บทที่ 24 การคาดเดาของลั่วถู
วิธีเคลื่อนที่ของงูอูซือพิเศษมาก ความเร็วในการดีดตัวของพวกมันว่องไวอย่างเหลือเชื่อ ร่างกายโค้งงอเหมือนคันธนู ใช้หางเป็ส่วนออกแรงส่ง รูปร่างที่ทั้งโค้งงอและยืดหยุ่นทำให้ร่างกายของตัวมันดีดตัวออกไปได้ไกลหลายจั้ง
ลั่วถูมองร่างของโหยวชางที่ทั้งกรีดร้องทั้งดิ้นทุรนทุรายอยู่บนฝูงงู ในใจไม่สงสารเลยแม้แต่น้อย เผ่าปีศาจเป็ศัตรูของเผ่ามนุษย์มาตลอด ในสนามรบฝานเหริน าระหว่างเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจเกิดขึ้นบ่อยที่สุด และก็เป็โศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าที่สุด
แน่นอนว่าสำหรับลั่วถู อย่างไรเสียาก็เป็เื่ไกลตัว เป็เื่ของกลุ่มคนที่เปิดิญญาแล้ว เขายังไม่รู้เลยว่าจะเปิดิญญาสำเร็จเมื่อไร ถ้าเปิดิญญาไม่ได้ก่อนอายุสิบห้าปีหรือต่อให้ทำสำเร็จหลังจากนั้นก็ตาม เกรงว่าเขาคงทำได้เพียงพึ่งการสังหารชนต่างเผ่าแลกกับตั๋วเข้าสู่โลกชั้นสูง และเขาที่เป็คนขนศพ ถึงจะยังเปิดิญญาไม่สำเร็จ แต่ก็มีวิธีเอาตัวรอดเช่นกัน
มองไปที่ศิษย์ปีศาจซึ่งกำลังจมลงสู่ทะเลอสรพิษ ในใจลั่วถูไม่รู้สึกอะไรสักนิด ถ้าคนเหล่านี้ไม่ตาย เช่นนั้นฝ่ายที่ต้องตายก็คือตัวเขาเอง เขายังไม่คิดจะตาย เขาต้องรวบรวมคะแนน เพื่อแลกกับยาเปิดิญญาให้มากขึ้นอีก
เนินเขาใต้ศิลากำเนิดเทพ เป็ที่ที่ลั่วถูรู้สึกคุ้นเคยเป็อย่างดี ที่นี่เป็พื้นที่แสนพิเศษ ในูเาเล็กๆ ลูกนี้ ไม่เพียงมีรังงูขนาดใหญ่ แต่ยังมีรังมดน่าสยดสยองอยู่ด้วย และลั่วถูก็ไม่คิดจะไปหาเื่มดเถี่ยเอ้อแน่ อย่างน้อยก็ก่อนที่เขาจะคิดหาวิธีจัดการกับมดเถี่ยเอ้อได้ ก็ไม่คิดจะแกว่งเท้าหาเสี้ยน แต่ว่าแค่จัดการกับศิษย์ปีศาจไม่กี่ตน ใช้เพียงฝูงงูอูซือก็พอแล้ว แค่ใช้ผงยานิดหน่อย ก็ทำให้งูทั้งรังคลั่งได้แล้ว จากนั้นทาผงไล่งูบนร่างของตน งูฝูงนี้ก็จะอ้อมผ่านตัวเขาไปเอง แต่เหล่าศิษย์าเผ่าปีศาจไม่ได้โชคดีพอ
ฝูงงูกระจายเต็มเนินเขา มุ่งหน้าไปยังสนามรบ เพราะที่แห่งนั้นมีศพนับไม่ถ้วน เมื่องูฝูงหนึ่งเข้าสู่สนามรบที่กว้างใหญ่ก็เหมือนกับเททรายลงในแม่น้ำสุดท้ายก็หายเกลี้ยง ลั่วถูไม่สนใจนัก ตอนนี้เื่ที่เขาต้องทำคือการเก็บสินาจากศพต่างหาก
ลั่วถูเชื่อว่าคนพวกนี้ต้องเก็บกวาดสนามรบคร่าวๆ ไปก่อนแล้วรอบหนึ่ง เพราะบนร่างของคนพวกนี้ต้องเคยมีของล้ำค่าแน่ๆ ตัวเขาค่อนข้างยากจนทีเดียว ครั้งที่แล้วของที่เขากับซ่งตงซ่อนไว้ในป่าบนูเาม่อหลานทำเงินเป็เหรียญซิงเหินได้บ้าง แต่หลังจากที่ซื้อวัตถุดิบไปจำนวนมาก ก็เหลือเงินไม่มากแล้ว ต้องรีบไปหาเงินไว้ก่อนถึงจะดี
ในขณะที่ลั่วถูควานหาเหรียญซิงเหินจากร่างของโหยวชาง ทันใดนั้นเองเขาก็ต้องสะดุ้งเฮือก กลิ้งตัวหลบไปด้านข้างทันที
“ฉั่วะ... ” เสียงหนึ่งดังขึ้น เขารู้สึกได้ว่าที่เอวถูกอาวุธมีคมฟันเข้าอีกแล้ว เป็มีดสั้นนั่นเอง ถ้าเขาตอบสนองช้ากว่านี้เกรงว่าป่านนี้คงถูกมีดสั้นเล่มนั้นเสียบตรึงไว้กับพื้นแล้ว
แน่นอนว่าที่ลั่วถูสามารถตอบสนองได้รวดเร็วเช่นนี้ เป็เพราะเขามีสติอยู่ตลอด ในกลุ่มศิษย์ปีศาจพวกนั้น ยังมีอีกตนที่ยังไม่ปรากฏตัว อีกทั้งยังเป็ไปได้สูงมากว่าคนผู้นี้คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม
ตลอดทางที่หนีมาถึงใต้เนินเขาศิลากำเนิดเทพ ระหว่างทางลั่วถูวางกับดักไว้หลายที่ แต่สุดท้ายก็เกือบถูกคนผู้นั้นสังหารเข้า ถึงจะหนีรอดมาได้ แต่กลับพบว่ามีดที่ฟันโดนร่างของเขา เป็มีดอาบยาพิษร้ายของปีศาจเอาไว้ แถมยังเป็พิษปีศาจโดยเฉพาะของเผ่าปีศาจ ลั่วถูโชคดีที่ครั้งนี้ก่อนออกจากเมืองม่อหลาน เขาใช้เงินจำนวนมากซื้อยาต้านปีศาจชั้นสูงติดตัวไว้
เขาลองแล้ว ยาต้านปีศาจธรรมดาไม่อาจขจัดพิษปีศาจนี้ได้ ถึงจะเป็ยาต้านปีศาจชั้นสูง ก็ใช่ว่าจะขจัดออกไปได้ทันที เห็นได้ทีเดียวว่าพิษปีศาจแบบพิเศษแข็งแกร่งขนาดไหน
ยิ่งพิษปีศาจแข็งแกร่ง ย่อมหมายความว่าสายเืร่างของเผ่าปีศาจตนนี้ยิ่งสูงส่งเท่านั้น ต่อให้ระดับการฝึกของฝ่ายตรงข้ามไม่สูงนัก แต่ต้องมาจากตระกูลเก่าแก่ของเผ่าปีศาจแน่นอน คนเช่นนี้ ไม่อาจต่อกรได้ง่ายๆ เื่นี้ช่วยพิสูจน์สิ่งที่ลั่วถูคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ได้แล้ว ศิษย์ปีศาจตรงหน้าไม่ใช่ทหารจากกองทัพปีศาจทั้งหมด เป็ไปได้มากว่าเป็ทหารส่วนตัวของตระกูลในเผ่าปีศาจ
ถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมฝ่ายตรงข้ามต้องมาตามล่าเขาด้วย แต่เขารู้ดีว่ามีแต่ต้องชิงสังหารฝ่ายตรงข้ามก่อนเท่านั้น ไม่เช่นนั้นคนที่ตายจะเป็ตัวเขาเอง
ดังนั้น ภายนอกเขาดูเหมือนกำลังเก็บสินาจากศพ แต่ก็ความจริงไม่ใช่อย่างที่เห็น เขาคิดจะลากศิษย์ปีศาจสายเืชั้นสูงที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดออกมาต่างหาก
และตอนนี้ดูเหมือนเขาจะทำสำเร็จแล้วเสียด้วย เพียงแต่ฝ่ายตรงข้ามลงมือเร็วมาก ถึงเขาจะเตรียมตัวไว้แล้ว แต่ก็ยังถูกมีดสั้นโจมตีจนาเ็อยู่ดี
“ไอ้มนุษย์สารเลว... เ้าคิดว่าเ้าจะหนีพ้นหรือ! ” น้ำเสียงเ็าเสียงหนึ่งที่แฝงไว้ซึ่งจิตสังหารอันเยียบเย็นดังขึ้น และคนผู้นั้นก็คือเยวี่ยตงนั่นเอง
เยวี่ยตงเผยรอยยิ้มชั่วช้า ก้าวเข้าหาลั่วถูเพื่อกดดัน เมื่อครู่คนขนศพนี่ใช้ทะเลอสรพิษจัดการพวกพ้องของเขา เขาเห็นมันเต็มสองตาและรู้ซึ้งแล้ว ว่าสุดท้ายคนของตนก็ตกหลุมพรางเ้าเด็กนี่จนได้!
เมื่อคิดถึงพรรคพวกที่มากันถึงแปดคน แต่สุดท้ายกลับเหลือเพียงเขาตัวคนเดียว ในใจของเขาเต็มก็ไปด้วยเพลิงแห่งความพิโรธโหมกระหน่ำ เขาจะจัดการคนขนศพน่ารังเกียจตรงหน้าให้แหลกเป็ผุยผง
“ข้าไม่เข้าใจ ข้ากับพวกเ้าไม่มีความแค้นต่อกัน พวกเ้ากลับยอมเสี่ยงทำผิดกฎสูงสุดเพื่อสังหารข้า หรือว่าเป็เพียงเพราะโอวซีิ?” ลั่วถูถามสิ่งที่สงสัยในใจออกไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า เ้าเด็กน้อย เ้าคิดว่ามดตัวนั้นจะสามารถเชิญตัวคุณชายอย่างข้าเชียวหรือ? เขาก็เหมือนกับเ้า เป็หนอนเน่าที่จะขยี้ให้ตายเมื่อไรก็ได้ เ้าเด็กนั่นถูกข้าสังหารไปแล้ว แต่ตอนนี้ข้าไม่คิดจะปล่อยให้เ้าได้ตายดีแน่” ราวกับเยวี่ยตงได้ยินเื่ที่น่าขันที่สุดอย่างนั้น จนเขาส่งเสียงหัวเราะอย่างเืเย็นออกมา
“เช่นนั้นทำไมพวกเ้าถึงไล่ตามข้าไม่ยอมปล่อยกัน? ข้าเป็แค่คนขนศพตัวเล็กๆ คนหนึ่ง... ”
“เด็กน้อย อย่าหลอกถามคุณชายอย่างข้าเสียให้ยาก ต่อให้บอกเ้าไปแล้วอย่างไร เพราะผู้เฒ่าตระกูลข้าติดหนี้บุญคุณคนผู้หนึ่งไว้ ดังนั้นเขาจึง้าให้ข้าตัดหัวเ้าเสียถึงจะนับว่าล้างหนี้บุญคุณคนผู้นี้ได้ ไม่เช่นนั้นชีวิตที่ไม่ต่างกับมดตัวหนึ่งเช่นเ้า มีหรือจะคู่ควรให้ตระกูลเยวี่ยของข้าลงมือ” เยวี่ยตงกล่าวอย่างโเี้
“ลั่วเหยียน... ” สายตาของลั่วถูแฝงไว้ซึ่งความเ็า ในที่สุดเขาก็เหมือนจะเข้าใจปัญหาทั้งหมดแล้ว ไม่ว่าสมาคมซานชิงหรือกระทั่งศิษย์ปีศาจตระกูลเยวี่ยตรงหน้า เกรงว่าคงหนีไม่พ้นเื่ของกับตระกูลลั่ว
อาจเป็ฝีมือของลั่วเหยียน หรือบางทีอาจเป็คนระดับสูงของตระกูลลั่ว อย่างเช่นผู้าุโใหญ่ลั่วเฉิงกง...ไม่เช่นนั้นคนขนศพอย่างเขา ผู้มั่นใจว่าชีวิตใน่หลายปีนี้ถ่อมตนมาตลอด ไม่ได้สร้างศัตรูที่แข็งแกร่งอะไรนัก
แต่ในเวลานี้มีคน้าชีวิตเขา คนที่เชิญทำได้กระทั่งส่งเผ่าปีศาจตระกูลเยวี่ยมาได้ ย่อมไม่ใช่อำนาจระดับธรรมดาเลย เมื่อเป็แบบนี้พอรวมกับการเคลื่อนไหวของสมาคมซานชิง ก็มีความเป็ไปได้เพียงอย่างเดียว คนภายในตระกูลลั่วคิดจัดการเขา แต่ลงมือด้วยตัวเองไม่ได้ จึงต้องยืมพลังจากคนนอก โดยเฉพาะพลังจากเผ่าปีศาจ
ลั่วเหยียนไม่กล้าลงมือเอง เกรงว่าผู้าุโในตระกูลลั่ว หรือกระทั่งผู้นำตระกูลก็ไม่กล้าลงมือสังหารด้วยตัวเองไม่ต่างกัน เพราะว่าเขาคือลูกหลานผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลลั่วในโลกชั้นสูง ถึงแม้รากิญญาจะย่ำแย่เกินทนจนถูกไล่ลงมายังโลกชั้นล่าง ทว่าอย่างน้อยเขาก็มีสายเืเข้มข้นของแท้จากตระกูลลั่ว อาศัยเพียงฐานะนี้ก็ไม่มีใครในตระกูลลั่วของโลกชั้นล่างกล้าลงมือกับเขาง่ายๆ แล้ว
ถึงแม้ตัวเขาอาจไม่มีโอกาสได้กลับไปยังโลกชั้นสูง แต่ใครจะรู้ สักวันหนึ่งตัวเขาอาจถูกคนในตระกูลโลกชั้นสูงคิดถึงขึ้นมาก็ได้ บางทีอาจมีวันหนึ่งที่พวกเขาอยากรู้ความเป็ไปของตนอยู่ที่ในโลกชั้นล่างก็เป็ได้ ถ้าเกิดพวกเขารู้ว่าตนถูกคนของตระกูลลั่วในโลกชั้นล่างสังหาร เช่นนั้น ทั้งตระกูลลั่วในโลกชั้นล่างจะทนรับความโกรธจากพวกผู้ใหญ่ในโลกชั้นสูงได้หรือ?
นี่คือความหมายของการสืบทอดสายเืของตระกูล ในสายตาของชาวตระกูลลั่วในโลกชั้นสูง ต่อให้เป็หมาตัวหนึ่งที่ถูกส่งไปที่ยังตระกูลลั่วบนโลกชั้นล่าง ตระกูลลั่วก็ต้องดูแลอย่างดี เพราะถือเป็การให้เกียรติพวกเขา ถ้ามีคนกล้าสังหารหมาตัวนี้ ย่อมหมายถึงการตบหน้าพวกผู้ใหญ่ในโลกชั้นสูงอย่างจัง ยิ่งไปกว่านั้นลั่วถุก็ไม่ใช่แค่หมาตัวหนึ่ง แต่เป็ลูกหลานที่มีสายเืที่เข้มข้นที่สุดของตระกูลลั่ว
คนอย่างเขามีเพียงพวกผู้ใหญ่จากโลกชั้นสูงเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์สั่งสอนเขาได้ ต่อให้ถูกพวกเขาสังหารก็ได้เช่นกัน แต่ไม่มีทางที่พวกขยะจากลูกหลานสายรองของโลกชั้นล่างจะลงมือสังหารเขาได้ แต่ว่าต่อให้เป็คนของตระกูลลั่วคิดอยากสังหารเขาก็ไม่ใช่เื่ง่าย ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือการยืมมือคนนอก เช่นนี้ต่อให้เขาตายไป ก็ไม่มีทางสืบสาวไปถึงคนในตระกูลลั่วได้แน่นอน
เมื่อเข้าใจจุดนี้แล้ว เื่ทั้งหมดก็ชัดเจนขึ้น โอวซีิเป็แค่หมากตัวเล็กๆ ที่ไม่จำเป็ต้องสนใจตัวหนึ่งเท่านั้น เพียงเพราะเขาก็เป็คนขนศพเช่นกัน อีกทั้งเป็คนขนศพที่ค่อนข้างรู้จักตัวเขาในระดับหนึ่ง ดังนั้นตระกูลลั่วถึงหวังจะใช้โอวซีิหาตัวเขาในสนามรบฝานเหรินที่กว้างใหญ่นี้
และโอวซีิก็ฉลาดไม่เบา เป็ไปได้มากว่าหมอนั่นก็รับภารกิจเหมือนกับตัวเขาจากวิหารอิงหลิง อีกทั้งเ้าหมอนั่นยังหาศพเจอก่อนตัวเขาเองด้วยซ้ำ
โอวซีิก็รู้ดีด้วยว่า โดยปกติแล้วตัวเขาจะพักผ่อนบริเวณศิลากำเนิดเทพ เมื่อเป็เช่นนั้นก็หาตัวเขาได้ง่ายนิดเดียว เพียงแค่ต้องเอาศพในภารกิจไปไว้ในระยะห้าสิบลี้จากศิลากำเนิดเทพ ก็จะสามารถล่อเขาไปทางนั้นได้แล้ว
และในความเป็จริงโอวซีิก็ทำได้ดังว่า และหลอกล่อเขาไปยังที่แห่งนั้นได้ เพียงแต่ลั่วถูคำนวณพลาดไปเขาคิดว่าคนของตระกูลลั่วจะต้องลงมืออย่างโเี้ เพราะหากตระกูลลั่วไม่อยากให้ความตายของตนต้องเกี่ยวพันถึงพวกเขา เช่นนั้นคนที่รู้เื่ทั้งหมดต้องตายถึงจะดีที่สุด
แต่ว่าคนของตระกูลเยวี่ยกลุ่มนี้ ตระกูลลั่วไม่กล้าจัดการ... และจัดการไม่ได้
ตระกูลเยวี่ยเป็เผ่าปีศาจ สังหารคนขนศพเป็เื่ปกติ ขอแค่ตระกูลเยวี่ยกล่าวว่าสังหารผิดคน ถึงตระกูลลั่วจากโลกชั้นสูงจะส่งคนมาตรวจสอบ ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
แต่กับโอวซีิ เขาต้องไม่ได้รอดออกจากสนามรบแห่งนี้! ดังนั้น เยวี่ยตงจึงสังหารโอวซีิอย่างไร้ซึ่งความลังเล...
แน่นอนว่า ยังมีอยู่หลายจุดที่ลั่วถูยังไม่เข้าใจ หากลั่วเหยียน้าแค่ขัดขวางการเปิดิญญาครั้งที่เจ็ดของเขา เพื่อไม่ให้ตัวเขาผลาญยาเปิดิญญาที่เก็บสะสมอย่างยากลำบากมาหลายสิบเม็ดไปอย่างไร้ประโยชน์ ถึงให้คนของสมาคมซานชิงมาสังหารเขา ก็ยังพอเข้าใจได้
ทว่าการที่ทำให้ตระกูลลั่วถึงขนาดยอมใช้หนี้บุญคุณของผู้เฒ่ามาเป็ข้ออ้างเพื่อสังหารเขาย่อมไม่ใช่เพียงเพราะเื่ของยาเปิดิญญาไม่กี่สิบเม็ดแน่ ราคาของหนี้บุญคุณหนนี้มีค่าแค่นี้เองหรือ พูดได้เลยว่าเหตุผลที่คนตระกูลลั่วจะสังหารเขาต้องไม่ใช่เื่เรียบง่ายเช่นนี้
ทว่าสาเหตุที่แท้จริงคืออะไรกันแน่? เื่นี้ลั่วถูยังไม่มั่นใจนัก ถ้าครั้งนี้รอดไปได้ เขาต้องกลับไปตระกูลลั่วด้วยตัวเอง ไปดูว่าแท้จริงแล้วสาเหตุคืออะไร
ทั้งหมดนี้เป็เพียงความคิดในสมองของลั่วถูใน่เวลาเพียงหนึ่งประกายไฟ และร่างกายของเขาก็ไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหวแต่อย่างใด หลังจากเยวี่ยตงปามีดสั้นออกมา ร่างกายของเขาพุ่งเข้าไปใส่พงหญ้าและไม้หนามกลิ้งจากนั้นปีนเข้าไปซ่อน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้