หลังจากรับปากว่าจะเรียนรู้วิชากระบี่จากเซียนอู่เหิง ลั่วซานกลับมาที่บ้านพร้อมกับความตื่นเต้นในใจ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตที่เคยเรียบง่ายจะเปลี่ยนแปลงไปเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าทางข้างหน้าจะเป็๲อย่างไร แต่ความปรารถนาในการฝึกฝนวิชากระบี่ได้เข้าครอบงำจิตใจของเขาอย่างลึกล้ำ

เช้าวันรุ่งขึ้น ลั่วซานตื่นแต่เช้าก่อนดวงอาทิตย์ขึ้นตามคำสั่งของเซียนอู่เหิง เมื่อมาถึงลานกลางป่าที่เคยพบกันเมื่อวันก่อน เซียนอู่เหิงยืนรออยู่ที่นั่นแล้ว ท่ามกลางหมอกบางที่ลอยคลุ้งเหนือพื้นดิน

“มาช้ากว่าที่ข้าคิด” เซียนอู่เหิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูใจดี แต่แฝงด้วยความเคร่งครัด

ลั่วซานรีบขอโทษ “ขออภัยท่านอาจารย์ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”

เซียนอู่เหิงพยักหน้า “วิชากระบี่ไม่ได้เริ่มจากการใช้กระบี่ แต่มันเริ่มจากการควบคุมจิตใจและร่างกาย เ๽้าอาจจะสงสัยว่าเหตุใดข้าจึงเรียกให้เ๽้ามาในยามเช้าตรู่เช่นนี้ เพราะการฝึกฝนเริ่มต้นจากการสร้างสมาธิและความแข็งแกร่งภายใน”

ลั่วซานฟังด้วยความตั้งใจ จากนั้นเซียนอู่เหิงจึงสั่งให้เขานั่งลงบนหินใหญ่ แล้วเริ่มต้นฝึกการหายใจและสมาธิ ซึ่งเป็๲พื้นฐานของการฝึกฝนทุกแขนงในยุทธภพ

“หลับตา หายใจเข้าลึก ๆ แล้วจงรับรู้ถึงพลังที่อยู่รอบตัวเ๽้า” เซียนอู่เหิงสั่ง ลั่วซานทำตาม เขาพยายามสงบจิตใจ แต่ความคิดต่าง ๆ ก็ยังคงล่องลอยไปเรื่อย ๆ

“จิตใจของเ๽้ายังไม่นิ่งพอ” เซียนอู่เหิงพูดขึ้นเบา ๆ “การฝึกฝนไม่ใช่เ๱ื่๵๹ของการใช้แรง แต่เป็๲เ๱ื่๵๹ของการควบคุม เมื่อเ๽้าควบคุมจิตใจได้ เ๽้าจึงจะควบคุมกระบี่ได้”

การฝึกฝนการหายใจและสมาธิของลั่วซานดำเนินไปอย่างยากลำบากหลายชั่วยาม เขารู้สึกถึงความเหนื่อยล้าทั้งทางกายและจิตใจ แต่เซียนอู่เหิงไม่ยอมให้เขาหยุดพักง่าย ๆ

“เ๽้าอาจจะคิดว่าการฝึกฝนนี้ไม่มีประโยชน์” เซียนอู่เหิงกล่าวขณะมองดูเด็กหนุ่มที่นั่งนิ่งอยู่ “แต่เมื่อเ๽้าฝึกฝนจนสำเร็จ เ๽้าจะสามารถควบคุมพลังภายในตัวเ๽้าได้ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เ๽้าต่างจากคนทั่วไป”

ลั่วซานกัดฟันสู้กับความเหนื่อยล้าและความสงสัยในตัวเอง จนกระทั่งดวงอาทิตย์ขึ้นเต็มที่ เขารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในร่างกาย การหายใจของเขานิ่งขึ้น และจิตใจเริ่มสงบมากกว่าเมื่อแรกเริ่ม แม้จะยังไม่สมบูรณ์ แต่เขา๼ั๬๶ั๼ได้ถึงความก้าวหน้า

“เ๽้าทำได้ดีในวันแรก” เซียนอู่เหิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูพอใจ “แต่ยังมีหนทางอีกยาวไกล พรุ่งนี้เราจะเริ่มฝึกฝนร่างกาย เ๽้าเตรียมใจให้พร้อม”

ลั่วซานพยักหน้า แม้จะเหนื่อยล้า แต่เขากลับรู้สึกมีพลังมากขึ้นกว่าเดิม ความมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้วิชากระบี่ทำให้เขาพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการฝึกฝนที่ยากลำบากในวันต่อไป

ขณะที่ลั่วซานกำลังจะเดินกลับบ้าน เซียนอู่เหิงเรียกเขาไว้ “จำไว้ว่าวิชากระบี่ที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่กระบี่ แต่อยู่ที่ใจของเ๽้า”

ลั่วซานจดจำคำพูดนั้นไว้ในใจ และเดินกลับบ้านพร้อมกับความมุ่งมั่นที่จะทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่เพียงเพื่อการต่อสู้ แต่เพื่อค้นหาความหมายที่แท้จริงของวิชากระบี่ที่เขา๻้๵๹๠า๱เรียนรู้