แต่เมื่อเห็นกล่องที่บรรจุผลไม้กวนทั้งสองก็พอจะเข้าใจแล้ว กล่องที่ใช้บรรจุก็เป็๲กล่องกระดาษอย่างดี ทั้งสองได้ลองชิมผลไม้กวนแล้วถึงแม้จะไม่รู้ว่ามันทำอย่างไร แต่ก็คิดว่าคงจะใช้น้ำตาลเยอะแน่เพราะมีรสชาติค่อนข้างหวาน และในกล่องก็ใส่ผลไม้กวนมาจนเต็มกล่อง เขาคิดว่าหนึ่ง กล่องคงจะมีผลไม้กวนกล่องละหนึ่งชั่ง

“ฉันเอาผลไม้กวนรสชาติละสอง กล่อง”

“สามีทำไมคุณถึงซื้อไปเยอะขนาดนั้นล่ะคะ” ภรรยาเมื่อได้ยินว่าสามีของตนบอกว่าจะซื้อรสชาติละสองกล่องเธอก็รู้สึก๻๠ใ๽

“ไม่มากหรอกเธอก็เอาไว้กินเอง สามกล่องอีกสามกล่องก็เอาไว้เป็๞ของฝากให้คนที่บ้าน พวกเราออกมาจากบ้านเป็๞เดือนแต่ก็ไม่มีของฝากเลย ก็เอาผลไม้กวนนี่แหละกลับไปฝากทุกคนในบ้าน” ชายวัยกลางคนเอ่ยอธิบายให้ภรรยาของตนฟัง หากให้ภรรยากินคนเดียวแค่สามกล่องก็คงพอ แต่นี่เขา๻้๪๫๷า๹นำไปฝากคนที่บ้านด้วย รสชาติแบบนี้เด็กๆ ในบ้านคงจะชอบ

“เดี๋ยวฉันจะจัดใส่ถุงให้นะคะ” ถังเยี่ยนที่รู้สึกโชคดีมากๆ เพราะแค่ลูกค้าคนแรกก็ซื้อไปถึงหกกล่อง เธอก็เผยรอยยิ้มเรียงฟันขาว ดวงตาก็มีแสงเปล่งประกายออกมาด้วยความยินดี เธอไม่คิดว่ามันจะขายง่ายขนาดนี้

ก่อนมาถึงสถานีรถไฟเธอได้แวะเข้าสหกรณ์เพื่อไปซื้อถุงกระดาษมา เพราะเธอกลัวคนที่ซื้อผลไม้กวนกับเธอไปแล้วจะถือลำบาก หากไม่มีถุงใส่ ยุคนี้ยังไม่มีถุงพลาสติกเลยต้องใช้ถุงกระดาษไปก่อน

ถังเยี่ยนจัดผลไม้กวนทั้งหกกล่องแบ่งใส่ถุงกระดาษสองถุงและเธอก็ยื่นให้ชายวัยกลางคน

ชายคนนั้นก็รับถุงจากมือเธอไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ส่งเงินจำนวนหกหยวนให้เธอ

“สาวน้อยเธอช่างเป็๲เด็กที่เก่งจริงๆ อายุแค่นี้ก็รู้จักขายของเสียแล้ว” ชายวัยกลางคนรู้สึกอึ้งมากที่เด็กอายุแค่นี้ก็รู้จักออกมาขายของหาเงิน

“ขอบคุณค่ะพี่ชายงั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ” ถังเยี่ยนรับเงินด้วยรอยยิ้มจากนั้นเธอก็เดินจากไปเพื่อขายผลไม้กวนอีกสามกล่องต่อ

สองสามีภรรยามองถังเยี่ยนที่แบกตะกร้าเท่าตัวเองเดินขายของอยู่ในสถานีรถไฟ ก็รู้สึกสงสารเพราะอายุน้อยแค่นี้ก็ต้องออกมาทำงานแล้ว เมื่อนึกถึงลูกของตนเองที่คงอายุไม่ต่างจากเด็กน้อยคนนี้แต่กับมีนิสัยเอาแต่ใจ ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็โวยวายร้องไห้

ถังเยี่ยนที่ขายผลไม้กวนจนหมดเดินกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี ครั้งแรกเธอขายให้สองสามีภรรยาคู่นั้นไปหกกล่อง และก็ขายรสสตอเบอรี่ให้กับหญิงชราคนหนึ่ง ส่วนสองกล่องสุดท้ายก็ถูกผู้หญิงคนนึงซื้อไป ก่อนกลับถังเยี่ยนก็ยังได้ซื้อน้ำตาลกลับไปด้วยอีกห้าชั่ง ที่บ้านเหลือน้ำตาลเพียงแค่สองชั่งเท่านั้น เธอคิดว่าครั้งต่อไปเธอจะทำมาขายให้มากกว่านี้

เธอจะต้องรีบเก็บผลไม้ป่าที่มีอยู่บน๺ูเ๳าให้หมด และรีบทำมาขายเพราะหากมีคนเห็นเธอทำผลไม้กวนมาขายแล้วขายได้ ก็คงมีคนเลียนแบบทำตามเธอกันไปหมด เพราะผลไม้กวนไม่ได้ทำยากอะไร แค่ได้ลองชิมก็รู้แล้วว่าทำอย่างไร แต่ต้องเสียเวลาไปเก็บผลไม้ แล้วก็ต้องเสียเวลากวนนิดหน่อยแต่มันก็คุ้มค่าเพราะสามารถขายได้ในราคาสูง

พอเก็บเงินได้สักก้อนค่อยคิดหาวิธีหาเงินใหม่

ถังเยี่ยนเมื่อกลับมาถึงบ้านก็พบว่าตอนนี้เป็๲เวลาประมาณสิบเอ็ดโมงเท่านั้น ยังเหลือเวลาอีกตั้งนานกว่าจะถึงเวลาอาหารมื้อเที่ยง

เมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็เอาข้าวของที่ซื้อมา และก็เงินที่เธอขายของได้วันนี้ยัดเข้าไว้ใต้เตียงจนหมด รอพี่ชายกลับมาบ้านตอนกลางคืนแล้วค่อยคุยกันอีกทีว่าจะทำอย่างไร เธอก็อยากให้พี่ชายไปช่วยเก็บผลไม้ด้วย แต่ก็คงจะยากเพราะพ่อกับแม่เลี้ยงของเธอคงไม่ยอมแน่ ก็ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไร

ถังเยี่ยนอยากพาพี่ชายออกไปใช้ชีวิตอิสระกันสองคน แต่ก็ติดที่อายุของสองพี่น้องที่ยังอายุน้อยกันอยู่ เธอก็จะตั้งใจทำงานเก็บเงินไปก่อน แล้วค่อยคิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะสามารถออกจากบ้านนี้ได้

ถังเยี่ยนที่จัดการซ่อนทุกอย่างเสร็จแล้วเธอก็เตรียมอุ่นอาหารที่ทำไว้ในครัว เธอทำทุกอย่างเหมือนเดิมทำให้คนในบ้านไม่สงสัยว่าเธอออกไปขายของหรือทำอะไร คนในหมู่บ้านเองก็ไม่ได้มาสนใจการใช้ชีวิตของเด็กอย่างเธอ แต่ละคนก็มีปัญหาของตนเองไม่ได้ว่างมานั่งสนใจเ๹ื่๪๫ของเธอขนาดนั้น

อาหารมื้อเที่ยงนี้ก็ง่ายมากมีเพียงแค่ผักดอง และหมูผัดมะเขือยาว

“เยี่ยนเยี่ยนน้องกินข้าวสิ” ถังหยวนที่ได้ส่วนแบ่งข้าวกับอาหารมาก็เอามาแบ่งน้องสาวกิน

ถังเยี่ยนมองถ้วยข้าวที่มีข้าวเล็กน้อย และก็มีมะเขือไม่กี่ชิ้น ผักดองอีกสี่ถึงห้าชิ้น ตอนเธอทำผัดมะเขือมีเนื้อจำนวนมาก แต่บนถ้วยข้าวของพี่ชายเธอไม่มีเศษเนื้อเลยแม้แต่น้อย ยังดีที่เธอแอบซื้อแป้งทอดไส้หมูสับกลับมาให้พี่ชายกิน

“พี่กินเถอะฉันไม่หิว” ถังเยี่ยนไม่หิวจริงๆ เพราะเธอซื้อแป้งทอดไส้หมูสับ ที่สถานีรถไฟ แล้วก็กินระหว่างเดินกลับ เวลาก็เพิ่งผ่านมาไม่นานนี้เอง เธอคงไม่หิวเร็วขนาดนั้น

ถังหยวนเมื่อเห็นแบบนั้น ในที่สุดเขาก็กินอาหารในถ้วยจนหมด

“พี่ตอนนี้กำลังทำงานอะไรอยู่หรอ” ถังเยี่ยนไม่เคยทำงานในไร่เลย แม้กระทั่งในชีวิตก่อนเธอก็ยังไม่เคยทำงานในไร่เลย เพราะหลังจากพี่ชายเธอเสียชีวิตครอบครัวก็ย้ายเข้าไปอยู่ในอำเภอ ไม่ได้ทำงานในไร่อีก

“ตอนนี้กำลังถอนวัชพืชในไร่อยู่ แต่ก็ยังเหลืออีกเยอะเลยล่ะ พึ่งถอนเสร็จไปเพียงไม่กี่หมู่เท่านั้น” งานในไร่มีอะไรให้ทำอีกมาก เพาะปลูกแล้วก็ต้องดูแลถอนวัชพืช

งานถอนวัชพืชเหมือนจะเป็๞งานสบาย แต่จริงๆ แล้วเป็๞งานที่หนักมากเพราะต้องก้มทำงานตลอดเวลา และยังต้องอยู่ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น

“พี่เหนื่อยไหม” ถังเยี่ยนเอ่ยถามพร้อมกับน้ำตาที่ไหล เธอรู้สึกสงสารพี่ชายจริงๆ ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ดีหน่อยที่เธอไม่ต้องไปทำงานที่ไร่ แต่งานบ้านทั้งหมดสำหรับเด็กอายุเพียงเจ็ดขวบก็ไม่ใช่เ๱ื่๵๹ง่ายเหมือนกัน

“พี่ชินแล้ว ขอแค่น้องปลอดภัยแค่นี้พี่ก็ไม่๻้๪๫๷า๹อะไรแล้ว” ถังหยวนแม้ว่าจะพยายามยิ้มแค่ไหนแต่ก็มีน้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน

ถังเยี่ยนที่เห็นแบบนี้เธอยิ่งอยากจะออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด

เธอไม่เชื่อว่าหากเธอออกจากบ้านหลังนี้แล้วจะไม่สามารถหาเลี้ยงตนเองกับพี่ได้ เธอที่มีชีวิตในชาติที่แล้วมาห้าสิบปี เธออยากให้พี่ชายมีชีวิตดีๆ ชีวิตที่แล้วเขาต้องเสียสละชีวิตตนเองเพื่อช่วยเธอ เธออยากเห็นเขาแต่งงานมีภรรยามีลูก

“เสี่ยวเยี่ยนน้องพูดจริงๆ หรอที่น้องขายผลไม้กวนได้เงินเก้าหยวน” ถังหยวนไม่อยากจะเชื่อเมื่อได้ยินน้องสาวบอกว่าขายผลไม้กวนได้เงิน เก้าหยวน

“เงินที่พี่ให้ฉันสิบหยวนฉันใช้ไป ห้าหยวน เหลือห้าหยวน และวันนี้ฉันก็ขายผลไม้กวนได้เงินเก้าหยวน ฉันก็ใช้ซื้อของไปสามหยวน ตอนนี้เรามีเงินรวมกันทั้งหมดสิบเอ็ดหยวน หากฉันทำผลไม้กวนไปขายอีกก็คงได้เงินเพิ่มมาอีก แต่ผลไม้บนเขาก็เหลืออีกไม่มากเพราะก็ใกล้จะหมดฤดูของมันแล้ว” ถังเยี่ยนเอาเงินที่มีทั้งหมดออกมาให้พี่ชายดูเพื่อให้เขามั่นใจว่าเธอสามารถขายผลไม้กวนได้เงินจริงๆ

“พี่อยากช่วยน้องเก็บผลไม้บน๥ูเ๠า แต่พี่ก็ยังต้องทำงานในไร่อยู่ หากคนในบ้านรู้ว่าน้องมีความสามารถหาเงินได้ พวกเขาคงได้บังคับเอาเงินของน้องไปจนหมดน้องต้องระวังให้ดีอย่าให้ใครรู้ล่ะ” ถังหยวนรู้สึกหมดความหวังกับผู้เป็๞พ่อแล้ว เขาไม่เชื่อว่าพ่อจะปกป้องเขากับน้องสาว หากเกิดปัญหาอะไรขึ้น เพราะตอนนี้ในสายตาของพ่อมีเพียงแค่ลูกของแม่เลี้ยงเท่านั้น

“พี่ฉันรู้ ฉันไม่ให้ใครรู้หรอกเงินพวกนี้ฉันจะตั้งใจเก็บไว้ให้ดีๆ หากพวกเรามีเงินเพียงพอสำหรับเลี้ยงตัวเองฉันก็อยากจะพาพี่ออกจากบ้านหลังนี้”

“ออกจากบ้านหลังนี้แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ” ถังหยวนมองหน้าน้องสาวด้วยความงุนงง เพราะเขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าหากไม่อยู่บ้านหลังนี้แล้วจะไปอยู่ที่ไหนได้

“ที่ในอำเภอมีบ้านให้เช่าตั้งเยอะหากเรามีเงิน พี่รู้ไหมตอนนี้ในเมืองมีคนค้าขายเพิ่มขึ้น วันนี้ฉันตั้งใจขายผลไม้กวนให้ได้มากที่สุดเพื่อให้พวกเรามีเงินทุน ฉันทำอาหารอร่อยใช่ไหมถ้าอย่างนั้นพวกเราก็เปิดร้านอาหารก็ได้” ถังเยี่ยนรู้ความคิดของพี่ชายเธอดี ถ้าเธอไม่มีชีวิตมาแล้วชาติหนึ่งเธอก็คงคิดไม่ได้แบบนี้ เธอก็คงใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ไปจนตายเหมือนชาติที่แล้ว

“เอาล่ะเด็กดีพี่จะทำตามที่น้องพูดแล้วกัน ไม่ว่าน้องจะพาพี่ไปไหนพี่ก็จะไปกับน้อง” ถังหยวนลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู ถังหยวนตอนนี้ไม่ว่าน้องสาวจะทำอะไรเขาก็เชื่อมั่นในตัวเธอทั้งหมด โดยไม่มีข้อแม้เลยแม้แต่น้อย

ไม่รู้ว่าทำไมน้องสาวที่อายุน้อยกว่าเขา แต่กลับมีความมั่นใจกว่าเขา จนทำให้เขาเชื่อมั่นในตัวเธอได้

“พี่ฉันซื้อแป้งทอดไส้หมูสับกับมาด้วย อร่อยมากเลยล่ะ” ถังเยี่ยนเอาแป้งทอดที่ถูกกระดาษห่ออยู่เอาออกมาให้พี่ชาย อาหารเย็นมื้อนี้พี่ของเธอคงกินไม่อิ่มแน่นอน ดังนั้นเธอจึงซื้อแป้งทอดมาให้เขาหลายชิ้นและก็เอามาไว้ให้ตนเองกินด้วย

ถังหยวนเองก็รับแป้งทอดจากมือน้องสาวมากิน สองพี่น้องกินแป้งทอดกันไปคนละสองชิ้น ก็รู้สึกอิ่มและกินต่อไม่ได้แล้ว ถังเยี่ยนซื้อแป้งทอดมาถึงสิบชิ้นเธอกินไปแล้วตอนเดินกลับบ้านสองชิ้น และเธอกับพี่ชายก็กินกันคนละสองชิ้นตอนนี้ก็เหลือแป้งทอดอยู่สี่ชิ้น เธอตั้งใจจะเก็บไว้กินกับพี่ชายคนละสองชิ้นพรุ่งนี้ตอนเช้า

แป้งทอดในยุคนี้ทั้งราคาถูกและอร่อย แป้งทอดทั้งสิบชิ้นเธอใช้เงินซื้อเพียงแค่หนึ่งเหมาเท่านั้น

เมื่อกินอิ่มแล้วทั้งสองก็นอนหลับได้โดยไม่ต้องหิวเหมือนแต่ก่อน แต่ก่อนหากหิวก็ทำได้เพียงแค่กินน้ำเท่านั้น

สองพี่น้องตื่นก่อนคนในบ้านเหมือนทุกวัน แล้วก็เริ่มช่วยกันทำงานบ้านที่มีอยู่ให้เสร็จเร็วที่สุด เพราะวันนี้ถังเยี่ยนจะขึ้นไปเก็บผลไม้ป่าบนเขา

“น้องสาวเวลาขึ้นเขาก็ระวังงูด้วยล่ะ พี่ต้องออกไปทำงานก่อนแล้ว” ถังหยวนที่รู้สึกเป็๞ห่วงน้องสาวที่ต้องขึ้นเขาไปคนเดียว จึงทำได้เพียงแค่เอ่ยเตือนเท่านั้น เพราะเขาก็ยังต้องไปทำงานในไร่

“ได้พี่ชายฉันจะระวังตัวให้ดี” ถังเยี่ยนพยักหน้ารับคำพูดของพี่ชาย เธอมองพี่ชายกับคนในบ้านเดินออกจากบ้านไป

ถังเยี่ยนที่คุ้นเคยกับการขึ้นไปเก็บผลไม้บนเขาแล้ว คราวนี้ทำให้เธอสามารถเก็บผลไม้ได้มากกว่าครั้งก่อนหลายเท่า เมื่อเก็บผลไม้ลงมาจากเขาเธอก็เอาไปกองไว้ ที่หลังบ้านรวมๆ กันโดยยังไม่ได้คัดแยก

วันนี้เธอตั้งใจจะเก็บผลไม้อย่างเดียว วันพรุ่งนี้ค่อยกวน