ถึงซุนเฟยจะอยู่ห่างออกไป แต่ก็เห็นฉากที่ผู้กล้าเพียร์ซทำลายบันไดยึดเมืองโดยไม่คำนึงว่าตัวเองจะเป็อันตรายมาตลอด จึงช่วยไม่ได้ที่เืในกายจะร้อนระอุ และใน่วินาทีสำคัญ ก็ได้ใช้วิธีที่ออกนอกลู่นอกทางโดยการขว้างศัตรูที่มีชีวิตเข้าไปขวาง สุดท้ายก็ช่วยชีวิตเพียร์ซเอาไว้ได้
ขวับๆ!
ด้วยขวานั์ที่มีพลังทำลายรุนแรง
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือพวกทหารเกราะดำถูกฟันทิ้งราวกับเป็ต้นข้าว จนสิ้นซากไปในทันที
“เยี่ยมมากท่านนักรบ ข้าชื่อบรู๊ค หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ ท่านเป็ใครกัน? ดูเหมือนว่าข้าไม่เคยเห็นท่านมาก่อน...” ห่างออกไป บรู๊ค ชายผมดำที่กำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้ของเขา พอเห็นเพียร์ซถูกช่วยชีวิตก็ร้องะโอย่างประหลาดใจ
ผู้ช่วยเหลือที่มาโดยไม่คาดคิด ได้ทำลายสมดุลที่เปราะบางของสนามรบ
“ผู้บัญชาการบรู๊คงั้นเหรอ? ฮ่าๆ ในไม่ช้าท่านจะรู้เองว่าข้าเป็ใคร!”
ซุนเฟยลำพองใจ อยากจะสร้างสถานการณ์เปิดตัวให้สมบูรณ์แบบ จึงยืดเวลาบอกความจริงออกไป
ในโลก Diablo เขาเคยชินกับการฆ่าฟัน กลิ่นคาวเื เสียงกรีดร้อง เสียงร้องไห้ ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้ก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับเหล่ามอนสเตอร์ในโลก Diablo นั่น ดังนั้นเมื่อซุนเฟยเข้าสู่สนามรบ จึงไม่จำเป็ต้องปรับตัวใดๆ
กลับกัน เหตุการณ์ตรงหน้า ทำให้ซุนเฟยรู้สึกเืเดือดพล่าน
ทุกคนแม้แต่ขอทานที่ต่ำต้อย เมื่อยามเป็เด็กย่อมเคยใฝ่ฝันอยากเป็ผู้กล้าปกป้องบ้านเมืองของตัวเอง ในเวลานี้ ซุนเฟยรู้สึกว่าตัวเองได้เติมเต็มความฝันนั้นแล้ว ถึงแม้ขวานของเขาจะเหมือนกับเคียวแห่งความตายที่คร่าชีวิตผู้คนอย่างโหดร้าย แต่ซุนเฟยกลับไม่ได้รู้สึกผิดอะไรหลังจากที่ฆ่าคน
การฆ่าคนอื่นก็คือการช่วยเหลือผู้คน
ในสนามรบนั่นเป็เื่ปกติ
เขาคุ้มกันเหล่าทหารที่แบกเพียร์ซลงมาจากกำแพงเมือง จากนั้นก็กลับไปจัดการกับพวกข้าศึก
ด้วยขวานที่เฉียบขาดและพละกำลังที่บ้าคลั่งของคนเถื่อนเลเวล 5 ทำให้พวกทหารเลวทั่วไปไม่ใช่คู่มือของซุนเฟย ไม่ว่าไปทางไหนพวกมันก็กรีดร้องร่ำไห้เหมือนผีสางหรือหมาป่า ในไม่ช้าเขาก็มาถึงบันไดยึดเมืองอันสุดท้าย
ขวานั์ส่งเสียงดังหวือ กับประกายแสงสีดำราวกับกำลังกระหายเื
เสียงกรีดร้องของทหารเกราะดำคนสุดท้ายที่ปกป้องบันไดยึดเมืองอันสุดท้ายดังขึ้น เนื่องจากโดนซุนเฟยใช้ขวานั์กวาดใส่จนลอยสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าและเลือนหายเมื่อร่วงลงห่างไปไกล...
แต่ขวานนั้นยังคงเหลือพลังอยู่
ตูม!
ขวานฝังลงบนกำแพงเมือง
ทันใดนั้น ฝุ่นก็ตลบไปทั่ว ประกายไฟกระจายไปทั้งสี่ด้าน
กำแพงหินหนาสามสิบเิเถูกทุบจนแตก หินก้อนใหญ่ที่หลุดออกมาก็กลิ้งลงจากกำแพงเมือง หมอกควันฟุ้งกระจายไปในทันที ราวกับรบกันจนูเาแตกแผ่นดินแยกอย่างไรอย่างนั้น
ส่วนบันไดขนาดใหญ่ที่เดิมทีพิงกับเชิงกำแพงไว้ ก็ถูกพลังอันน่าสะพรึงนี้พัดกระเด็นจนลอยออกไปในทันที ทั้งๆ ที่บนนั้นยังมีข้าศึกอยู่บันไดหมุนควงหนึ่งรอบจากนั้นก็ตกลงห่างแม่น้ำจูลี่หนึ่งร้อยเมตร พังเสียหายไม่เหลือซาก!
พลังเหนือธรรมชาติที่แม้แต่์ก็หวั่นเกรง!
ทั้งสองด้านของกำแพงที่ต่อสู้กันอย่างรุนแรง ก็ได้ใกันอีกครั้ง!
เหล่าทหารรักษาพระองค์ของเมืองแซมบอร์ด ถูกเร่งเร้าจากการกระทำที่บ้าคลั่งของกำลังเสริมคนใหม่ จนความกล้าหาญเพิ่มสูงขึ้น ขวัญกำลังใจเปี่ยมล้น ส่วนพวกทหารเกราะดำฝ่ายข้าศึกนั้นถึงกับกลัวแทบตายในพลังอันน่าสะพรึงของขวานด้ามนั้น
แต่ซุนเฟยก็ยังคงไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้
การกระทำถัดมาของเขาได้ทำให้พลังและความกล้าหาญของทหารแต่ละคนพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดอย่างไม่น่าเชื่อ
"เหล่าทหารของาา จงยืนหยัดขึ้นสู้! เพื่อบ้านเมืองของเรา เพื่อพ่อแม่พี่น้องของเรา เพื่อลูกเมียของเรา!"
หลังจากทำลายบันไดอันสุดท้ายเป็ผลสำเร็จ เขาก็ชูขวานั์ขึ้นจนดูเหมือนปีศาจที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ภายใต้ดวงอาทิตย์ เกราะที่ร่างกายก็สะท้อนกับแสงสีทองราวกับเป็เทพเ้าแห่งา
จากนั้น จู่ๆ ซุนเฟยก็แผดเสียงคำราม
ซึ่งการกู่ร้องของเขาในครั้งนี้ ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ต่างออกไปในฉับพลัน
พลังที่มองไม่เห็นอันลึกลับจากเสียงคำรามที่ซุนเฟยะเิออกมา เหมือนกับคลื่นั์ที่ทำลายล้างไปรอบๆ
ในไม่ช้าสิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น
ในระยะห้าเมตรรอบตัวซุนเฟย ทหารเกราะดำทั้งหมดราวกับได้พบเห็นกับสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต เพราะจู่ๆ ก็ทิ้งอาวุธพร้อมทั้งส่งเสียงร่ำร้องอย่างน่าเวทนาและหันหลังวิ่งหนีไปอย่างหวาดผวา...
มีหลายคนใกลัวมากจนถึงกับะโลงมาจากกำแพงสูงกว่าหกสิบเมตร!
ทักษะของคนเถื่อน 'คำราม'
คำรามหนึ่งครั้ง ศัตรูที่อยู่รอบๆ ก็แตกกระเจิงและเผ่นหนีด้วยความหวาดกลัว
ในที่สุดพลังเวทมนตร์ของ Diablo ก็มายังโลกใบนี้
แน่นอนว่ามีเพียงซุนเฟยที่รู้เื่นี้
คนอื่นที่เหลือตะลึงงัน
นี่มันพลังอะไรกัน?
พลังของพระเ้างั้นเหรอ?
บนกำแพงเมืองเงียบกริบ
ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง บนกำแพงเมือง
ไม่ว่าใครก็รู้สึกได้ว่ามันเป็ความรู้สึกที่ยากจะควบคุม ภายในใจของทหารรักษาการณ์เมืองแซมบอร์ดเหมือนดักแด้ที่กำลังส่งเสียงร้อง!
วินาทีถัดมา
ในที่สุด
ไม่รู้ว่าใครเป็คนเริ่มพูดตามซุนเฟย จากเสียงกระซิบโดยไม่ได้รู้สึกตัวก็ร้องะโ “สู้เพื่อบ้านเมืองของเรา เพื่อพ่อแม่ที่แก่ชราของพวกเรา!”
เสียงสะท้อนเล็กๆ นี้ก็เหมือนกับประกายไฟในน้ำมันเชื้อเพลิง
ชั่วพริบตา เืของเหล่านักรบที่ปกป้องเมืองแซมบอร์ดก็เดือดพล่านในที่สุด เหมือนกับเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชน เหมือนกับเปลวเพลิงที่ไม่มีวันมอดดับ
“สู้!”
“สู้! เพื่อ...ของพวกเรา”
“สู้! สู้! สู้! สู้!!!”
เสียงร้องะโที่มาเป็ระลอก พลังของมันช่างน่าทึ่งเป็อย่างมาก ราวกับเป็พลังเวทมนตร์อันน่าเหลือเชื่อที่สุดในโลก และกระจายไปทั่วสนามรบอย่างรวดเร็วอย่างน่ามหัศจรรย์
ในไม่ช้า ทหารป้องกันเมืองเกือบจะทั้งหมดบนกำแพงก็เริ่มร้องะโ
ขวัญกำลังใจพุ่งทะยาน!
ทหารที่าเ็ดึงลูกธนูอาบเืออกจากไหล่ ชาวเมืองที่ขาขาดยังคลานเข้าไปกัดที่ต้นขาของศัตรู คนแก่ที่ถูกแทงทะลุหัวใจยังใช้แรงและลมหายใจเฮือกสุดท้ายแทงมีดเข้าที่หัวของศัตรู...
เป็พลังที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเพราะเสียงคำรามของชายคนนั้น
ในเวลานี้ ความได้เปรียบเริ่มที่กลับไปทางฝ่ายป้องกันเมืองแล้ว
ไม่มีบันไดยึดปราสาทก็ไม่สามารถเพิ่มกองกำลังทหารได้ พวกทหารเกราะดำก็ไม่ต่างจากหนูในรู ไร้ซึ่งหนทางหลบหนี ท่ามกลางประกายของดาบสองคม ทหารเกราะดำบางส่วนก็พลันตื่นตระหนก ส่งเสียงกรีดร้องและหนีลงไปทางกำแพง...
อย่างน้อยะโลงจากกำแพงก็ยังจะมีโอกาสรอด
ถ้าพวกมันยังคงอยู่บนกำแพงในตอนนี้ก็ต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่บ้าเืเหมือนไก่ชน เขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่สำหรับพวกทหารเกราะดำ การตกกำแพงตายเป็อะไรที่โหดร้ายน้อยกว่าการถูกทหารที่าเ็ของอีกฝ่ายกัดจนตาย!
นี่คือา
นี่คือผู้กล้า!
ยอดฝีมืออาจฆ่าศัตรูได้นับไม่ถ้วน แต่คนที่เรียกว่าผู้กล้า พวกเขาสามารถปลุกเร้าจิตใจของผู้คนได้ ทุกการกระทำ ทุกคำพูด ทุกสีหน้าท่าทางที่ปรากฏ ย่อมนำพาความหวังและความกล้าหาญไปยังมิตรสหายของพวกเขา!
และสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ซุนเฟยทำเมื่อสักครู่นี้ เขาทำมันได้ เขาสามารถปลุกเร้าจิตใจของผู้คนได้
หลังจากส่งเสียงคำราม ขวานในมือของซุนเฟยก็เริ่มปลิดชีวิตของพวกทหารเกราะดำ ดาบแตก มีดหัก เกราะพัง หมวกเกราะผิดรูป กระเด็นกระดอนไปทั่ว...ซุนเฟยไปทางไหน ศัตรูก็จะกรีดร้องและนองเื!
สิบก้าวฆ่าหนึ่งคน พันลี้ไม่เหลือรอด
ด้วยแรงผลักดันที่ไม่ยอมแพ้ ซุนเฟยรีบวิ่งไปยังกำแพงหน้าหอสังเกตการณ์
ที่ตรงนี้ บรู๊คกำลังต่อสู้ดิ้นรนกับชายในเกราะดำที่ใช้ดาบอัศวินเรียวแหลม เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ดูคล้ายกับเ้าเงาดำที่ซุนเฟยเพิ่งจะผ่าเป็สองส่วนไป ไม่ว่าจะเป็วิชาฝีมือหรืออาวุธที่ใช้เหมือนกันมาก ดาบเรเปียร์คอยก่อกวนพัวพันดาบสองมือของบรู๊ค
“ข้าจะฆ่ามันเอง ท่านไปจัดการพวกข้าศึกบนกำแพงเถอะ!”
ซุนเฟยฟาดขวานสีดำในมือลงตรงกลางระหว่างคนทั้งสองแล้วบิดข้อมือ ขวานของเขาก็ปะทะกับดาบเรเปียร์ของชายเกราะดำอย่างแม่นยำ จนมันถูกผลักกระเด็นออกไป ส่วนซุนเฟยก็หันไปมองหัวหน้าทหารรักษาพระองค์พร้ะโกนมาว่า
"ระวังตัวด้วยท่านนักรบ วิชาดาบของไอ้สารเลวพวกนั้นนี่มันช่างพิสดารนัก!"
ในฐานะหัวหน้าทหารรักษาพระองค์ บรู๊คจึงถือว่าเป็ผู้มีอำนาจคนหนึ่งในเมืองแซมบอร์ด เขาเคยชินกับการสั่งคน แต่คนตรงหน้าที่เขาไม่รู้ความเป็มาอย่าง ‘มนุษย์เหล็ก’ ที่สวมเกราะปิดหน้าตัวเอง ด้วยวีรกรรมที่เขาทำก่อนหน้านี้ทำให้บรู๊คไม่ลังเลที่จะฟังเขา
บรู๊คหันไปสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา
"แปลกมากๆ ชุดเกราะนี่ทำไมดูคุ้นตาจริงๆ...เคยเห็นมันที่ไหนกันนะ?" บรู๊คหันกลับไปพลางกระซิบกับตัวเองในใจ
ตอนนี้ซุนเฟยได้ขวางทางชายเกราะดำไว้แล้ว
“เ้าคือคนที่ฆ่าหมายเลขยี่สิบ?”
ชายเกราะดำมีท่าทีเคร่งขรึม เขากำลังรวบรวมพลังทั่วร่างให้หมุนเวียนเร็วยิ่งขึ้นเพื่อให้พร้อมที่จะปล่อยออกมาได้ทุกเมื่อ
เขาเพิ่งจะเห็นฉากอันน่าตกตะลึงของซุนเฟยที่ใช้ขวานแยกร่างหมายเลขยี่สิบเป็สองส่วน พอนึกถึงความแข็งแกร่งของคนผู้นี้แล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับซุนเฟยจึงไม่กล้าที่จะเฉื่อยชาแม้เพียงนิด
"ข้าไม่อาจต่อสู้กับชายคนนี้แบบซึ่งๆ หน้าได้"
ในใจของชายเกราะดำกำลังคิดคำนวณ
ทันใดนั้นดาบเรเปียร์ของมันก็แทงออกไป อาศัยร่างกายที่ยืดหยุ่นและความชำนาญของดาบ เริ่มเคลื่อนไหวอย่างพลิ้วไหวและรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมที่จะจัดการกับซุนเฟย หลังจากก็รอโอกาสเพื่อฆ่าในดาบเดียว
แต่ซุนเฟยค้นพบเจตนาที่แท้จริงของชายเกราะดำได้อย่างรวดเร็ว
“ฮะๆ” เขายิ้มอย่างเย้ยหยัน
ศักยภาพของศัตรูคนนี้อยู่ในระดับใกล้เคียงกับ ‘ชาแมนแห่งเผ่าฟอลเลน’ ปีศาจในร่างมนุษย์ที่มือหนึ่งถือมีดอีกมือหนึ่งถือคบเพลิงในโลกของ Diablo มอนสเตอร์ประเภทนี้จะมีรูปร่างปราดเปรียว มีไหวพริบและโหดร้าย ทว่าขี้ขลาด หากสถานการณ์ต่อสู้ย่ำแย่มันพร้อมจะวิ่งหนีทันที ทักษะการใช้มีดของมันไม่เลวช่างเหมือนกับศัตรูตรงหน้าเสียจริง
แต่การจัดการกับมอนสเตอร์ประเภทนั้น หลังจากเพิ่มระดับไปอยู่ที่เลเวล 5 วิธีที่ซุนเฟยใช้ก็เรียบง่ายมาก แค่ฟาดขวานธรรมดาๆ ครั้งเดียวก็สามารถผ่าครึ่งมันได้แล้ว
เพราะฉะนั้น อยากใช้วิธีพาซุนเฟยวนหนีไปรอบๆ แบบนั้นก็ฝันไปเถอะ
เมื่อเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะใช้วิธีการไหนก็ไม่อาจหลบพ้นได้
อาชีพคนเถื่อนคืออะไรงั้นเหรอ?
มีเพียงคำตอบเดียว ผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ในระยะประชิด!
ไม่สำคัญว่าจะแข็งแกร่งขนาดไหนหรือใช้อาวุธได้ดีเพียงใด คนเถื่อนเป็หนึ่งในตัวละครการต่อสู้ระยะประชิดที่ยอดเยี่ยมในโลก Diablo ถ้านักรบเถื่อนแพ้ง่ายๆ ด้วยแผนการแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นซุนเฟยคงตายในโลก Diablo นับพันครั้งแล้ว
แกร๊ง!
เพียงแค่ขวานเดียว ชายในชุดเกราะสีดำก็กระอักเืแล้วกระเด็นไป พ่ายแพ้ไปในทันที
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้