จุติเทพยุทธ์เหนือสวรรค์
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 22 ไล่สังหารอย่างไร้สาเหตุ
มีบางเื่ที่ลั่วถูเองก็ไม่เข้าใจ เหตุใดโอวซีิถึงต้องลงมือกับเขา แถมยังพาศิษย์ปีศาจจากเผ่าปีศาจมาด้วย ถึงขนาดกล้าลอบโจมตีในสนามรบไม่ไกลจากศิลากำเนิดเทพด้วยซ้ำ
ลั่วถูเชื่อว่าสนามรบแห่งนี้ต้องไม่ได้เพิ่งถูกเตรียมไว้แน่ แต่เป็สนามรบที่มีอยู่แล้ว ศพพวกนั้นรวมถึงของที่ยังไม่ได้เก็บกวาดล้วนเป็ของจริง ถึงเขาจะพบความผิดปกติใต้ศพเป้าหมาย แต่นั่นเป็เพราะเขาเป็คนขนศพ เขามีััที่ว่องไวต่อท่าทางของศพ ร่องรอยบางอย่างถึงจะปกปิดอย่างระมัดระวังมากแล้ว ทว่ายังคงไม่รอดสายตาของลั่วถูอยู่ดี สนามรบทั้งหมดล้วนไม่ต่างกัน มีเพียงศพเป้าหมายและไม่กี่ศพใกล้ๆ ที่มีร่องรอยการขยับเขยื้อน แม้แต่ท่าทางที่ถูกจัดวางซ้อนกันก็ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย นี่ทำให้เขาคิดขึ้นได้ว่าน่าจะมีคนวางกับดักไว้ที่นี่
เผ่าอื่นใช้ศพของนักรบเผ่ามนุษย์วางกับดักใส่คนขนศพไม่ใช่เื่แปลกใหม่อะไร ครั้งที่แล้วลั่วถูก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่ใช่ว่าก่อนตาย ได้เจอเข้ากับความลับของภาพเต่าลึกลับแบกหินที่ศิลากำเนิดเทพเข้า เกรงว่าเขาคงตายไปแล้ว ดังนั้น ความคิดแรกของเขาคือที่นี่มีกับดัก เพราะแบบนั้นเขาจึงใช้หน้าไม้ยิงออกไป แน่นอนว่านี่เป็แค่การทดสอบ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร เขาก็เสียลูกศรไปไม่กี่ดอกเท่านั้น ของแบบนี้เก็บกลับมาได้ไม่เสียหายอะไร ทว่าการทดสอบครั้งนี้ กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจนกลายเป็บทสรุปเช่นนี้ไปเสียได้
ลั่วถูรู้สึกหมดหนทาง... นี่คือบทสรุปที่เขาไม่อยากให้เกิดมากที่สุด
โอวซีิคิดไม่ถึงว่าลั่วถูจะรู้สึกถึงอันตรายได้เช่นนี้ ไม่เพียงรู้ตัวได้เร็ว แถมยังหนีไวอีกด้วย อสูรหลงฉีตัวนั้นถูกยิงจนาเ็ น่าจะไปได้ไม่ไกล นี่เป็ความโชคดีเพียงอย่างเดียวของเขา แต่เมื่อเขาคิดถึงค่าหัวของลั่วถู ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างห้ามไม่อยู่
ในสนามรบแห่งนี้ การตายของคนขนศพผู้หนึ่ง ไม่สามารถตรวจสอบอะไรได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากตายด้วยน้ำมือของเผ่าปีศาจ... ถึงเขาจะแปลกใจอยู่บ้าง เพราะด้วยสถานะของคนผู้นั้น แค่คิดจะเอาชีวิตคนขนศพผู้หนึ่ง นั่นไม่ต่างอะไรกับบดขยี้มดแมลงตัวหนึ่งหรอกหรือ ทำไมต้องลงทุนมากมายขนาดนี้ด้วย
โอวซีิมองศิษย์ปีศาจสองสามตนที่อยู่ข้างกาย ทุกคนล้วนเป็ยอดฝีมือ แต่เมื่อถูกใช้เพื่อสังหารคนขนศพต่ำต้อยคนเดียว ก็รู้สึกว่าจะช่างของดีมาใช้เปล่าจริงๆ
ทว่าเขาไม่สนใจเื่พวกนี้ เขาเพียงพาศิษย์ปีศาจกลุ่มนี้ไปหาลั่วถู หลังจากนั้นก็เป็เื่ของเผ่าปีศาจพวกนี้
“ตามมันไป... มันหนีไปได้ไม่ไกลหรอก!” โอวซีิกล่าวด้วยความตื่นเต้น จากนั้นตามหลังศิษย์ปีศาจไป แต่ว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็โดนถีบกระเด็น เท้าขนาดใหญ่ของศิษย์ปีศาจเหยียบลงบนร่างของเขาราวกับเหยียบหินสักก้อนหนึ่ง
“ใต้เท้าเยวี่ยตง นี่ท่านทำอะไร...” โอวซีิตื่นตระหนก และถามกลับไปอย่างรีบร้อน
“ภารกิจของเ้าเสร็จสิ้นแล้ว ดังนั้นถึงเวลาตายของเ้าแล้ว!” ศิษย์ปีศาจตนนั้นยิ้มเย็น
“อั่ก พวกเ้าจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ผู้เฒ่าลั่วขอให้ข้าช่วย เขารับปากจะให้ยาเปิดิญญาข้า... พวกเ้า พวกเ้าจะทำอย่างนี้ไม่ได้!” โอวซีิกล่าวอย่างร้อนรน
“ดูสิ เ้ารู้มากไปแล้ว ที่จริงก็นับเป็ความผิดอย่างหนึ่ง! ลงนรกไปแล้วก็จงฉลาดขึ้นสักหน่อยนะ เื่ที่นี่เดิมทีก็ไม่ใช่คนต้อยต่ำอย่างเ้าจะสอดมือเข้ายุ่งได้...”
“ไม่นะ ไว้ชีวิตข้าเถอะ ข้าไม่เอายาเปิดิญญาแล้ว ไม่เอาสักอย่างแล้วก็ได้... อ้าก...”
เสียงของโอวซีิหยุดลงในทันที เพราะดาบในมือของเยวี่ยตงตัดศีรษะของเขาไปแล้ว ความรู้สึกตอนที่เืสดๆ พุ่งออกมาทำให้เยวี่ยตงอดแลบลิ้นเลียฝีปากไม่ได้ สายตากวาดมองไปยังร่างของลั่วถูกับอสูรหลงฉี พึมพำกับตัวเองว่า “หนุ่มน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะข้าติดบุญคุณไอ้แก่นั่น ข้าไม่ยอมลงมือขยี้มดแมลงอย่างเ้าหรอก!”
……
ความเร็วของอสูรหลงฉีช้าลงทุกที คงเป็เพราะลูกศรยิงโดนสะโพกของมัน เวลาวิ่งก็กระเทือนาแ ความเ็ปทำให้อสูรหลงฉีแทบขาดสติ
เมื่อมองเห็นเผ่าปีศาจถูกทิ้งห่างอยู่ไกลๆ ลั่วถูหยุดอสูรหลงฉีแล้วะโลงมา และพบว่าสะโพกของมันถูกลูกศรหลายดอกปักอยู่ ทุกดอกทะลุเข้าเนื้อมีเพียงตัวลูกศรที่โผล่ออกมาเล็กน้อย
ทว่าลูกศรที่สะโพกไม่ใช่สาเหตุที่ส่งผลกระทบกับอสูรหลงฉีจริงๆ แต่สิ่งที่ทำร้ายมันคือาแถูกยิงจนเืไหลตรง่ท้องของมันต่างหาก ทั้งที่แผลมีเืไหลไม่หยุด แต่กลับไม่พบลูกศร เมื่อเห็นาแนี้ ลั่วถูก็รู้ได้ทันที ว่าลูกศรดอกนั้นคงยิงเข้าไปฝังอยู่ในท้องของอสูรหลงฉีแล้ว ของสิ่งนี้ต่างหากที่จะ่ชิงชีวิตของมันได้ ยิ่งวิ่ง าแจากลูกศรที่อยู่ในท้องก็ยิ่งสาหัส สุดท้ายมีแต่ต้องตายอย่างแน่นอน
“เวรเอ๊ย...” ลั่วถูทั้งเกลียดทั้งแค้น การหาอสูรหลงฉีตัวหนึ่งมาโดยสารไม่ใช่เื่ง่าย ปรากฏว่ายังไม่ทันทำภารกิจสำเร็จก็ถูกคนกลุ่มนี้ฆ่าตายเสียแล้ว ทำเอาเขาโมโหแทบบ้า ทว่าตอนนี้เขาต้องคิดก่อนว่าจะจัดการกับศิษย์ปีศาจกลุ่มนี้อย่างไรดี แถมยังมีเ้าคนทรยศไอ้บัดซบโอวซีิอีกด้วย
“สหาย ข้าต้องรบกวนเ้าอีกสักพักแล้ว” ลั่วถูถอนหายใจ ลูบหลังอสูรหลงฉีที่กำลังอ้วกออกมาเป็ฟองสีขาว แล้วขึ้นขี่อีกครั้ง เขาช่วยอสูรหลงฉีไว้ไม่ได้ นอกจากเขาจะผ่าท้องเอาลูกศรดอกนั้นออกมาได้ ทว่าแรงพุ่งทะลวงของหน้าไม้แข็งแกร่งเกินไป ไม่รู้ว่าเข้าไปลึกแค่ไหน และตอนนี้ลั่วถูไม่มีเวลามารักษาอสูรหลงฉีแล้ว เื่ที่ทำได้ตอนนี้มีเพียงเอาลูกศรที่เสียบอยู่ตรงสะโพกออกให้หมด จากนั้นเทเหล้าราดลงบนแผล หลังจากนั้นรีบเดินทางต่อ...
……
เยวี่ยตงพากลุ่มศิษย์ปีศาจไล่ตามอย่างกระชั้นชิด บนสนามรบแห่งนี้ พวกเขามีพลังเหมือนกับสัตว์ป่า ถึงอสูรหลงฉีของลั่วถูจะหนีพ้นระยะสายตาของพวกเขาไปแล้ว ทว่าไม่อาจหนีการตามล่าของพวกเขาได้
หยดเืที่ไหลเป็รอยช่วยชี้ทางได้เป็อย่างดี ที่สำคัญคือพวกเขาได้ฝังกลิ่นอายเอาไว้บนร่างของลั่วถูแล้ว ขอเพียงอยู่ในสนามรบแห่งนี้ ก็ไม่มีวันหนีการตามล่าของพวกเขาได้
“หัวหน้า มันต้องอยู่แถวนี้แน่” ศิษย์ปีศาจหลายตนยืนล้อมศพของอสูรหลงฉี เืสดที่ไหลออกมายังร้อนอยู่
“หาให้เจอ แล้วสังหารมันเสีย...” เยวี่ยตงกล่าวอย่างเฉยชา
“มันหนีไม่พ้นหรอก!” ศิษย์ปีศาจตนหนึ่งกล่าวด้วยความมั่นใจ เมื่อจมูกที่กำลังตามหากลิ่นอยู่จับััได้ ร่างกายก็วิ่งไปยังศิลากำเนิดเทพด้วยความรวดเร็ว
“ระวัง!” ในวินาทีที่เท้าของศิษย์ปีศาจก้าวเดิน เยวี่ยตงพลันส่งเสียงใ เพียงแต่เสียงของเขาส่งไปไม่ทันการเสียแล้ว เพราะขาของสหายได้เหยียบลงพื้นเสียเต็มแรงไปแล้ว
“แกรบ...” เสียงที่แ่เบาดังขึ้น ฟังดูเหมือนกับเสียงของหญ้าแห้งเส้นบางที่ถูกหัก ศิษย์ปีศาจตนนั้นยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เยวี่ยตงกลับหน้าถอดสีไปแล้ว เพราะเขาเห็นว่าใต้ฝ่าเท้าของสหายมีเชือกที่บางราวกับเส้นผมเส้นหนึ่งขาดออก และปลายเชือกอีกด้านเชื่อมอยู่กับร่างของอสูรหลงฉี ทำให้ศพของอสูรหลงฉีขยับไปด้วย จากนั้นพื้นดินโดยรอบก็พังลง อสูงหลงฉีจึงพลอยกลิ้งไปด้วย
“ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ... ” เสียงยิงธนูดังติดต่อกัน หน้าไม้สิบกว่าคันยิงลูกดอกออกจากใต้ศพอสูรหลงฉีอย่างไม่มีใครคาดคิด
“อ้ากก...” ศิษย์ปีศาจสองตนที่อยู่ข้างศพอสูรหลงฉีส่งเสียงกรีดร้องทันที พวกเขาไม่ทันรู้สึกอะไร ก็ถูกหน้าไม้ยิงใส่เสียแล้ว ส่วนกายของเยวี่ยตงกลิ้งไปไกลหลายจั้ง ลูกศรหลายดอกยิงผ่านหัวของเขาไป ศิษย์ปีศาจตนอื่นๆ ได้ยินเสียงร้องเตือนของเยวี่ยตง ก็เพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น พอได้ยินเสียงธนูก็ตอบสนองได้ทันที ทว่าระยะห่างเช่นนี้ใกล้เกินไป พลังทำลายล้างของหน้าไม้แกร่งสิบกว่าคันยังคงน่าตื่นตะลึง ถึงจะไม่ได้เล็งทิศทาง แต่การยิงมั่วแบบนี้กลับทำให้ผู้คนไม่รู้จะหลบได้อย่างไร
ศิษย์ปีศาจที่เป็ผู้เหยียบกลไกนี้เข้าก็เหงื่อไหลท่วมหัวเป็หยดๆ ลูกศรดอกหนึ่งพุ่งเฉียดข้างหูของเขาไป หากเอียงตัวอีกสักนิดคงยิงทะลุศีรษะของเขาไปแล้ว หน้าไม้แกร่งพวกนี้แกร่งเสียจนทะลุทองทลายหินได้ด้วยซ้ำ
“บัดซบ...” เยวี่ยตงสบถอย่างเกลียดชัง สีหน้าดูไม่ได้เอาเสียเลย พวกเขามากันถึงแปดตน มีถึงสามตนถูกยิงาเ็ สองคนสาหัส แถมยังมีคนหนึ่งถูกลูกศรยิงทะลุไหล่ไปด้วย
“ไม่ดีแล้ว ในลูกศรนี้มีพิษ... ” ศิษย์ปีศาจตนหนึ่งร้องอย่างใ เพราะเขาเห็นแผลของคนที่าเ็สาหัสกลายเป็สีดำแล้ว
เยวี่ยตงถึงกับใอีกครั้ง กลับรีบกดไหล่พวกพ้องที่าเ็ไว้ และดึงลูกศรออกทันที ศิษย์ปีศาจตนนั้นส่งเสียงกรีดร้องลั่น สีหน้าขาวซีด แรงดึงลูกดอกครั้งนี้ของเยวี่ยตง ถึงขนาดดึงเอาก้อนเนื้อหลุดมาด้วย
“กัดนี่ไว้...” เยวี่ยตงไม่หยุดมือ คว้าเอามีดสั้นของพวกพ้องข้างกายขึ้นมา จากนั้นยัดด้ามมีดใส่ปากของคนาเ็ให้กัดไว้
ศิษย์ปีศาจตนนั้นพลันหน้าซีดขาว เขาเข้าใจความคิดของเยี่ยตงทันที ได้แต่พยักหน้ารับอย่างเสียมิไม่ได้
“ฉั่วะ...” มีดสั้นของเยวี่ยตงไวดั่งสายลม เฉือนเอาก้อนเนื้อที่าเ็บนไหล่ออกในเสี้ยววินาที ทำเอาเืสดๆ พุ่งพรวด เปรอะไปทั้งตัวเยวี่ยตง ทว่าเขาไม่แม้แต่ขมวดคิ้ว มือหนึ่งบีบยาเม็ดจนแตก ยาที่เหมือนกับดินเหนียวถูกทาไปยังแผลที่ถูกเฉือนเนื้อออก ยาเป็เหมือนกาวที่เคลือบาแไว้ในทันที ทำให้ดูเหมือนเืจะหยุดไหลแล้ว
“โหยวชาง พยุงเขา...” เยวี่ยตงสั่งการศิษย์ปีศาจข้างกายตนหนึ่ง ตอนนี้ศิษย์ปีศาจที่ถูกควักก้อนเนื้อออกหน้าซีดขาว ไร้สีเื ร่างกายใกล้สลบเต็มที แต่โชคดีได้คนช่วยพยุงเอาไว้
เยวี่ยตงมองไปยังพวกพ้องสองคนที่ถูกยิงทะลุอก และได้แต่ถอนหายใจ เขารู้ว่าสองคนนี้ไม่รอดแล้ว าแใกล้หัวใจมากเกินไป พิษก็กระจายได้เร็วเกินไป เืที่ออกจากปากของทั้งสองก็กลายเป็สีดำไปแล้ว ถึงจะมียาแก้พิษก็ไม่มีประโยชน์ เขาอับอายเหลือเกิน แค่คนขนศพต้อยต่ำคนหนึ่ง ยังไม่แม้แต่เปิดิญญาด้วยซ้ำ แต่กลับสังหารพวกเขากลุ่มยอดฝีมือเผ่าปีศาจไปถึงสามคน แต่ตอนนี้ตัวเขาทำได้แค่สังหารพาหนะของอีกฝ่ายเท่านั้น เื่นี้ทวีความโมโหของเขาขึ้นไม่น้อยเลย
“หามันให้เจอ ข้าจะทำให้มันทรมานจนต้องขอความตาย!” น้ำเสียงของเยวี่ยตงเย็นเฉียบราวกับถูกสาดน้ำเย็นใส่ ตามด้วยเสียงเห็นด้วยที่ตอบกลับจากศิษย์ปีศาจหลายตน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- สากล
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
