“ท่านพ่อ ตอนนี้ข้าไม่ทราบว่าฮ่องเต้มีความสงสัยและความระแวดระวังต่อท่านหรือไม่ แต่ถ้าพี่ใหญ่กลายเป็ราชบุตรเขยแล้ว เช่นนั้นหากเหล่าขุนนางทูลเื่ไม่ดีของท่านต่อหน้าฮ่องเต้ ฟ้องฎีกาขับไล่ท่าน อาจจะมีเพียงครั้งหรือสองครั้งหรือไม่มีสักครั้ง ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปนานแล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถรับประกันได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ท่านเข้าใจใช่หรือไม่เ้าคะ ? ”
ฮวาเหยียนเอ่ย
มู่เอ้าเทียนไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกมาสักคำได้เป็เวลานาน หลังจากที่ใและหวาดกลัวอยู่ชั่วครู่ ก็หันมองฮวาเหยียนด้วยสายตาแห่งความชื่นชมยินดีและให้เกียรติ
“ลูกรัก ในครอบครัวของเรา เ้าฉลาดที่สุดั้แ่ยังเด็ก ตอนนี้เ้าเติบโตขึ้นแล้ว พ่อภูมิใจในตัวเ้ายิ่งนัก ความจริงแล้ว…”
มู่เอ้าเทียนหยุดพูดไปสักพัก เขาถอนหายใจด้วยความลังเลไม่รู้จะทำเช่นไรต่อ “คำพูดของจ้าที่กล่าวในวันนี้ พี่ชายใหญ่ของเ้าก็เคยกล่าวกับพ่อเช่นกัน พี่ชายใหญ่ของเ้าบอกว่าความรุ่งโรจน์ของตระกูลมู่นั้นสูงมากเกินไปแล้ว ถ้าหากยังเพิ่มขึ้นไปอีก เช่นนั้นความรุ่งโรจน์ก็อาจเปลี่ยนเป็ภัยพิบัติแทน แม้พี่ชายคนที่สามของเ้าจะไม่ได้เติบโตในราชสำนัก อีกทั้งยังไม่มีตำแหน่งทางการ ถนัดในเื่ไก่ชนและแข่งม้า แต่แท้จริงแล้วพี่ชายคนที่สามของเ้าก็มีความสามารถเช่นกัน ลูกๆ ทุกคนล้วนเป็ความภาคภูมิใจของพ่อ แต่พวกเ้า... ลูกรัก พวกเ้าไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับฮ่องเต้ นั่นคือพี่น้องที่ไม่ต้องระแวงหลังต่อกัน เป็ตายร่วมกัน ต่อให้ทุกคนในใต้หล้านี้ทรยศพระองค์ แต่พ่อจะไม่ทำ .."
มู่เอ้าเทียนลูบหัวฮวาเหยียน
“เ้าค่ะ ท่านพ่อ ข้าก็แค่บอกว่าอาจจะมีโอกาสแบบนั้นเกิดขึ้น ท่านอย่าได้เอามาใส่ใจเลย”
ฮวาเหยียนยิ้มตอบ
บางคนมีความศรัทธา ความรักแว่นแคว้นเคารพฮ่องเต้ ปกป้องต้าโจว นั่นคือความศรัทธาของมู่เอ้าเทียน
ดังนั้นคำบางคำสามารถชี้แนะได้แต่ศรัทธาในหัวใจของมิอาจทำลายได้ หากศรัทธาล่มสลาย ตัวคนก็จะถูกทำลายไปด้วยเช่นกัน
“แต่ท่านพ่อเ้าคะ สิ่งที่ข้ากล่าวกับท่านไป ท่านยังต้องจดจำเอาไว้ใส่ใจ หากฮ่องเต้กล่าวถึงเื่การแต่งงานกับท่าน ไม่ว่าอย่างไรท่านก็ไม่สามารถตอบตกลงได้ ท่านต้องคิดเผื่อพี่ใหญ่นะเ้าคะ ฉู่รั่วหลานไม่คู่ควรกับพี่ใหญ่จริงๆ อีกทั้งความสัมพันธ์ระหว่างพี่ใหญ่และแม่นางมู่ก็ควรเป็เื่ใหญ่ในชีวิตที่เขาสองคนต้องตัดสินใจ ท่านไม่สามารถแยกพวกเขาออกจากกันได้”
ฮวาเหยียนเน้นย้ำอีกครั้ง นางกลัวว่ามู่เอ้าเทียนจะไม่เชื่อ ฮวาเหยียนดึงแม่กุญแจทองออกมา มันเป็ของขวัญการพบหน้าที่มู่เฉิงอินมอบให้นางก่อนหน้านี้ แม่กุญแจทองอันเล็กมีราคาล้ำค่า ้ายังสลักชื่อของมู่เฉิงอินเอาไว้ ฮวาเหยียนยื่นมันมาตรงหน้าท่านพ่อของนาง "ท่านพ่อ ดูนี่เถิด นี่คือสิ่งที่แม่นางมู่วานให้ข้ามอบมันให้พี่ชายคนโต"
มู่เอ้าเทียน "...! "
บุตรสาวของเขาได้เจอกับแม่นางตระกูลมู่ั้แ่เมื่อใด?
ราวกับนางคาดเดาได้ถูกต้องว่ามู่เอ้าเทียนกำลังคิดอะไรอยู่ ฮวาเหยียนจึงเปิดปากกล่าวต่อ "ข้าได้ยินมาว่าพี่ใหญ่และแม่นางมู่กำลังคุยกันเื่การแต่งงาน ข้าเลยอยากจะไปดูว่านางเป็สตรีเช่นไร แต่คาดไม่ถึงว่าพวกเราเพียงได้พบกันครั้งแรกก็รู้สึกสนิทสนมราวกับเป็สหายเก่า อีกทั้งข้ายังได้ถามความรู้สึกที่นางมีต่อพี่ใหญ่ แม่นางมู่ชอบพี่ใหญ่มากๆ เลยนะเ้าคะ”
ฮวาเหยียนโกหก แม้แต่ร่างต้นฉบับก็ยังไม่ได้เขียน
"เื่นี้เกิดขึ้นั้แ่เมื่อใด? "
มู่เอ้าเทียนเลิกคิ้วถามด้วยความใ
ฮวาเหยียนปัดผมด้านหน้าของตนอย่างใจเย็น "เมื่อเช้าวันนี้เ้าค่ะ..."
"ดี…ดียิ่ง…"
มู่เอ้าเทียนพยักหน้าอีกครั้งและอีกครั้ง
“ในเมื่อแม่นางน้อยตระกูลมู่พึงใจพี่ชายของเ้า เช่นนั้นพ่อก็ทราบแล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อ ลูกรัก เ้าวางใจเถิด”
มู่เอ้าเทียนตอบ
ฮวาเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“เช่นนั้นก็กลับบ้านกันเถิดเ้าค่ะท่านพ่อ”
ทั้งสามคนเดินกลับจวน จิตใจของมู่เอ้าเทียนมีความสุขและผ่อนคลายอย่างไม่รู้ว่าจะพรรณนาออกมาได้อย่างไร ยิ่งเขามองดูบุตรสาวล้ำค่าของเขา ก็ยิ่งรู้สึกว่าเหตุใดนางถึงดีถึงเพียงนี้ ไม่พูดไม่จาก็สามารถแก้ปัญหาใหญ่ให้ที่บ้านได้แล้ว
ไอ้หยา บุตรสาวที่แสนดี ไม่รู้ว่าผู้ใดจะโชคดีพอจะแต่งงานกับนางในอนาคต เมื่อคิดถึงฉากนั้น มู่เอ้าเทียนก็รู้สึกหัวใจเต้นอย่างรุนแรง
ทันทีที่ทั้งสามเข้าไปในจวน พ่อบ้านลุงหวังก็รีบพุ่งเข้ามาหา “ท่านอ๋อง ท่านออกไปแต่เช้าและไม่ได้กลับมาในตอนบ่าย ทางวังส่งคนมาบอกว่าฮ่องเต้้าให้ท่านเข้าวังขอรับ”
แย่แล้ว
เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา [1]
“ผู้ส่งสารอยู่ที่ใดแล้ว? ”
“หลังจากที่รอท่านกลับ แต่ไม่เห็นท่านกลับมาเสียที จึงกลับไปรายงานแล้วขอรับ”
พ่อบ้านหวางตอบ
“เอาล่ะ เ้าไปเถิด เ้าถือโอกาสไปหานักบัญชีเพื่อปิดบัญชีด้วย ที่ดินข้างนอกนั่น อีกทั้งยังมีเื่สมบัติในคลังเ่าั้ก็ไม่จำเป็จะต้องขายแล้ว ตอนนี้ขาดแค่เงินห้าแสนตำลึงก็ถือว่าเสร็จเรียบร้อย หลังจากทำจนเสร็จสิ้นแล้วก็ให้เหล่าอู่มารายงานตัวกับข้า"
“ขอรับ ทาสชราคนนี้จดจำเอาไว้แล้ว ท่านอ๋องมีคำสั่งอื่นอีกหรือไม่ขอรับ? ”
"ไม่มีแล้ว เ้าไปเถิด"
มู่เอ้าเทียนโบกมือ
“ลูกรัก เ้าว่าฮ่องเต้เรียกพ่อเข้าวัง เพราะอยากจะคุยเื่แต่งงานใช่หรือไม่? ”
มู่เอ้าเทียนถาม
เพิ่งพูดคุยเื่นี้กับบุตรสาวของตนไป ตอนนี้ก็ถูกเรียกเข้าพบในวัง ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะไม่คิดมากเกี่ยวกับเื่นี้
ฮวาเหยียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางรู้ว่าพ่อของนางพาหยวนเป่าน้อยออกไปเดินเล่นั้แ่เช้าจึงไม่ได้เข้าไปที่ท้องพระโรงวันนี้ อีกทั้งเวลาที่นางพบกับฉู่รั่วหลานก็เพิ่งผ่านไปไม่นาน หลังจากคำนวณวันเวลาแล้ว ยังกล่าวได้ไม่ชัดเจนว่าเป็ฉู่รั่วหลานถูกมู่เฉิงอินทำให้ขายหน้าจึงวิ่งเข้าไปที่วังเพื่อขอให้ฮ่องเต้พระราชทานราชโองการสมรสให้กับนาง
“ท่านพ่อเ้าคะ ข้าประเมินว่าที่ฮ่องเต้เรียกให้ท่านให้เข้าวังอาจเนื่องมาจากสองสาเหตุ หนึ่งคือเื่เมื่อวานนี้ที่ประตูเมือง ตอนที่ข้ากลับเข้าเมืองมา ได้เกิดความขัดแย้งกับจวิ๋นจู่หลิวซวงและได้ทำร้ายคนจนได้รับาเ็ และเื่ที่สองอาจเป็เื่เกี่ยวกับการแต่งงาน"
ฮวาเหยียนวิเคราะห์
การกลับมาของนาง รวมเข้ากับการต่อสู้ที่ประตูเมืองทำให้เกิดเื่ที่ใหญ่ยิ่ง แน่นอนว่ามันจะต้องถูกเล่าต่อกันจนรู้ถึงพระกรรณของฮ่องเต้แน่นอน
“อืม ไม่เป็ไร ในใจของพ่อมีแผนการ คนพวกนั้นกล้าตำหนิข้าต่อหน้าฮ่องเต้ ฮึ่ม! ดูแล้ว บทลงโทษของข้าคงเบาเกินไป”
ทั้งร่างของมู่เอ้าเทียนเต็มไปด้วยไอเ็า
“เอาล่ะ ลูกรัก เ้าไปพักผ่อนกับหยวนเป่าเถิด พ่อจะเตรียมตัวแล้วค่อยเข้าวัง”
มู่เอ้าเทียนวางหยวนเป่าลงแล้วเปิดปากกล่าว
“ท่านตารีบกลับมาเร็วๆ นะขอรับ หยวนเป่าจะรอให้ท่านตาไปเจอเสี่ยวฮวาด้วยกัน”
เสี่ยวฮวาก็คือลาตัวนั้น
มู่เอ้าเทียนยิ้มและลูบหัวหยวนเป่าอย่างอ่อนโยน
...
หลังจากที่มู่เอ้าเทียนออกไป ฮวาเหยียนก็พาหยวนเป่าน้อยกลับห้อง เมื่อฮวาหงและหลิ่วลวี่เห็นพวกเขาทั้งสองกลับมาแล้วก็ทำความเคารพก่อนที่นางหนึ่งจะนำอ่างน้ำเย็นเพื่อคลายความร้อนเข้ามาในห้อง ส่วนอีกนางหนึ่งก็ลงไปยกผลไม้แช่เย็นเข้ามา
ฮวาเหยียนและหยวนเป่าเข้ามาในห้องก็เปิดหน้าต่างก่อนเป็อันดับแรก ลมเย็นพัดเข้ามาช่วยบรรเทาความร้อนได้ดียิ่ง
สระบัวถูกขุดอยู่หลังหน้าต่าง สายน้ำใสแจ่ว มีปลาจิ่นหลี่ [2] ว่ายวนอยู่ ทิวทัศน์งดงามยิ่ง
“ท่านแม่ขอรับ เสี่ยวไป๋อยู่ที่ไหนหรือ? ท่านเห็นมันหรือยังขอรับ ข้าส่งมันมาที่จวนั้แ่เช้า เ้าตัวเล็กคนนี้คงจะไม่ได้หลงทางไปแล้วนะขอรับ”
หยวนเป่าเดินวนไปรอบๆ ห้อง แต่เขากลับไม่พบเสี่ยวไป๋ จึงถามออกมาเสียงดัง
"หือ…"
เมื่อได้ยินคำถามนี้ ฮวาเหยียนตบเข้าที่ศีรษะของนางอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้ทันที
นางส่งเสี่ยวไป๋ไปเพื่อขอความช่วยเหลือ
“แม่ได้ยินมาว่าท่านตาของเ้าทะเลาะกับท่านแม่ทัพเจียงถิงแห่งตระกูลเจียง แม่กลัวว่าพวกเ้าจะเสียผลประโยชน์จึงวานเสี่ยวไป๋ไปส่งจดหมายให้ลุงของเ้า แม่เดาว่ามันใกล้จะกลับมาแล้วล่ะ”
ฮวาเหยียนตอบ
“อืม เข่นนั้นก็ไม่เป็ไร เสี่ยวไป๋ฉลาดยิ่งนัก มันจะกลับมาเร็วๆ นี้แน่ขอรับ”
หยวนเป่ากล่าวอย่างไม่กังวลเลยสักนิด
ฮวาเหยียนเองก็พยักหน้ารับเช่นกัน ตอนนี้นางกังวลเพียงเื่อื่น พี่ใหญ่ต้องรีบไปที่จวนของท่านแม่ทัพเจียงถิงหลังจากที่ได้รับจดหมายของเสี่ยวไป๋แน่ และเขาควรจะกลับจวนเมื่อพบว่าไม่มีเื่อันใด ทว่าเื่การแต่งงานระหว่างพี่ใหญ่และแม่นางมู่ที่นางปรึกษากับท่านพ่อ นางจะบอกพี่ใหญ่เกี่ยวกับเื่นี้ได้อย่างไร?
ถ้าหากพี่ใหญ่ไม่ชอบแม่นางมู่ จะทำเยี่ยงไรดี?
ทันใดนั้นนางก็รู้สึกว่าแม่กุญแจสีทองอันเล็กในมือนั้นหนักอึ้งกว่าเดิม นางควรทำเช่นไรดี...
เชิงอรรถ
[1] พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา 说曹操,曹操到 shuō Cáo Cāo Cáo Cāo dào เป็สุภาษิตหมายถึง เรากำลังพูดถึงใครคนใดคนหนึ่งอยู่ แล้วคนคนนั้นก็บังเอิญผ่านมาพอดี
[2] ปลาจิ่นหลี่ 锦鲤 Jǐn lǐ หมายถึง ปลาคาร์ฟ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้