ซุนเฟยตกอยู่ในสภาวะตกตะลึง
“เวลาเล่นเกม วันนี้ถึงขีดจำกัดแล้ว? นี่มันคืออะไรกัน?”
เขาคาดไม่ถึงว่าจะเกิดเื่แบบนี้ขึ้นมากะทันหัน นี่มันผิดจรรยาบรรณชัดๆ ซุนเฟยกำลังเตรียมที่จะกลับเมืองอยู่แล้วเชียว ทำไมถึงได้...
วินาทีต่อมา ภาพเบื้องหน้าซุนเฟยก็มืดลง
ต่อมา ในสายตาของเขา โลกค่อยๆ พร่ามัวและบิดหมุนขึ้น มันดูเหมือนกับทีวีเก่าๆ ที่ได้รับสัญญาณไม่ดี มีเสียงแหลมดังซ่าๆ ออกมา กะพริบวูบวาบ และสัญญาณก็ขาดหายไป
ความมืดเริ่มปกคลุม
……
ซุนเฟยลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองกลับมาที่ห้องโถงพระราชวัง ที่ที่ประดับประดาด้วยของตกแต่งอันงดงามและของใช้ที่วิจิตตระการตา อีกทั้งยังมีเตียงผ้าฝ้ายอ่อนนุ่มสีแดงทองอีก บรรยากาศช่างแตกต่างกับโลก Diablo ที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายและอันตราย วิสัยทัศน์เริ่มชัดขึ้น ในใจซุนเฟยเต็มไปด้วยความสงสัยใครรู้
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หรือว่า....เมื่อครู่เป็แค่ฝันร้ายกัน?”
ซุนเฟยพบว่าตัวเองยังคงนอนอยู่บนเตียง มีเพียงเหงื่อที่ไหลท่วมร่าง ร่างกายรู้สึกร้อนๆ เหมือนเพิ่งอบซาวน่ามา
เขาตกตะลึง
ก่อนที่จะใช้สองมือดันร่างตัวเองลุกขึ้นนั่ง
ตอนนี้ ซุนเฟยพลันพบอะไรแปลกๆ ตอนที่ตื่นขึ้นมาครั้งแรกเขารู้สึกมึนๆ ยังไม่ทันได้รู้ว่าคืออะไร มันก็หายไปเสียแล้ว ความเ็ปตรงหน้าอกและหัวในตอนแรกก็หายไปเช่นกัน
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
หรือว่าเมื่อกี้จะไม่ใช่แค่ความฝัน?
จิตใต้สำนึกของซุนเฟยรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างแปลกๆ เกิดกับร่างกายตัวเอง แต่เกิดอะไรขึ้นนั้นเขากลับอธิบายไม่ถูก
ในห้องโถงยามนี้ ช่างเงียบสงบ ไม่มีคนอยู่เลยสักคน
ซุนเฟยลงจากเตียง ยืนขึ้นแล้วบิดี้เี
‘แคว่ก!’
เสียงผ้าฝ้ายฉีกขาดดังขึ้นมา
เสื้ออัศวินคอกลมสีขาวที่ซุนเฟยสวมพลันฉีกขาดเป็ริ้วๆ เหมือนขอทานในโลกก่อน แม้กระทั่งกางเกงก็ยังขาดเป็รู
“เวรเอ๊ย นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
ซุนเฟยสะดุ้งใ
เื่ที่เกิดขึ้นใน่นี้ ทำให้เขาแทบจะเป็โรคประสาทอ่อนๆ
ซุนเฟยก้มมองก็พบว่าเป็เพราะเสื้ออัศวินที่เขาสวมทีแรกมันไม่พอดีตัว ดูเหมือนว่ามันจะเล็กเกินไปหน่อย กางเกงก็แน่นไปนิด เมื่อกี้พอตัวเองขยับตัวออกแรง เสื้อผ้าและกางเกงก็ขาดทันที...
“ไร้คุณภาพสิ้นดี คิดไม่ถึงว่าคุณภาพผ้าฝ้ายของโลกนี้จะแย่ขนาดนี้ ขยับนิดหน่อยก็ขาดแล้ว!”
สายลมพัดโชยมา ซุนเฟยก็รู้สึกเย็นสบาย
“ต้องหาเสื้อผ้าใส่ซะแล้วสิ...”
ซุนเฟยกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องโถง ไม่นานก็พบสิ่งที่คล้ายกับตู้เสื้อผ้า ภายนอกของมันตกแต่งได้สวยงาม เขาจึงเดินเข้าไปดู แน่นอนว่ามีเสื้อผ้าหรูหราทุกชนิดอยู่ด้านใน เขาเลือกสวมเสื้ออัศวินสีดำที่มีขนาดเหมาะกับเขา จากนั้นก็เดินไปยืนมองอยู่หน้ากระจกเงา
ทันทีที่ได้เห็น ซุนเฟยก็ยืนอึ้งอยู่กับที่
อัศวินหนุ่มชุดดำที่หล่อเหลาปรากฏขึ้นในกระจกเงา
สูงประมาณร้อยแปดสิบเิเ รูปร่างกำยำสูงโปร่ง ผมหนาสีดำยาวประบ่าถูกมัดด้วยที่รัดผมที่ประดับด้วยทับทิมสีแดง แม้ว่าใบหน้าจะไม่ได้หล่อถึงขนาดที่ทำให้ผู้ชายอิจฉาและผู้หญิงกรี๊ด แต่ใบหน้าที่คมชัดได้รูป คิ้วหนาตาโต เผยให้เห็นความหล่อเหลาที่ยากจะยับยั้งกับท่วงท่าที่ทำให้เหล่าหนุ่มสาวรู้สึกหวั่นไหวได้
“หล่อเหลาเอาการ หรือว่าไอ้หน้าขาวในกระจกนี่มันคือข้าเอง?”
ซุนเฟยไม่เชื่อจึงลองะโโลดเต้นดู
แล้วคนในกระจกก็แสดงท่าทางออกมาเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน
ตอนนี้เขาเชื่อแล้วว่าหนุ่มหล่อในกระจกคือตัวเองจริงๆ ซุนเฟยยกมือเท้าเอวแล้วหัวเราะออกมาอย่างโง่ๆ “วะฮะฮ่า กำไร กำไร นี่เป็กำไรจริงๆ แม้ว่าพระาาอเล็กซานเดอร์ผู้นี้จะโง่เง่าปัญญาอ่อน แต่แท้ที่จริงแล้วก็มีรูปร่างหน้าตาที่ดูดีทีเดียว แบบนี้ทำให้ข้าเบาใจขึ้นเยอะเลย ฮ่าๆ แต่ก็ดูดีกว่าข้าเมื่อก่อนมาก”
ซุนเฟยะโตรงกระจกด้วยความดีใจเหลือล้น
แทบไม่ต่างกับพวกดาราหนุ่มสาวหล่อๆ สวยๆ ของเกาหลีเลย
“นับจากวันนี้เป็ต้นไป ข้าคืออเล็กซานเดอร์ อเล็กซานเดอร์ก็คือข้า!”
ซุนเฟยกำหมัดแน่นอย่างมีความสุขพลางพูดกับตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยว
เขายืนอยู่สักพักก่อนจะหันหลังเดินไปตรงกลางห้องโถงซึ่งมีชุดเกราะแบบสมัยยุคก่อนและดาบั์คู่แขวนอยู่ เขาเลือกชุดเกราะที่สูงใกล้เคียงกับตนเองแล้วดึงดาบอัศวินคู่ออกมาจากฝักดาบแล้วลองกวัดแกว่งอย่างภูมิใจ และพยายามััรับรู้ถึงความเป็าา
แต่วินาทีต่อมา สีหน้าซุนเฟยก็พลันประหลาดใจขึ้นมา
“ทำไมมันเบาแบบนี้? ดาบนี้อาจจะตัดไม้ไม่ได้เสียด้วยซ้ำ เอามันมาหลอกกันหรือเปล่า?”
ดาบั์คู่สูงประมาณหนึ่งเมตรสามสิบ คาดว่าอย่างน้อยๆ ก็น่าจะหนักประมาณสิบห้าถึงยี่สิบกิโลกรัม แต่ซุนเฟยถือไว้ในมือเหมือนถือฟางก็ไม่ปาน ไม่ได้รู้สึกหนักแม้แต่น้อย ความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อนทำให้ซุนเฟยรู้สึกใ
ติ้ง!
ซุนเฟยคิดจะลองฟันดู เมื่อตวัดดาบฟันเบาๆ ไปที่ชุดเกราะด้านข้าง
แล้วก็เกิดเื่ที่ทำให้เขาตกตะลึงจนตาค้าง!
หลังได้ยินเสียง 'ชิ้ง' จากดาบที่แสนจะเบาหวิวคู่นี้ ชุดเกราะก็ที่หนาอย่างน้อยๆ สามสี่มิลลิเมตรก็ถูกตัดผ่าออกเป็สองซีกอย่างง่ายดายเหมือนตัดเต้าหู้ หลังจากนั้นไม่นานส่วนบนของชุดเกราะนี้ก็มีเสียง ‘แกร๊ง’ แล้วร่วงลงพื้น แยกเป็สองส่วน
“โอ้...”
ซุนเฟยสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ
เส้นประสาทของเขาปูดขึ้น อดไม่ได้ที่จะใจนตาค้างกับภาพตรงหน้า “ผีหลอกหรือเปล่า...มันเกิดอะไรขึ้น? ข้า...แรงของข้าทำไมถึงได้มากขนาดนี้...ทำไมจู่ๆ จึงมีแรงมหาศาลขนาดนี้ละ?”
เมื่อคิดถึงเื่นี้ ซุนเฟยก็สะบัดข้อมือตามจิตใต้สำนึก
ซึ่งมันยังคงรู้สึกว่าเบาราวกับไม่ได้ถืออะไรไว้เลย
แต่กลับสามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า ดาบั์คู่หนักๆ ถูกมือข้างหนึ่งของตัวเองสะบัดไปมา 4-5 รอบจนเกิดประกายแสงเหมือนเงาวูบวาบ ดาบหนักก็เกิดเสียงฟิ้วๆ ตามมา
“ความรู้สึกนี้มัน...”
ซุนเฟยหลับตาซึมซับกับความรู้สึกในยามสะบัดดาบ
ความรู้สึกนี้กับความรู้สึกที่สะบัดขวานคู่ั์ไล่ฆ่ามอนสเตอร์ ตอนที่อาชีพคนเถื่อนของเขาเลื่อนระดับไปที่เลเวล 5 ของโลก Diablo ในความฝัน มันให้ความรู้สึกใกล้เคียงกัน ขนาดแรงก็ยังสอดคล้องกันอีก
“หรือว่า...”
ซุนเฟยพลันตื่นตระหนก
“หรือว่าความสามารถของอาชีพคนเถื่อนในเกมจะสามารถนำออกมาใช้ในความจริงได้?”
เขาถูกความคิดนี้ทำให้ตะลึงงัน
จากนั้นไม่นาน
ซุนเฟยก็ตัดสินใจตรวจสอบความคิดของตัวเอง เขาเสียบดาบคู่ั์ในมือกลับเข้าไปในฝักดาบ กวาดสายตามองอาวุธอื่นๆ ในห้องโถง
ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็ประกาย
ซุนเฟยเห็นซอกมุมไกลๆ ในห้องโถงมีขวานคู่ั์รูปร่างแปลกๆ มันมีด้ามขวานเกินมาจากใบมีดขวานมากและยาวหนึ่งเมตรห้าสิบ ดูจากรูปร่างแล้วมันน่าจะหนักประมาณห้าสิบกิโลกรัม ข้างๆ ก็มีชุดเกราะหนักสีดำ บริเวณใต้ที่วางขวานนั้นเป็พื้นหิน กลับปรากฏหลุมขนาดไม่ใหญ่และก็ไม่เล็กจนเกินไป
ลักษณะขวานนั่นสีดำ แกะสลักลวดลายแปลกๆ เต็มไปด้วยบรรยากาศดุดัน
ซุนเฟยรีบเดินเขาไปหยิบขวานั์มาถือไว้
ตอนนั้นเอง ความรู้สึกอันยอดเยี่ยมเชื่อมต่อไปทั่วทั้งร่างกาย กระจายไปสู่เส้นประสาทของร่างกายในทุกส่วน ซุนเฟยรู้สึกว่าขวานคู่นี้เป็ส่วนหนึ่งของร่างกายตัวเอง
เขาหลับตาแล้วซึมซับความรู้สึกอย่างละเอียด
“ไม่เลวเลยนี่ นี่เหมือนความรู้สึกหลังจากที่ได้เลื่อนเป็เลเวล 3 แล้วเลือกทักษะ ‘ควบคุมขวาน’ ของคนเถื่อนในเกมเลย ที่สามารถทำได้ตามใจปรารถนา ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้...”
วู้วๆๆๆ!
ซุนเฟยหมุนขวานคู่ั์อย่างชำนาญเหมือนกังหันลม เทคนิคอาวุธขวานที่น่าเหลือเชื่อทุกสิ่งอย่างถูกซุนเฟยนำออกมาใช้อย่างต่อเนื่อง เหมือนเป็ปรมาจารย์ขวานที่ฝึกฝนมาแล้วนับสิบปี
และจนถึงตอนนี้ ซุนเฟยมั่นใจในการคาดเดาของตัวเองแล้วว่า
มันไม่ผิดเลยไม่แต่น้อย
พลังป้องกัน โจมตี ความแข็งแกร่ง ทักษะขวานและพละกำลัง เทคนิคทั้งหมดของคนเถื่อนเลเวล 5 ในโลก Diablo ที่อยู่ในฝัน เขามีมันทั้งหมด...ดังนั้นเขาก็มีความสามารถของตัวละครคนเถื่อนเลเวล 5 ทั้งหมด
พละกำลังมหาศาลทำให้ซุนเฟยรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่เคยมีมาก่อน
“นี่เป็ความรู้สึกของพลังอย่างงั้นเหรอ? ไม่รู้เลยว่าพลังแบบนี้จะอยู่ระดับใดในโลกแห่งนี้?”
ระหว่างที่เขาลุ่มหลงไปกับพลังที่ได้มา ซุนเฟยก็พลันนึกปัญหาร้ายแรงอีกอย่างขึ้นมา “ใช่แล้ว พี่ชายยอดฝีมือบอกว่าข้าศึกกำลังโจมตีเมืองไม่ใช่เหรอ? บางทีข้าควรจะไปดู...”
ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในสมอง มันอยู่นอกเหนือการควบคุม
บางที ด้วยพลังที่เขามีตอนนี้ อาจจะพอทำอะไรได้บ้าง
แต่ก่อนที่จะออกไป เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ซุนเฟยเลือกสวมชุดอัศวินเกราะหนักที่มีขนาดใกล้เคียงกับตัวเอง เขาใช้พลังอย่างมากที่จะสวมใส่มัน
ชุดอัศวินเกราะหนักนี้ช่วยป้องกันร่างกายซุนเฟยทั่วทั้งร่างอย่างแ่า
เขาหยิบหมวกอัศวินขึ้นมาแล้วสวมไปที่หน้าของเขา เขาสามารถมองเห็นผ่านรูที่เจาะไว้ตรงดวงตาซึ่งเห็นภาพภายนอกได้อย่างชัดเจน ซุนเฟยรู้สึกว่าชุดที่ตนเองสวมอยู่ตอนนี้เหมือนโรเบิร์ต ดาวนีย์ จูเนียร์ นักแสดงชาวอเมริกันที่เล่นหนังเื่ ‘ไอรอนแมน’ ขยับเพียงนิดเดียวก็ได้ยินเสียงกระทบกันของโลหะ เสียงนั้นทำให้ซุนเฟยรู้สึกเืลมร้อนระอุ
ดูน่าเกรงขามขึ้นมาเยอะ
ชุดเกราะหนักหนักถึงยี่สิบห้ากิโลกรัม ถ้าเมื่อก่อนได้สวมมันละก็ น้ำหนักของมันสามารถกดซุนเฟยจนบี้แบนได้เลย แต่ตอนนี้ เมื่อสวมบนร่างเขาก็เหมือนสวมเสื้อกีฬาบางๆ ชุดใหม่ของหลี่หนิง1เรียกได้ว่าไม่รู้สึกหนักอะไรเลย
ติ้งๆ!
ซุนเฟยเอาขวานสีดำเคาะหมวกเหล็กของเขา ได้ยินเสียงเคาะนี้ก็รู้สึกพอใจอย่างมาก “ฮ่าๆ คราวนี้แหละ ต่อให้ถูกธนูยิงหัวอีกก็ไม่กลัวแล้วโว้ย!”
พร้อมลุยแล้ว!
เขาเดินออกจากประตูของห้องโถงาาอย่างเงียบๆ ซุนเฟยเหลือบมองซ้ายขวา
ทีแรกเขายังคิดจะเรียกทหารรักษาความปลอดภัยในพระราชวังมาที่นี่ แต่ใครจะรู้ว่าไม่มีใครเฝ้าราชวังเลยสักคน มันเงียบกริบ จึงเดินออกไปนอกประตูวังก็พบว่ามีทหารได้รับาเ็อยู่สองนายฟุบหลับอยู่ตรงหน้าประตู
เห็นแบบนี้ก็เดาได้ว่าทหารสองคนนี้คงเพิ่งกลับมาจากแนวหน้า ด้วยความเหนื่อยล้าจึงเผลอหลับตรงหน้าประตู
“เวรล่ะ แม้แต่ทหารเฝ้าหน้าวังของาายังเหลือแค่ทหาราเ็อยู่สองนาย ดูเหมือนว่าาบนกำแพงเมืองคงจะคับขันมากแน่ๆ...”
ได้ยินเสียงฆ่าฟันลอยมาอยู่ไกลๆ ในใจซุนเฟยพลันเคร่งเครียด
เขารีบเร่งฝีเท้าตนเองให้เร็วขึ้นอีก
บางทีอาจจะเหลือเวลาไม่มากแล้ว
----------
1 หลี่หนิงเป็บริษัทผลิตอุปกรณ์กีฬาของประเทศจีน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้