จุติเทพยุทธ์เหนือสวรรค์
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 57 แผนการสังหารในหมู่บ้านร้าง
การที่อีกฝ่ายเรียกชื่อของเขาออกมาได้ อีกทั้งในขณะที่เขาปรากฏตัวฝ่ายตรงข้ามกลับไม่ใสักนิด ทำให้ลั่วถูเข้าใจในทันทีว่าทั้งหมดเป็เพียงแผนจัดฉากที่เตรียมไว้เพื่อหลอกล่อเขาโดยเฉพาะ เป้าหมายของฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่หลูิ่ชง เพียงแต่ใช้หลูิ่ชงเพื่อล่อให้ตัวเขามาที่นี่... คนที่ทำได้ถึงขนาดนี้ มีเพียงพวกเดียวคือตระกูลลั่ว
“ตระกูลลั่วสั่งให้พวกเ้าทำหรือ?” หลังจากเข้าใจเื่ราว ลั่วถูก็กลับมาเยือกเย็นได้อีกครั้ง ตลอดทางที่ผ่านมา ลั่วเหยียนพาสมาคมซานชิงกับค่ายเฮยหู่มาเพื่อจัดการตัวเขา แต่กลับล้มเหลว ตระกูลลั่วเองก็รู้ดีว่าพวกเขาไม่มีโอกาสที่ดีไปกว่านี้แล้ว อย่างไรเสียที่นี่ก็คือดินแดนของเผ่ามนุษย์ หากพวกเขาเคลื่อนไหวมากเกินไป เกรงว่าคงต้องเข้ากับรบกวนผู้พิทักษ์และผู้รักษากฎ แต่หากคนน้อยเกินไปก็ไม่อาจทำอันตรายขบวนพ่อค้ากลุ่มนี้ได้เช่นกัน แต่เจตนากำจัดลั่วถูของตระกูลลั่วแน่วแน่มาก ดังนั้นก่อนที่จะเข้าเมืองเทียนตู พวกเขาจึงตั้งใจวางแผน ล่อให้ลั่วถูออกจากกลุ่ม และเดินเข้าสู่กับดักเอง
“พวกเ้าเป็ใครกัน?” ร่างของลั่วถูเอียงเล็กน้อย เขาไม่อยากถอยจนตกลงไปในหลุมกับดักแน่ ในใจยังคงเคลือบแคลงสงสัยเื่ของกลุ่มคนตรงหน้า ทั้งหกคนล้วนเปิดิญญาสำเร็จหมดแล้ว คนที่แข็งแกร่งที่สุดแต่งกายเป็ชาวนาเป็ถึงศิษย์าขั้นสอง
ในตอนนั้นเอง ประตูห้องได้เปิดออก คนหนุ่มผิวซีดเดินลากใครอีกคนออกมาด้วย ในมือของคนผิวซีดคือหลูิ่ชงที่ลั่วถูเห็นก่อนหน้านี้ เพียงแต่ดูกล้าๆ กลัวๆไม่กล้าสบตาลั่วถู เสื้อผ้ายับเล็กน้อย แต่กลับไม่มีาแถูกทำร้าย
“ลั่วถู...” หลูิ่ชงกล่าวออกมาอย่างหวาดกลัวแถมยังก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขาอีกต่างหาก
“ิ่ชง เกิดอะไรขึ้นกันแน่!” ในใจของลั่วถูไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย ดูจากท่าทางของหลูิ่ชง กลุ่มคนตรงหน้าไม่ได้ลงไม้ลงมือกับเขาสักนิด ไหนจะยังรอยยิ้มเย็นของคนหนุ่มผู้นั้นอีก เกรงว่าเื่นี้หลูิ่ชงคงมีเอี่ยวด้วยไม่มากก็น้อย
“ข้าขอโทษ... ” หลูิ่ชงกล่าวเสียงเบา แต่ก็ราวฉุกคิดบางอย่างขึ้นได้ “แต่ลั่วอูฐเ้าวางใจเถอะ พวกเขารับปากแล้วว่าจะไม่เอาชีวิตเ้า เพียงแค่สั่งสอนเท่านั้น... ”
“เ้าโง่เอ๊ย!” ลั่วถูได้แต่กุมขมับ สบถด่าออกไปอย่างหมดแรง เ้าโง่หลูิ่ชง แม้แต่คำโกหกเช่นนี้ก็เชื่อเข้าไปได้ ถ้าแค่คิดจะสั่งสอน มีหรือจะต้องใช้ศิษย์าตั้งขนาดนี้? แค่คนสองคนก็อัดเขาจนไม่รู้เหนือรู้ใต้ได้แล้ว เขาไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามใช้อะไรเป็ข้อแลกเปลี่ยนกับหลูิ่ชง แต่มั่นใจได้ว่าต่อให้เขาตายไปจริง หลูิ่ชงคงไม่ได้ประโยชน์อะไรเช่นกัน ไม่แคล้วโดนฆ่าปิดปากไปพร้อมตนเป็แน่แท้ ทว่าเขากลับรู้สึกเจ็บใจ ความรู้สึกที่โดนเพื่อนหักหลังมันช่างเ็ปอย่างร้ายกาจ!
สีหน้าของหลูิ่ชงเริ่มซีดขาว ต่อให้ตอนนี้ลั่วถูจะยังไม่ด่าเขา แต่ในใจของเขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติได้แล้ว เขาไม่ได้โง่ ลำพังแค่สั่งสอนคนที่ยังไม่แม้แต่จะเปิดิญญา มีหรือจะต้องใช้คนมากขนาดนี้? ไหนจะยังหลุมกับดัก แถมด้วยยอดฝีมือที่เปิดิญญาแล้วหลายคน... ทว่าเื่ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่ใช่เื่ที่เขาจะจัดการได้อีกต่อไป ได้แต่ภาวนาให้อีกฝ่ายรักษาสัญญา
“ใช่แล้ว หนุ่มน้อย ยอมจำนนเสียเถอะ พวกข้าเพียงอยากสั่งสอนเ้าเสียหน่อยเท่านั้นเอง ถ้าอารมณ์ดีอาจจะไว้ชีวิตเ้าก็ได้!” เ้าหนุ่มคนนั้นผิวปาก และกล่าวออกมาด้วยความเยาะเย้ยถากถาง
“พวกเ้าเป็ใครกันแน่? ข้าไม่ได้รู้จักพวกเ้าด้วยซ้ำ!” ลั่วถูสูดลมหายใจเข้าลึก สายตากวาดมองไปรอบด้านโดยไม่ตั้งใจ นอกจากหลุมลึกหลายจั้งนี้ ทางหนีของเขาถูกปิดจนหมด ทั้งหกคนกระจายตัวไปปิดทางหนีของเขาทุกทาง
“หึ ข้า... พวกเราจะเป็ใครก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือวันนี้ชีวิตของเ้าพวกข้าจะเป็คนตัดสินเอง”
“ที่นี่อยู่นอกเมืองเทียนตู อย่าบอกนะว่าเป็เพราะเ้ากลัวผู้พิทักษ์กับผู้รักษากฎ?” ลั่วถูถามย้อนกลับไปอย่างเ็า
“กลัว ต้องกลัวอยู่แล้ว พวกข้าถึงได้พาเ้ามาที่นี่อย่างไรเล่า ในเมื่อวันนี้เป็วันเปิดตลาด พวกคนที่นี่ก็ไปตลาดกันหมด ทั่วทั้งเมืองเทียนตูวุ่นวายอลหม่าน พวกผู้พิทักษ์กับผู้รักษากฎคงไม่เฉียดเข้าใกล้ที่ที่ไร้ผู้คนแบบนี้แน่ ว่าง่ายๆ แค่สังหารเ้าใช้เวลาครู่เดียวก็เหลือแหล่ เ้าคงไม่โชคดีกลายเป็ที่โปรดปรานของผู้รักษากฎสนใจในเวลาสั้นๆ แน่นอน... หรือเ้าว่าอย่างไรล่ะ!” เ้าหนุ่มคนนั้นพูดไปพลางเผยรอยยิ้มหยามเหยียดไปพลาง
“พวก... พวกเ้ารับปากข้าแล้วว่าจะไม่เอาชีวิตเขา... ” น้ำเสียงของหลูิ่ชงสั่นไหว
“เ้าโง่ จำคำพวกข้าไม่แม่นดีจริง สมองดีเหมือนกันนี่ แต่ตอนนี้ข้าเปลี่ยนใจแล้ว” เ้าหนุ่มคนนั้นตบหน้าของหลูิ่ชงพลางหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
“เ้าโง่เอ้ย หลังจากฆ่าข้า พวกมันต้องฆ่าเ้าปิดปากแน่... ” ลั่วถูจ้องมองหลูิ่ชงอย่างโเี้ แล้วด่าออกมา
สีหน้าของหลูิ่ชงพลันซีดขาว
“อืม เป็เด็กที่ฉลาดใช้ได้ เสียดายที่เป็เพียงขยะ... ” เสียงของคนหนุ่มพูดยังไม่ทันขาดคำ สีหน้ากลับต้องเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน ร่างกายเบี่ยงหลบไปด้านข้างทันที เพราะในมือของลั่วถูกลับมีหน้าไม้แกร่งคันหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาอย่างไร้ที่มา
เด็กหนุ่มมั่นใจมากว่าก่อนหน้านี้ในมือของลั่วถูไม่มีอะไรอยู่เลย ทว่าเพียงเสี้ยววินาที ในมือที่ว่างเปล่ากลับมีหน้าไม้คันหนึ่งโผล่มาอย่างไร้สาเหตุ และในวินาทีที่หน้าไม้ปรากฏตัว ลูกศรดอกหนึ่งก็ยิงมาที่เขาด้วยความเร็วเหนือคำบรรยาย
“หนีเร็ว... ” ลั่วถูะโใส่หลูิ่ชง ร่างของเขาดีดตัวออกวิ่งทันที ะโออกจากปากหลุมไวราวะุปืนอย่างไรอย่างนั้น พุ่งชนหน้าต่างห้องที่อยู่อีกด้านหนึ่งของหลุมกับดักทันที
“อึก... ” หน้าต่างบานนั้นแตกละเอียด ลั่วถูกลิ้งตัวเข้าไปในห้องที่ว่าแล้ว
“ฆ่ามัน...” คนหนุ่มหน้าเขียวคล้ำคำรามเสียงต่ำในลำคอ ศิษย์าเหล่านี้ได้แต่ประหลาดใจการโจมตีสายฟ้าแลบของลั่วถู ไม่เพียงไม่หนีไป แต่กลับเข้าไปในห้อง ต่างจากที่พวกเขาคิดไว้โดยสิ้นเชิง แต่ต่อให้พวกเขารู้ล่วงหน้า เกรงว่าก็คงยากจะวางกับดักไว้ใต้หน้าต่างได้อยู่ดี เพราะใต้หน้าต่างมีหลุมกับดักที่ลั่วถูเกือบตกลงไปเมื่อครู่อยู่แล้ว ยิ่งตอนที่เห็นลั่วถูยิงหน้าไม้ พวกเขาก็รู้แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ แถมพวกเขาในตอนนี้ก็ลั่วถูทิ้งระยะห่างมากเสียจนไล่ไม่ทันแล้ว
หลูิ่ชงเข้าใจความหมายของลั่วถูเป็อย่างดี ถ้าฝ่ายตรงข้ามตั้งใจจะสังหารลั่วถูจริง เช่นนั้นย่อมสังหารคนปิดปากด้วยอีกคนแน่ ดังนั้นตอนที่เด็กหนุ่มผู้นั้นหลบลูกศรของลั่วถู เขาก็รีบหนีออกไปนอกกำแพงทันที เขาไม่คิดว่าลั่วถูจะโค่นนักรบทั้งเจ็ดได้แน่ๆ
“สมควรตาย อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้!” เด็กหนุ่มคนนั้นะโขึ้นอีกครั้ง ส่งอีกสองคนไล่หลูิ่ชงออกไปทันที ในเมื่อเ้าหมอนี่รู้เื่ของพวกเขา ถ้าเกิดลั่วถูตายจริงๆ ใครจะรับประกันได้ว่าเ้าหมอนี่จะไม่นำเื่นี้ไปเที่ยวป่าวประกาศบอกคนอื่น หากเป็แบบนั้นพวกเขามีแต่ต้องรับโทษปะาจากผู้รักษากฎอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
“วูบ... ” ในตอนนั้นเอง ในห้องมีเสียงะเิดังขึ้นหลายเสียง ราวกับของบางอย่างถูกผลักออกจากตำแหน่งที่ถูกที่ควร
“รีบไปเฝ้ารอบบ้านหลังนี้เสีย ระวังเ้าเด็กนั่นหนีไปอีกทางหนึ่ง” ใครอีกคนกล่าวเสียงต่ำ
เดิมทีพวกเขากระจายตัวปิดล้อมรอบลั่วถูไว้แล้วทุกทาง อย่างกับกับล้อมคอกแกะอย่างไรอย่างนั้น ทว่าเมื่อลั่วถูพุ่งเข้าไปในบ้าน เื่ราวก็ยุ่งยากผิดแผนไปหมด ทำให้พวกเขาต้องรีบเคลื่อนไหวจนเสียแผนที่วางไว้ ตอนนี้คนหนุ่มผิดซีดเสียใจมาก ถ้าเมื่อครู่เขายังอยู่ในห้อง และลั่วถูบุกเข้าไป เขาคงไล่ลั่วถูออกมาได้ทันทีไปแล้ว ทว่าตอนนี้กว่าเขาเข้าไปถึงข้างใน ก็ช้าไปก้าวหนึ่งเสียแล้ว
“ฟุ่บ ฟุ่บ... ” ขณะที่ศิษย์าสองคนไล่ตามเข้าไปในห้อง เสียงยิงลูกดอกพลันดังขึ้น ร่างทั้งสองได้แต่กลิ้งตัวหลบด้วยความตื่นตะลึง ลูกศรสองดอกทะยานเฉียดหัวของพวกเขาไปปักอย่างมั่นคงอยู่บานประตูด้านหลังพวกเขา ศิษย์าทั้งสองใจนเหงื่อไหลโซมกาย เมื่อครู่ถ้าพวกเขาไม่ระวังพอ เกรงว่าคงถูกหน้าไม้ทะลวงศีรษะไปแล้ว ร่างของลั่วถูในห้องไหววูบ หนีเข้าไปอีกห้องหนึ่งทันที
“มันจะหนีออกไปทางหน้าต่างตะวันตก...” มีคนะโเสียงดัง พอพวกเขาเห็นเงาของลั่วถู ศิษย์าทั้งสองก็รีบตามเข้าไปในห้องอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้พวกเขาเพิ่มความระมัดระวังขึ้นเป็เท่าตัว เพียงแต่ทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้ประตูหอ ก็เห็นแสงกะพริบวาบออกมาจากหลังประตู เปลวเพลิงอันร้อนแรงกลุ่มหนึ่งลุกพรึ่บขึ้นกลางอากาศทันที
“ตูม... ” เปลวไฟพุ่งชนกันจนเกิดะเิใหญ่โต ก่อเป็สายลมกรรโชกพัดไปตามเส้นทางที่คับแคบพุ่งออกไปรอบทิศทาง
“ยันต์เพลิงะเิ... ” ศิษย์าสองคนหลุดปากออกมาได้แค่นั้น ร่างกายก็ถูกลมกรรโชกซัดเข้าใส่จนปลิวอยู่กลางอากาศ กลับรู้สึกเจ็บที่หน้าอก ราวกับชีวิตได้ออกไปจากร่างของพวกเขาอย่างรวดเร็ว
“เถี่ยหนิว เกิดอะไรขึ้น... ” เสียงของเด็กหนุ่มผิวซีดดังะโอยู่ข้างนอก ทว่าไม่มีใครตอบกลับ
ร่างของลั่วถูก้าวออกจะห้องผุพังนั้นอย่างรวดเร็ว ในสายตาแฝงไว้ซึ่งจิตสังหารอันแรงกล้า
ลั่วถูเก็บดาบและถุงใส่ของที่ตกอยู่บนพื้นของคนทั้งสองอย่างสบายใจ นี่คือสินาของเขา ถึงอาวุธเหล่านี้จะด้อยกว่าของกองทัพชั้นสูงในแหวนมิติของเขาจนเทียบไม่ติด แต่ก็ยังนำมาทำกับดักหรือกลไกได้ไม่เสียเปล่า
“เถี่ยหนิว อาเฉียง... ” เด็กคนหนุ่มะโอย่างร้อนรน
“เลิกเรียกหาผีสักที พวกมันตายแล้ว... คิดจะสังหารข้าคนนี้ ก็เข้ามาเลย!” เสียงของลั่วถูเริ่มออกลายหยิ่งผยอง ทำเอาสีหน้าของเ้าหนุ่มผิวซีดกลายเป็สีเขียวคล้ำไปแล้ว ผ่านไปเพียงครู่เดียวลูกน้องสองคนกลับถูกคนธรรมดาคนหนึ่งฆ่าตาย ถึงฝ่ายตรงข้ามจะเล่นลูกไม้บางอย่าง แต่ก็สร้างความกดดันให้เขาได้มากโขอยู่ดี ตอนนี้ราวกับในบ้านกลายเป็ป้อมปราการของฝ่ายตรงข้ามไปแล้ว ทำให้เขาเหลือทางเลือกอยู่สองทาง หากพวกเขาบุกเข้าไปพร้อมกันทั้งหมด ลั่วถูก็มีโอกาสหนีออกไปทางหน้าต่างได้ แต่ถ้าไม่ไล่ตามเข้าไป อีกฝ่ายก็รอได้อยู่ดี แต่เขาไม่อาจรอนานขนาดนั้นได้
“ทูจื่อ ต้าเหมา พวกเ้าเข้าไป ระวังตัวด้วย เ้าเด็กนี่มากเล่ห์นัก!” เด็กหนุ่มผิดซีดสูดลมหายใจเข้าลึก และออกคำสั่งอีกครั้ง จากนั้นะโขึ้นไปบนหลังคา เขาอยากจะรู้นักว่า แท้จริงแล้วลั่วถูจะมีความสามารถสักแค่ไหนกัน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- สากล
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
