บทที่ 39 เปิดิญญา
ค่ายทหารเรียกได้ว่าเป็สถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในเมืองม่อหลาน อีกทั้งที่นี่ยังห่างไกลจากความวุ่นวาย มันตั้งอยู่บนเนินเขาทางทิศตะวันตกของเมือง ครั้งนี้ลั่วถูนำของดีมาด้วยไม่น้อย ของบางอย่างขายให้ผู้เฒ่าเต๋อจากร้านซินเต๋อเสวียนไป หลังจากนำของที่มีไปขายแลกเงินแล้ว ก็นำหูของเผ่าปีศาจเกือบร้อยชิ้นไปแลกเป็คะแนนกับวิหารเสินจั้น
พวกนักรบเผ่ามารที่ตามล่าตงหลี่และถูกสังหารไป เขาก็นำบางส่วนมาแลกคะแนนด้วย และในครั้งนี้มันก็มากพอให้แลกยาเปิดิญญาได้แล้ว ในที่สุดก็เตรียมพร้อมสำหรับการเปิดิญญาครั้งที่เจ็ดเสียที
เื่ที่ลั่วถูนำหูของยอดฝีมือเผ่าปีศาจมาได้ทีเดียวร้อยกว่าชิ้น ทำเอาวิหารเสินจั้นใมาก แต่หลังจากตรวจสอบเื่นี้ พอได้รับการยืนยันจากพลทหารของตงหลี่ ก็ไม่ติดใจสงสัยอะไรอีก ต่อให้มีคนตั้งใจยกผลงานของตนให้ลั่วถูพวกเขาก็ไม่สน เพราะพวกเขาเพียง้าการยืนยันว่ามีลั่วถูผลงานมากมายขนาดนี้จริงๆ และมีที่มาชัดเจนก็พอแล้ว...
การเปิดิญญาครั้งที่เจ็ดกำลังจะมาถึงแล้วแต่ในใจของลั่วถูกลับว้าวุ่นอย่างหนัก เขาไม่รู้ว่าตนจะเปิดิญญาสำเร็จหรือไม่ ยิ่งรอบหลังๆ ก็ยิ่งลำบากขึ้นทุกที ทว่าเขายังคงไม่ยอมแพ้ ถึงเขาจะได้รับพลังแห่งเพลิงนรกต้นกำเนิดจากใต้ศิลากำเนิดเทพมาซึ่งนับว่าเกินขอบเขตความสามารถของตัวเขาในตอนนี้ไปแล้วก็ตาม เพราะกระทั่งผู้เปิดิญญาส่วนใหญ่ก็ไม่มีทางได้พลังแห่งเพลิงต้นกำเนิดเช่นนี้ด้วยซ้ำ ทว่าดูจากความพิเศษของร่างกายเขา ถึงจะยังเปิดิญญาไม่สำเร็จ อีกทั้งความแข็งแกร่งของพลังและกล้ามเนื้อก็ไม่พอ ต่อให้กล้ามเนื้อของเขาจะแข็งแกร่งเหนือคนธรรมดาอยู่โขก็ตาม ซึ่งนั่นเป็เพราะเขาได้รับการขัดเกลาร่างกายจากตระกูลมาั้แ่เด็ก และเพราะการขัดเกลาร่างกายนี้เองที่ทำให้เขาแข็งแกร่งเหนือคนธรรมดา การมีพื้นฐานั้แ่เด็กแบบนี้หากเปิดิญญาสำเร็จจะเห็นถึงข้อได้เปรียบอย่างชัดเจน แต่ใน่ก่อนเปิดิญญานั้น ต่อให้เขาฝึกร่างกายมาดีแค่ไหน ก็เทียบผู้เปิดิญญาแล้วไม่ติดอยู่ดี... สิ่งนี้เองคือความห่างชั้นที่ไม่อาจหนีพ้น
ยาเปิดิญญาขวดหนึ่งประกอบไปด้วยเม็ดยาสีแดงเพลิงหกสิบสี่เม็ด แฝงไว้ซึ่งกลิ่นหอมชวนให้รู้สึกสดชื่น ลั่วถูจ่ายค่าตอบแทนไปมากจริงๆ หลายปีที่ผ่านมานี้เขาเสี่ยงเป็เสี่ยงตาย ก็เพื่อคะแนนอันน้อยนิด ผู้ที่เปิดิญญาไม่สำเร็จย่อมไม่อาจเข้าร่วมกองทัพได้ การเก็บคะแนนจากในกองทัพรวดเร็วกว่ามาก หลังาทุกครั้งจะได้รับแต้มผลงานจำนวนมาก แต่ทหารในกองทัพไม่ได้สนใจยาเปิดิญญานัก เพราะพวกเขาเปิดิญญาไปแล้ว แต่เป็ตระกูลของพวกเขาต่างหากที่ยัง้ายาเปิดิญญาอยู่บ้าง เพราะแต้มผลงานที่ได้จากกองทัพนั้นสูงมาก ตระกูลมากมายจึงส่งลูกหลานเข้ากองทัพ หวังว่าใช้ผลงานของพวกเขามาแลกเปลี่ยนเป็ยาเปิดิญญา ส่วนเื่การสนับสนุนทรัพยากรที่จำเป็ของนักรบนั้นเป็หน้าที่ของเหล่าตระกูลใหญ่
ลั่วถูไม่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลลั่ว และเขาก็ไม่คิดจะแบ่งผลประโยชน์กับตระกูลลั่วสักสลึงเช่นกัน แรกเริ่มที่เขาต้องออกจากโลกชั้นสูงมายังโลกชั้นล่าง ตระกูลลั่วปฏิบัติกับเขาราวกับเป็สมบัติล้ำค่าอย่างไรอย่างนั้น เพราะยังอายุน้อย จึงรู้สึกว่าการได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ชวนให้ซาบซึ้งใจเหลือเกิน เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าการปฏิบัติเช่นนี้จะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็หลังมือในทันทีเมื่อของที่เขานำมาจากโลกชั้นสูงถูกปอกลอกไปจนหมด เขาก็ไม่ใช่สมบัติที่ถูกรายล้อมด้วยดวงดาวอีกต่อไป แต่เป็มูลสุนัขกองหนึ่งที่ไม่มีใครสนใจ เป็ขยะที่ผู้คนดูถูก การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเช่นนี้ ทำให้เด็กน้อยผู้ไม่ประสีประสาเริ่มเข้าใจขึ้นทันที ว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่พึ่งพาได้มีเพียงตนเองเท่านั้น
ซ่งตงและเจียงิ่คอยเฝ้าอยู่นอกกระโจม เจียงิ่รู้เพียงว่าลั่วถูกำลังเตรียมตัวเปิดิญญา แต่นางไม่รู้ว่านี่เป็การเปิดิญญาครั้งที่เจ็ดของลั่วถูแล้ว ส่วนซ่งตงกลับเข้าใจดี ในใจได้แต่กระวนกระวาย การเปิดิญญาครั้งที่ห้าของเขาสุดท้ายสำเร็จลุล่วงไปแล้ว นับว่าโชคดีมาก ทว่าลั่วถูกลับพลาดไปแล้วถึงหกครั้ง พอลองคิดดู การเปิดิญญาในครั้งต่อไปหลังจากนี้ต้องใช้ทรัพยากรอย่างมหาศาล แค่นึกถึงในใจของเขาก็เ็ปแล้ว
ที่มาที่ไปของเจียงิ่ลึกลับมาก ซ่งตงไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง ที่จริงแล้วลั่วถูเองก็ไม่ค่อยรู้เท่าไรนักเช่นกัน ถามไปก็ไม่ตอบ รู้เพียงว่ามาจากเผ่าิญญา หลังจากถามไปหลายครั้งหลายคราวก็ไม่ได้อะไร ลั่วถูจึงได้แต่ยอมแพ้ คนธรรมดาที่เหมือนกับเขาคนหนึ่ง ถามไปก็ไม่มีประโยชน์ อย่างไรเสียความสัมพันธ์ระหว่างเผ่ามนุษย์กับเผ่าิญญาก็ไม่เลวนัก แถมทั้งสองเผ่าก็มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกัน นอกจากหูของเผ่าิญญาจะมีปลายแหลมกว่าเล็กน้อย นอกจากนั้นชายหญิงยังมีรูปโฉมงดงามกว่าเผ่ามนุษย์อยู่บ้าง น่าเสียดายที่ทุกวันเจียงิ่จะเอาแต่ทำตัวให้ใบหน้าเลอะเทอะผมเผ้ารุงรัง จนไม่ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของนาง เื่นี้แม้แต่ซ่งตงก็รู้สึกได้ว่าลั่วถูไม่คู่ควรกับนางแม้แต่น้อย ทว่าเมื่อเขาได้รู้เื่ราวระหว่างลั่วถูกับเจียงิ่เข้าก็หัวเราะจนแทบกลิ้งไปกับพื้น ทำเอาลั่วถูโมโหเป็ฟืนเป็ไฟ แต่ก็เถียงซ่งตงไม่ได้อยู่ดี แน่นอนว่า เขาไม่อาจใช้เพลิงต้นกำเนิดของตัวเองได้...
ซ่งตงเองก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร ต่อให้สตรีนางนี้จะติดใจลั่วถูเข้าจริงๆ แล้วอย่างไร ในเมื่อได้ภรรยามาเปล่าๆ ไม่เสียอะไรสักอย่างก็นับว่าไม่เลว ดูจากรูปร่างแล้วไม่ได้แย่มาก หน้าตาใช่ว่าขี้ริ้วขี้เหร่ นอกจากผมเฝ้ารุงรังใบหน้าเปรอะดำคล้ำจนมองไม่เห็นผิวพรรณ อย่างอื่นก็พอไปวัดไปวาได้ ถ้าลั่วถูเปิดิญญาสำเร็จ จะมีภรรยาสักสามสี่คนก็ยังได้ ต่อให้เก็บเด็กหญิงเผ่าิญญาผู้นี้ไว้ก็ไม่เสียหลาย แต่ถ้าเปิดิญญาไม่สำเร็จ หลังจากนี้ก็ใช้ชีวิตเป็คนธรรมดาไปตลอดชีวิต มีภรรยามีลูกสืบสกุล ก็เป็ความสุขเล็กน้อยๆ ได้อยู่ดี
ลั่วถูกินยาเข้าไปครั้งละแปดเม็ด ยาเปิดิญญาพอเข้าปากไปกลายเป็รสหวาน เป็ผลจากัักับความชื้นของน้ำลายเข้า จากนั้นออกฤทธิ์กระตุ้นรากิญญาในร่าง ทำให้ร่างกายของเขาตอบสนอง ตอนนี้เขากำลังนั่งเปลือยกายอยู่ในถังไม้ขนาดใหญ่ โดยในถังไม้มีของเหลวสีแดงเืเป็ยาิญญาขัดเกลาร่างกายที่ลั่วถูปรุงขึ้นเอง ในนั้นประกอบไปด้วยเืของอสูรเซวี่ยเลี่ยนจำนวนมาก บวกกับสมุนไพริญญาอีกนับไม่ถ้วน เขาหวังว่าจะทำสำเร็จในครั้งเดียว ดังนั้นต่อให้ใช้ยาิญญามากเท่าไรเขาก็ไม่คิดเสียดาย
เขารู้สึกราวกับมีสายลมอันแ่เบาพัดผ่านระหว่างร่างกายของเขาและฟ้าดิน ในความว่างเปล่าเหมือนกับมีพลังิญญาเป็สายๆ เชื่อมต่อกับรากิญญานร่างของเขาอย่างเชื่องช้า เพียงแต่การเชื่อมต่อนี้ช่างน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ยังห่างไกลนักกว่าจะถึงระดับที่คลื่นพลังจะเชื่อมต่อเข้าหากันได้ ขอเพียงรากิญญาในร่างกายของเขากับพลังิญญาในฟ้าดินที่มองไม่เห็นััไม่ได้ เชื่อมต่อรวมเข้าด้วยกันและกลายเป็คลื่นพลังแบบเดียวกัน หลังจากปล่อยให้คลื่นพลังสั่นพ้องอย่างต่อเนื่องไปสักพัก จากนั้นรากิญญาถึงจะสามารถดูดซับพลังิญญาธาตุแห่งฟ้าดินได้เอง ถึงจะเรียกว่าเปิดิญญาสำเร็จ
การเปิดิญญาแท้จริงแล้ว หากกล่าวอย่างง่ายก็เป็เพียงกระบวนการที่ทำให้รากิญญาของตนปรับคลื่นพลังให้อยู่ระดับเดียวกับพลังธาตุแห่งฟ้าดิน รากิญญาเปรียบได้กับตัวรับสัญญาณพิเศษ เมื่อคลื่นพลังของตัวรับสัญญาณปรับระดับให้อยู่ในคลื่นเดียวกับธาตุแห่งฟ้าดินชนิดใดชนิดหนึ่ง จะทำให้ใช้พลังของธาตุนั้นเป็พลังแบบพิเศษได้ และสิ่งนั้นคือพลังงานจากจิติญญา... หรือที่เรียกกันว่าพลังิญญา
เพียงแต่ในขั้นตอนการเปิดิญญา มีคนบางกลุ่มรวมกับเป็หนึ่งเดียวกับพลังธาตุในฟ้าดินได้อย่างไร้ที่ติ เมื่อใช้พลังธาตุจากฟ้าดินสำแดงออกมาก็ยิ่งสมบูรณ์แบบ และมีคนบางกลุ่มอีกเช่นกัน ที่ััคลื่นพลังได้เพียงเลื่อนราง สำหรับพวกเขาถึงจะใช้พลังธาตุแห่งฟ้าดินได้ แต่กลับไม่อาจจัดการกับคลื่นรบกวนจากสิ่งอื่นที่แทรกเข้ามาได้ ความสามารถในการรับสัญญาณจริงๆแล้วก็เหมือนกับวิทยุ ทุกสถานีจะมีคลื่นที่แน่นอนเฉพาะตัว ถ้าตัวรับปรับคลื่นให้ใกล้เคียงกันได้ ก็ยังพอรับสัญญาณจากสถานีได้และเปลี่ยนสัญญาณให้เป็เสียงส่งออกมาให้ได้ยิน เพียงแต่ถ้าคลื่นที่ได้รับไม่ตรงกันมากพอ สัญญาณที่เปลี่ยนมาเป็เสียงก็จะมีเสียงแทรกรบกวน ฟังไม่ชัดเจนนัก แต่ถ้ารับคลื่นได้ถูกต้องแม่นยำพอ สัญญาณที่เปลี่ยนเป็เสียงก็จะชัดเจนมากขึ้นตามไปด้วย...
หลังจากได้กระตุ้นจากยาเปิดิญญา ลั่วถูรู้สึกว่ารากิญญาในร่างเริ่มตอบสนองอย่างไม่ปกติ เพียงแต่การตอบสนองนี้ยังห่างไกลจากการรับคลื่นพลังที่สอดคล้องกันมากเหลือเกิน ดังนั้นเขาจึงกลืนยาเปิดิญญาไปอีกแปดเม็ด...
เขารู้สึกว่ารากิญญาของตัวเองเหมือนกับเอ็นหนังวัวที่เก่ามากแล้ว กลายเป็ของที่แข็งจนเกินไป หากคิดจะง้างเส้นเอ็นดังกล่าว ค่าตอบแทนและแรงที่ต้องจ่ายไม่ใช่ของที่ยาเปิดิญญาแค่สิบหกเม็ดจะทำได้
บางครั้ง ลั่วถูรู้สึกว่ารากิญญาของตนเป็เหมือนเอ็นธนูที่ต้องใช้แรงเทียบเท่าการยกหินสิบก้อนถึงจะขยับได้ และนั่นไม่ใช่ของที่คนธรรมดาจะทำได้เลย คนปกติอาจต้องใช้แรงเท่ากับการดึงสายธนูเพียงสองถึงสามหิน ส่วนการเคลื่อนรากิญญาของผู้เปิดิญญาแล้วโดยปกติเป็ธนูที่ใช้แรงหินห้าก้อน อาจมีบางคนอาจใช้แปดก้อน หรืออาจถึงสิบก้อน แต่เขาเป็เพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง รากิญญาก็เหมือนกับธนูที่ใช้แรงหินสิบก้อนเสียแล้ว ต่อให้มีพลังแข็งแกร่งมากจนขยับมันได้ แต่ก็ไม่มีทางทำให้มันสั่นะเืได้เช่นสายฉินที่ถูกดีดจนสามารถเชื่อมต่อเข้ากับคลื่นพลังจากธาตุแห่งฟ้าดินได้อยู่ดี
ถ้าคิดจะง้างสายธนูสิบแรงยกหินให้โอนอ่อนได้เหมือนกับต้นหลิวที่พลิ้วไหวตามลม ย่อมไม่ใช่เพียงการออกแรงอย่างเดียว แต่ยังต้องอาศัยทักษะพิเศษที่ร้ายกาจเข้าช่วย หรือสิ่งที่เรียกว่าการรู้แจ้งฉับพลัน
……
สามสิบสองเม็ด... รากิญญาเริ่มสั่นไหว ลั่วถูััได้ว่าพลังธาตุรอบกายกำลังปั่นป่วน เหมือนกับใช้ไม้ตีไปบนผิวน้ำของแม่น้ำ ถึงแม้จะรู้สึกถึงแรงกระเพื่อมและการคงอยู่ของน้ำ กลับไม่มีวิธีหยุดการกระเพื่อมของผิวน้ำได้
สี่สิบเม็ด... รากิญญาสั่นะเืมากขึ้น เหมือนกับสายฉินถูกดีด ราวกับพลังธาตุในฟ้าดินถูกดีดไปพร้อมสายฉิน ทว่ากลับไม่เป็ระเบียบ มีเพียงเสียงอื้ออึงที่ฟังดูวุ่นวายเท่านั้น
สี่สิบแปดเม็ด... รากิญญาสั่นสะท้าน เหมือนกับสายฉินที่ถูกบรรเลงอย่างหนักหน่วง ลมพายุโหมกระหน่ำ ความบ้าคลั่งนี้ปะทุขึ้นไม่ขาดสาย ทวีความสับสนวุ่นวายขึ้นทุกที...
ห้าสิบหกเม็ด... ร่างกายของลั่วถูสั่นสะท้านไปทุกอณู ราวกับในใจของเขากำลังเดือดพล่าน พลังิญญามหาศาลทำให้มั่วสรรพางค์กายรู้สึกราวถูกฉีกทึ้งอยู่ท่ามกลางพายุประหลาด มันคือพายุแห่งพลังิญญาแห่งฟ้าดิน เขาััได้ถึงพลังิญญาธาตุแห่งฟ้าดินทั้งหมดกำลังไหลเวียนอยู่รอบตัวเขา ทำให้บริเวณรอบตัวกลายเป็พายุขนาดใหญ่ หมายฉีกกระชากร่างกายและิญญาของเขาให้ขาดวิ่น ทว่าราวกับรากิญญาของเขาไม่อาจเชื่อมต่อเข้ากับพลังิญญาได้ เขารู้สึกราวกับรากิญญาของตนเป็กระดิ่งต้องพายุ ส่งเสียงดังสนั่นสับสนวุ่นวาย กลับไม่อาจหาคลื่นพลังที่เข้ากันได้ในลมพายุนี้พบ ััถึงพลังธาตุในฟ้าดินและพลังิญญาข้างกายได้ แต่กลับไม่อาจแตะต้อง...
“ไม่ ข้าจะล้มเหลวอีกไม่ได้... ” ลั่วถูคำรามอย่างบ้าคลั่งในใจ จากนั้นกลืนยาิญญาแปดเม็ดสุดท้ายเข้าปากและกลายเป็พลังไหลเวียนไปทั่วทุกจุดชีพจรของเขา
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้