เจียงไป๋ออกไปกินอะไรตามใจชอบสักหน่อย และก็มาถึงที่ห้องทำงานของ “บริษัทภาพยนตร์หลงเถิง” เขาไปหาเหยาหลานที่กำลังก้มหน้าตรวจเอกสารอยู่พอดี
“อ้าว บอสของฉัน วันนี้ทำไมคุณถึงมีเวลาว่างมาที่นี่ได้ล่ะ หลังจากที่คุณไปกูซูแล้ว ก็ไม่เห็นหน้าคุณเลย ภาพยนตร์เื่นั้นก็ถ่ายเสร็จหลายวันแล้ว แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของคุณ ฉันคิดว่าคุณคงจะลืมฉันไปแล้ว ทำไมวันนี้ถึงมาได้ล่ะ? หรือว่าคิดถึงฉัน?”
พอเห็นเจียงไป๋เดินเข้ามา เหยาหลานก็ตะลึงงันทันที หลังจากนั้นก็ยืนขึ้นอย่างยิ้มแย้มพลางพูด
ในระหว่างที่พูดก็ยื่นมือออกมา และก็ดึงเสื้อตรงอกลงราวกับไม่สนใจ
เจียงไป๋กลืนน้ำลายอย่างอดใจไว้ไม่ไหว แล้วจึงก้มหน้าอย่างเคอะเขิน ่นี้ก็ไม่เจอซูเหมยนานแล้ว และก็ไม่รู้ว่าครั้งนี้เธอท้องแล้วหรือยัง ควรจะติดต่อผู้หญิงคนนี้ดีไหม เื่คลอดลูกชายต่อ?
“อะแฮ่ม … พูดจริงจังหน่อย ผมมาเพื่อพูดเื่งาน”
เจียงไป๋กระแอมไปสักหน่อย และขัดคำพูดของเหยาหลาน
กับผู้หญิงคนนี้ทำได้แค่คุยเื่งาน ไม่ควรคุยเื่อื่น ไม่อย่างนั้นก็จะตกหลุมพรางเธอได้ง่าย
“เื่งาน? เื่อะไร?”
เหยาหลานกระตุกคิ้ว หลังจากนั้นก็พิงอยู่ที่โต๊ะทำงานที่โปร่งใส ทั้งยังสางผมที่ยั่วยวนของตนเอง เธอมองอาคารสูงใหญ่ที่อยู่ด้านนอกหน้าต่างพลางพูดอย่างไม่สนใจ
“ตอนนี้บริษัทขาดแคลนเงิน?”
เจียงไป๋นั่งอยู่บนโซฟา หาที่ที่อ่อนนุ่มสักที่พิงตัวอยู่ตรงนั้น และนั่งไขว่ขาพลางถาม
“ตอนนี้บริษัทไม่มีเงินสำรองแล้ว เงินที่คุณให้มาในครั้งก่อนล้วนทุ่มไปกับหนังโหด เลว ดี เื่นั้นของคุณแล้ว ถึงแม้การลงทุนก่อนหน้านี้จะได้รับกลับมานิดหน่อย แต่ก็แค่พอออกเงินเดือน เหลือไม่มาก ทำไม คุณจะใช้? หากจะใช้ ฉันก็จะรวบรวมให้ได้ แต่ก็ไม่มาก ได้แค่สองสามแสนเอง”
ปฏิกิริยาแรกของเหยาหลานคือเจียงไป๋้าใช้เงิน เธอขมวดคิ้ว และเริ่มคำนวณ หลังจากนั้นก็บอกจำนวนนี้มาแล้ว
“ไม่ใช่ ผมมีเงินสำรองอยู่ก้อนหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะใช้ไปกับอะไรดี ดังนั้นจึงมาหาคุณ คุณก็รู้ ผมมีบริษัทสองสามแห่ง เมื่อครู่โทรศัพท์ไปถามแล้ว เหมือนว่าบริษัทเหล่านี้ไม่ขาดแคลนเงิน ทุกๆ วันก็ล้วนจัดสรรเงินให้ได้ไม่น้อย นี่ก็ไม่ใช่ว่าเงินก้อนนี้ของผมจะไม่มีที่ใช้แล้วหรือ ดังนั้นจึงคิดถึงคุณ”
ที่เจียงไป๋พูดไม่ใช่ความจริงทั้งหมด
จริงๆ แล้วระหว่างทางมาที่นี่ เขาเพิ่งจะนึกถึงบริษัทเ่าั้ของตนเอง จึงโทรศัพท์ไปหาฉวีเจี๋ย ยังมีหลี่เฉียง รวมทั้งโจวเจี๋ย สอบถามสถานการณ์สักหน่อย แต่ก็พบว่า เ้าพวกนี้ล้วนบริหารได้ดีมาก จริงๆ ก็ไม่ต้องลงทุน ดังนั้นตอนนี้เขามีเงินแต่ไม่มีที่ที่จะใช้เงิน
“เงิน … เท่าไร?” เหยาหลานตาเป็ประกาย
ของอย่างเงินใครจะตำหนิว่ามากเล่า?
บริษัทภาพยนตร์้าพัฒนา เป็ธรรมดาที่้าเงินก้อนใหญ่ และลงทุนหลายๆ ด้าน ขยายความสามารถในการผลิต สิ่งเหล่านี้มีอะไรบ้างที่ไม่ใช้เงิน
เมื่อก่อนเธอมีปณิธานที่ยิ่งใหญ่ เสียดายที่จะทำการแต่ขาดปัจจัยสำคัญจึงยากที่จะทำสำเร็จได้ ตอนนี้เจียงไป๋มาบอกว่ามีเงิน แน่นอนว่าเหยาหลานจะไม่เกรงใจ
“อืม หนึ่งพันล้าน เงินสด! ก่อนหน้านี้ใช้ไปหนึ่งร้อยล้าน ผมยังมีอีกเก้าร้อยล้าน!”
เจียงไป๋คิดๆ ดูแล้วจึงตอบไปแบบนั้น
เงินสิบกว่าล้านนั้นของเขาก็ไม่คิดที่จะนำออกมา เขาเตรียมไว้เลี้ยงตัวเองในยามแก่เฒ่า
่เวลานี้เตรียมที่จะกลับไปบ้านเกิดแล้วสร้างบ้านเดี่ยวที่นั่นสักหน่อย ให้คนแก่ทั้งสองเสวยสุขใน่บั้นปลายชีวิต ถึงแม้จริงๆ แล้วอายุของคนแก่ทั้งสองก็ยังไม่มากนัก … แต่ก็ลำบากมาครึ่งค่อนชีวิต ควรจะพักผ่อนได้แล้ว
“เก้าร้อยล้าน! เงินสด?” เหยาหลานอ้าปากค้างแล้วตะลึงงันอยู่ตรงนั้น
ตอนนี้เธอเข้าใจถึงทรัพย์สินเงินทองของเจียงไป๋บ้างแล้ว พูดได้ว่ามีทรัพย์สินนับร้อยล้าน
เดิมคิดว่าเงินสำรองที่เจียงไป๋พูดถึงจะแค่ยี่สิบสามสิบล้าน แต่พอได้ยินว่าเก้าร้อยล้าน เหยาหลานก็ตะลึงงันไปเลยทีเดียว
เก้าร้อยล้าน ยังเป็เงินสดอีก! ตอนนี้มีกลุ่มบริษัทอีกมากเท่าไรที่ล้วนเอาเงินสดมากขนาดนี้ออกมาไม่ได้ …
เธอแปลกใจมาก เงินก้อนนี้ของเจียงไป๋มาจากไหนกันแน่!
“คุณไม่ได้ค้ายาเสพติดใช่ไหม?”
เธออดพูดไม่ได้
เธอคิดไม่ออกจริงๆ มีธุรกิจอะไรที่ทำให้เจียงไป๋ได้เงินสดก้อนโตมามากมายอย่างนี้แค่ในเวลาสั้นๆ
“จะเป็ไปได้อย่างไร! ผมไม่ทำเื่ผิดกฎหมายหรอก”
เจียงไป๋หัวเราะขึ้นมา
ค้ายาเสพติด?
ล้อเล่นน่า คุณลองไปค้ายาเสพติดดูสิ ค้ายาหนึ่งเดือนจะได้เงินถึงพันล้านหรือ?
ยาเสพติดอย่างนั้นเกรงว่าต้องคิดเป็ตัน คนอย่างนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะโดนยิงเป้านานแล้วหรือ?
“ทำธุรกิจการค้าต่างประเทศกับเพื่อน ก็หาเงินได้บ้าง” เจียงไป๋พูดไปอย่างคลุมเครือ
ตอนที่หวงชานมาหาก็พูดไว้สวยหรู
ถึงที่มาของลอตนี้ล้วนถูกกฎหมาย หวงชานเดินทางลับ และตามทันเวลา เขาทำการมาหนึ่งปีแล้ว จึงมีผลอย่างตอนนี้ที่ได้เงินมามากมาย ของส่วนตัวที่เ้านั่นเอาแฝงมาด้วยไม่ใช่เื่เล็กๆ ก็แค่เจียงไป๋ี้เีที่จะถามเท่านั้น
อย่างไรก็เคยพูดกับหวงชานแล้ว ธุรกิจที่ร่วมทำกับเขาต้องเดินทางถูกกฎหมายเท่านั้น คิดไปคิดมาเขาก็คงไม่กล้าหลอกเจียงไป๋หรอก แต่จุดสำคัญในที่นี้ ตอนนี้เจียงไป๋ยังไม่สะดวกที่จะบอกเหยาหลาน
“ฉันรู้สึกว่าหากฉันไม่เป็ภรรยาของคุณ ชีวิตฉันก็ผิดพลาดมากที่สุด บอสคะ ไม่อย่างนั้น … คุณก็คบกับฉันเถอะ ไม่ว่าจะดีดสีตีเป่า … ฉันทำได้หมด รับรองว่าฝีมือเป็ที่หนึ่ง”
พูดจบเหยาหลานก็เข้ามาที่ข้างกายของเจียงไป๋แล้ว เธอบิดเอวไปมาอยู่ข้างๆ และถูๆ ไถๆ อยู่ที่แขนของเจียงไป๋อย่างไม่ถือตัวแม้แต่น้อย ริมฝีปากสีแดงที่งามพริ้งเพราแทบจะประกบลงบนปากของเจียงไป๋
“พูดเื่งาน พูดเื่งาน!”
การกระทำอย่างนี้ของเหยาหลานทำให้เจียงไป๋ใจนะโไปอีกด้านหนึ่ง ในระหว่างที่เหยาหลานหัวเราะอย่างมีจริต หลังจากนั้นก็พูดต่อ
“เงินสดเก้าร้อยล้านทางฉันก็ใช้ไม่ไหวหรอก คุณให้ฉันแค่หนึ่งร้อยล้านก็พอ ฉันมีบทหนังสองบทที่รู้สึกว่าไม่เลวอยู่พอดี อีกอย่างยังสามารถร่วมมือกับบริษัทอื่นๆ ลงทุนเป็สองส่วนเล็กๆ เงินหนึ่งร้อยล้านก็พอแล้ว อย่างไรก็ไม่ใช่หนังใหญ่อะไร รอให้ฉัน้าเมื่อไรก็ค่อยไปหาคุณอีกที สำหรับเงินที่เหลือ ฉันว่าคุณลองคิดๆ ดูว่าจะใช้อย่างไร”
เหยาหลานกลอกตาใส่เจียงไป๋ และพูดอย่างจริงจัง พอพูดถึงท้ายสุด ราวกับคิดอะไรออกแล้ว จึงพูดต่อ
“ฉันคิดว่า ของอย่างเงินไม่ควรจะวางอยู่ในมือ ไม่อย่างนั้นจะยิ่งอ่อนค่าลง อืม ฉันได้ยินว่าหม่าฉางหยางประธานหม่าไม่ใช่ว่ากำลังทำอสังหาริมทรัพย์หรือ ไม่อย่างนั้นคุณก็ลองคุยกับเขาดูสิ ร่วมสักหุ้น? ฉันได้ยินว่าโครงการนั้นของเขาไม่เลวเลย ก็แค่ลงทุนมากเกินไปหน่อย ก่อนหน้านี้ไม่ได้คำนวณให้ดี ตอนนี้ก็กำลังหาคงลงทุนอยู่พอดี พวกคุณล้วนเป็คนคุ้นเคยกัน หากคุณปริปาก เขาต้องดีใจแน่นอน”
“หม่าฉางหยาง?”
เจียงไป๋ขมวดคิ้ว คิดๆ เื่นี้ดูแล้ว
ก่อนหน้านี้เหลาหม่าคนนี้ก็เคยพูดกับเขา ก็แค่ตอนนั้นเจียงไป๋ไม่มีเท่าไรก็เลยปฏิเสธไป ่นี้เขาก็ยุ่งๆ และก็ไม่ได้ติดต่อไป คิดไม่ถึงว่าทางนั้นจะเริ่มดำเนินการแล้ว
เป็ตัวเลือกที่ไม่เลวตัวเลือกหนึ่ง
อย่างไรเศรษฐกิจของเทียนตูในตอนนี้ก็พัฒนาไปมาก อสังหาริมทรัพย์ของทั้งประเทศก็พัฒนาขึ้นไปมาก อย่างการลงทุนก็เป็ตัวเลือกที่ไม่เลวตัวเลือกหนึ่ง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้