมาเสียตรงนั้น
“รองนายกเทศมนตรีหยาง?”
สีหน้า ผอ.หวงเปลี่ยนไป
ในฐานะรองนายกเทศมนตรีของสำนักเทศมนตรี อำนาจของอีกฝ่ายใหญ่มาก หากเป็เมื่อก่อน ผอ.หวงก็ไม่อยากจะล่วงเกินเด็ดขาด แต่ตอนนี้ลูกชายของตนเองก็ถูกตีจนเป็อย่างนี้แล้ว ไม่ว่าจะเป็เส้นสายของใคร ก็ไม่อาจจะปล่อยไปได้!
เขารองนายกเทศมนตรีแล้วจะทำไม เขาเป็รองนายกเทศมนตรีก็จริง แต่ตนเองก็เป็ ผอ.สถานีตำรวจสาขาย่อยมาหลายปีแล้ว เขาแซ่หยางก็แค่มีตำแหน่งสูงกว่าตนเองไปขั้นหนึ่งเท่านั้น มีสิทธิ์อะไรมาสั่งการตนเอง?
“จะสนทำไมว่าเป็ใคร วันนี้ใครจะมาขอร้องก็ไม่ได้ นายรีบไปบอกให้คนแซ่หยาง ถามเขาว่าอยากจะปกป้องพวกผู้ร้ายพวกนี้หรือ? จะท้าทายกฎหมายหรือ?”
ทาง ผอ.หวงถอนหายใจใส่อย่างเยือกเย็น และตอบกลับไปอย่างนี้ เขาตัดสินใจไปแล้ว วันนี้ใครจะมาก็ไม่มีประโยชน์!
เวลานี้ไกลออกไปมีตำรวจเวรนายหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างลนลาน เขามอง ผอ.หวงพลางพูดอย่างกระหืดกระหอบว่า “ท่าน ท่าน ผอ. ทำไมโทรศัพท์ของท่านโทร.ไม่ติด … เมื่อครู่ เมื่อครู่ทางคณะกรรมการเมืองโทร.มา เป็ เป็เลขานุการมี่ … เขาถามพวกเราว่า จับลูกชายเขาทำไม บอกว่าให้ท่านไปให้คำอธิบายแก่เขา ให้สถานีตำรวจให้คำอธิบายแก่เขา”
เลขานุการมี่?
เดิมทีแซ่มี่ก็มีน้อย ในหลิงเฉวียนก็ยิ่งมีไม่กี่คน โดยเฉพาะในหลิงเฉวียนหากพูดถึงเลขานุการมี่ เช่นนั้นก็มีแค่คนเดียว ก็คือบุคคลหมายเลขหนึ่งของหลิงเฉวียน เลขานุการคณะกรรมการเมืองมี่ฉิ่งหัว
แค่ฉับพลันสีหน้าของ ผอ.หวงก็เปลี่ยนไปทันที บนใบหน้าเริ่มสับสน
รองนายกเทศมนตรีหยาง เขายังพอจะอาศัยคุณสมบัติของตนเองต้านไว้ได้ แต่จะต่อต้านกับบุคคลที่คำพูดมีน้ำหนัก ทั้งยังมีอำนาจอย่างมี่ฉิ่งหัวคนนี้ เขาก็ต้านไม่ไหว
หากรู้ว่าเลขานุการมี่คนนี้แข็งแกร่งเป็อย่างยิ่ง ถึงแม้จะมาที่หลิงเฉวียนได้ไม่นาน แต่ก็มีคนมากมายเข้าไปตีสนิทกับเขาแล้ว โดยเฉพาะในนี้ยังรวมถึงคนที่อยู่เื้ัเขาอีก นายกเทศมนตรีคนปัจจุบันก็ล้วน้าจะตีสนิทกับเขาแล้ว บุคคลอย่างนี้ก็แหย่ไม่ได้จริงๆ
“ท่าน ท่าน ผอ. หัวหน้าซุนของสำนักงานเมิงก็โทรศัพท์มาแล้ว บอก … บอกให้พวกเราให้คำอธิบาย ทำไมลูกชายเขา แค่เด็กนักเรียน ม.ปลายคนหนึ่งออกมาเที่ยว คิดไม่ถึงว่าจะถูกจับ และถูกใส่ร้ายว่าเป็อิทธิพลมืด เขาถามว่าพวกเราบังคับใช้กฎหมายอย่างไร ถามพวกเราว่าเคยเห็นอิทธิพลที่อายุสิบเก้าปียังเรียนอยู่ชั้น ม.6 ไหม”
ตอนที่สีหน้าของ ผอ.หวงกำลังสับสน ก็มีตำรวจเวรที่เหงื่อท่วมตัวนายหนึ่งพุ่งเข้ามา และก็พูดกระอึกกระอักมาแบบนี้
วันนี้โชคดีที่ตำรวจเวรของสถานีตำรวจตงเฉิงสาขาย่อยของพวกเขามีคนมากพอ ไม่อย่างนั้นคนส่งข่าวก็ล้วนไม่มี เขาเป็คนสุดท้ายแล้ว
ข่าวที่มาติดๆ กันทำให้สีหน้าของ ผอ.ซีดเป็ไก่ต้ม ตอนนี้ถึงเขาจะโง่แค่ไหน ก็รู้ว่าตนเองได้ก่อเื่ใหญ่แล้ว แรกๆ คือเลขานุการมี่และยังมีหัวหน้าซุนอีก สองคนนี้ก็อาจจะไม่ใช่คนที่เขาจะแหย่ได้ และถ้าจะบีบเขาให้ตายก็ง่ายเหมือนบีบมดตัวน้อยๆ ตัวหนึ่ง ถึงเป็เื้ัของเขาก็ตาม ก็คงจะไม่ไปล่วงเกินท่านผู้ใหญ่สองท่านนี้เพื่อเขาแน่นอน
แต่เื่ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว แค่ปล่อยคนก็ไม่เป็ไรแล้วหรือ?
เห็นได้ชัดว่า ผอ.หวงไม่ได้คิดอย่างนี้
ั์ตามีแสงอันชั่วร้ายแวบผ่าน ผอ.หวงพูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงว่า “ไม่ว่าจะเป็ใคร ต่อหน้ากฎหมายของประเทศก็ไม่มีอำนาจ วันนี้ไม่ว่าจะเป็สำนักงานเมิง หรือว่าคณะกรรมการเมือง ก็ล้วนขวางฉันทำคดีไม่ได้ ลงมือ วันนี้จะจัดการเื่นี้ให้เป็คดีที่ดิ้นไม่หลุด!”
นี่เขาจะทุ่มสุดตัวแล้ว เตรียมที่จะเสี่ยงดูสักตั้ง
เพราะเขาคิดวิธีอื่นไม่ออกแล้ว แค่ได้หลักฐานมา เช่นนั้นถึงพวกคนใหญ่คนโตจะไม่พอใจ ก็ไม่อาจจะบีบเขาให้ตายได้ มีการเจรจาก็มีทางรอด
คำพูดนี้ของเขาเพิ่งจะพูดออกไป เสียงที่ดังราวกับเสียงฟ้าผ่าทางด้านนอกก็ดังมาแล้ว “หวงหย่งเลี่ยง! นายช่างกล้ามาก ใครสั่งให้นายจับคนมั่วซั่ว? และยังคิดที่จะลงโทษเองโดยพลการอีก? หรือว่านายไปกินดีหมีมาถึงได้กล้าขนาดนี้ หลานชายของผู้าุโเมิง คิดไม่ถึงว่านายจะบอกว่าเป็อิทธิพลมืดอะไร! ฉันว่าลูกชายนายคนนั้นต่างหากที่เป็ผู้ร้ายตัวจริง! ทำอะไรมั่วซั่ว ปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ ไม่สนใจกฎหมายบ้านเมือง มา มาจับตัวเขาไว้ ถอดตำแหน่งเขาซะ หลังจากนี้ค่อยว่าถึงปัญหาของเขา”
คำพูดเพิ่งจะพูดออกไป ตำรวจสองสามคนพุ่งเข้ามาจากด้านนอก และตรงมาจับตัวหวงหย่งเลี่ยงกดไว้กับพื้น ทั้งยังปลดปืนของเขาแล้ว
วินาทีต่อมา ชายวัยกลางคนที่สวมชุดตำรวจคนหนึ่งก็เดินเข้ามาแล้ว
“ท่าน … ท่าน ผอ.”
พอคนคนนี้เดินเข้ามา ทุกคนที่อยู่ข้างๆ ก็เริ่มทำความเคารพทันที ท่านนี้คือเบื้องบนของเบื้องบนพวกเขาอีกที ผู้อำนวยการสถานีตำรวจหลิงเฉวียนเช่าเจิ้งหัว เป็คนใหญ่คนโตที่แท้จริง
“ลุงเช่า ลุงมาแล้ว หากไม่มา เขาก็จะตีผมให้ตายแล้ว … ”
เวลานี้สีหน้าของเมิงหวงเฉาก็เปลี่ยนไปแล้ว และแกล้งพูดอย่างน่าสงสาร
ซึ่งก็ดูได้ไม่ยากว่าเขาสนิทกับเช่าเจิ้งหัว และสนิทมากพอสมควร ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่จำเป็ที่จะทำท่าทางอย่างนี้ใส่ ผอ.สถานีตำรวจท้องถิ่นหรอก
สำหรับคำพูดของเมิงหวงเฉา เช่าเจิ้งหัวทั้งยิ้มทั้งด่าว่า “นายนี่ก็สร้างเื่เดือดร้อนได้ทั้งวัน หากเมื่อครู่ไม่ใช่เพราะเลขานุการมี่โทรศัพท์มาหา ฉันก็คงไม่รู้ว่านายกับพวกมี่เฟ่ยถูกจับแล้ว วันๆไม่มีอะไรทำเอาแต่หาเื่เดือดร้อน หากนายยังเป็อย่างนี้อีก ครั้งหน้าฉันจะไม่สนใจเื่ของนายแล้ว เป็อย่างไรบ้างท่านผู้าุโสบายดีไหม? ่นี้ยุ่งๆ ฉันไม่ได้ไปเยี่ยมท่านนานแล้ว”
แค่ประโยคเดียวก็ทำให้ ผอ.หวงที่เมื่อครู่ยังคิดที่จะขอร้อง ผอ.ใหญ่ให้ตนเองหลังจากเสร็จเื่ก็มีสีหน้าที่หม่นหมอง
เขาไม่เข้าใจมาตลอดว่า คิดไม่ถึงว่าเช่าเจิ้งหัวคนนี้จะมีความสัมพันธ์กับผู้าุโเมิง ตอนนี้ตนเองล่วงเกินคุณชายเมิงเข้าแล้ว ผอ.เช่าก็คงไม่ปกป้องตนเองแน่นอน
“ยังจะทำอะไรได้อีก คุณปู่ก็อายุเก้าสิบกว่าแล้ว แต่ร่างกายก็เหมือนๆ กับตอนที่ลุงเป็ผู้รักษาความปลอดภัยให้ท่าน ท่านกินเก่ง กระฉับกระเฉง ตอนตีผม กำลังก็ไม่น้อยเลยแม้แต่น้อย” พอเมิงหวงเฉาได้ยินเช่าเจิ้งหัวพูดถึงผู้าุโเมิงแล้ว ก็ฝืนยิ้มและพูด
เขารู้ว่าเื่นี้จบไม่ได้แล้ว ถึงแม้ทางนี้จะไม่เป็ไร แต่ถ้ากลับไป จะโดนตีสักยกก็หนีไม่ได้แล้ว
แต่คนคนนี้ก็เป็คนตรงๆ เื่อย่างโดนตี อย่างไรก็ไม่ใช่ครั้งแรก และเขาก็ชินนานแล้ว
“ฮ่าๆ นายน่ะ … ไม่ควรมั่วไปวันๆ อย่างนี้แล้ว เอาแต่ก่อเื่ ทำไม มาทำงานกับฉันที่นี่ดีไหม ฉันจะจัดตำแหน่งงานให้นาย มีงานทำจริงจัง ผู้าุโก็ไม่ต้องหาเื่นายบ่อยๆ แล้ว”
เช่าเจิ้งหัวหัวเราะ โดยเฉพาะอยู่ต่อหน้าลูกน้อง ก็ไม่ได้ปิดบังความใกล้ชิดระหว่างตนเองกับเมิงหวงเฉาและผู้าุโเมิง ทั้งหัวเราะทั้งพูดอย่างนี้
“อย่าเลย … ผมทำงานนี้ไม่ได้หรอก ลุงไปหาคนอื่นเถอะ มี่เฟ่ย … มี่เฟ่ยก็ไม่เลว เขาทำได้”
เมื่อเมิงหวงเฉาฟังคำนี้แล้ว ก็ทำไม้ทำมือ
ล้อเล่นน่า งานอย่างนี้เขาทำไม่ได้หรอก ดื่มกินเที่ยวเล่นทั้งวัน ดีจะตาย ไม่ขาดแคลนเงิน และก็ไม่ขาดแคลนผู้หญิง จะไปหาเื่ให้ตนเองทำไม?
ยิ่งไปกว่านั้นก็อยู่แค่ในสถานที่เล็กๆ อย่างหลิงเฉวียน?
หากคุณชายเมิงจะหางานทำจริงๆ องค์กรมากมายในตี้ตูก็ยินยอมที่จะรับเขา และจะหาเื่ให้ตนเองไปทำไมกัน ก็แค่อยู่ในพื้นที่เล็กๆ อย่างหลิงเฉวียนนี้
“พอเถอะ ในเมื่อนายไม่สนใจก็พอเถอะ อยากทำเมื่อไร ก็มาหาฉันได้ พวกนายไปกันได้แล้ว ที่เหลือฉันจัดการเอง”
การปฏิเสธของเมิงหวงเฉาก็อยู่ในความคาดหมายของเช่าเจิ้งหัว และเขาก็ไม่ได้โกรธ ทั้งยิ้มทั้งพูด และให้คนปล่อยตัวพวกเมิงหวงเฉา
คนหลายๆ คนได้รับอิสระอีกครั้ง และเป็ธรรมดาที่จะออกไปจากที่นี่
ตอนที่ออกไป เมิงหวงเฉายังไม่วายแทง ผอ.หวงซ้ำอีกที “ลุงเช่า เมื่อครู่ก็เห็นๆว่า ผอ.หวงคนนี้้าจะจัดการพวกเรา คุณต้องแก้แค้นให้พวกเราด้วยล่ะ เื่นี้ไม่ควรจะปล่อยไปอย่างนี้ ลูกชายคนนั้นของเขาเป็อิทธิพลมืดแน่นอนว่าเขาหยอกเย้าผู้หญิง พวกเราก็แค่กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง เขายังโยนความผิดให้พวกเราอีก และก็ใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ของตนเองมาทำร้ายพวกเรา”
“นายไปเถอะ!”
สำหรับเื่นี้ เช่าเจิ้งหัวแค่ยิ้มแต่ไม่พูดอะไร ก็แค่โบกมือให้เมิงหวงเฉาออกไปจากที่นี่
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้