บทที่ 12 : แผนการของลั่วถู
แม่น้ำยามรุ่งเช้าอากาศชื้นไม่เบาทีเดียว ไอหมอกปกคลุมทั่วผิวแม่น้ำ ซ่งตงใช้หนังอสูรปูบนแพ จากนั้นนำเหรียญซิงเหินเป็ถุงๆ เทลงบนหนังอสูร พลางถูมืออย่างตื่นเต้น ครั้งนี้เขาจะรวยแล้วจริงๆ ในเหรียญซิงเหินพวกนั้นมีแม้แต่เหรียญม่วงถึงสองเหรียญ ขนาดเหรียญฟ้ายังมีมากถึงสามร้อยกว่าเหรียญ เหรียญขาวแม้จะไม่ได้นับแต่กะด้วยสายตาอย่างน้อยก็มากกว่าพันกว่าเหรียญ
ภายใต้รุ่งอรุณยามเช้าเหรียญซิงเหินเป็กองๆ เปล่งประกายสีสันราวกับอยู่ในฝัน ซ่งตงรู้สึกอย่างกับได้พบปาฏิหาริย์ วนนิ้วมือลูบคลำกองหนึ่งไปอีกกองหนึ่ง จากนั้นส่งเสียงหัวเราะโง่ๆ ออกมาเป็ระยะ ทำทีราวกับเขาได้เห็นยาเปิดิญญาเป็เม็ดๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขาอย่างนั้นล่ะ
“อันนี้ให้เ้า!” ซ่งตงเอาเหรียญสีม่วงหนึ่งเหรียญส่งให้ลั่วถูก่อน ในเมื่อมีสองเหรียญก็แบ่งได้คนละเหรียญพอดี ส่วนเหรียญฟ้ากับเหรียญขาวที่เหลือ ซ่งตงแบ่งมันอย่างว่องไว สำหรับแก่นอสูรัประหลาด ซ่งตงไม่คิดถึงมันสักนิด จะอย่างไรหากไม่ใช่เพราะลั่วถู เมื่อคืนเขาคงตายไปไม่รู้กี่รอบแล้ว อีกทั้งสุดท้ายม่อฉงก็ถูกลั่วถูยิง เช่นนั้นสินานี้จึงตกเป็ของลั่วถูไปโดยปริยาย
“ในเมื่อมีของพวกนี้ ข้าก็พอจะแลกยาเปิดิญญาทั้งหมดของการเปิดิญญาครั้งที่ห้าได้แล้ว ของอย่างอื่นให้เ้าหมดเลย การเปิดิญญาของเ้าต้องจ่ายเยอะกว่าข้ามาก ข้าช่วยเ้าไม่ได้ เ้าไปแลกเอาเองเถอะ! แต่แก่นอสูรของันั่นเ้าต้องระวังมันหน่อย ถ้าเอาออกมาข้าเกรงว่าจะถูกคนพบเห็น ตอนอยู่ฐานูเาม่อหลานอย่าเอาออกมาจะดีกว่า” ซ่งตงครุ่นคิด จากนั้นนำหูของนักรบเผ่ามารและปีศาจกับขวดยาทั้งหมดให้ลั่วถู ของพวกนั้นสำหรับเขามันไม่สำคัญ นอกจากยารักษาบางขวด ของอย่างอื่นแลกเงินได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ลั่วถูคิดอยู่ครู่หนึ่งและไม่ปฏิเสธ นำของพวกนั้นมาห่อไว้ทันที ยาชนิดเดียวกันมากมายก็ใส่ไว้ในขวดเดียวกัน แบบนี้ช่วยลดพื้นที่ไปได้เยอะ การเปิดิญญาครั้งที่เจ็ด ในใจของเขารู้สึกหนักอึ้ง แต่ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่เขาก็จะไม่ยอมแพ้ ครั้งนี้ได้รับของมามากมาย ถ้าเป็คนขนศพคนอื่นหรือคนธรรมดา เหรียญซิงเหินมากมายนี้ก็คือความมั่งคั่งครั้งใหญ่ แต่สำหรับเขา ของเหล่านี้ดูเหมือนจะยังไม่พอ
“เอาหูพวกนี้ทิ้งไปเถอะ!” ลั่วถูไม่รับหูที่ถูกตัดไว้ และผลักทั้งหมดลงน้ำไปช้าๆ
“ทำอะไรของเ้าน่ะลั่วอูฐ...” ซ่งตงถึงกับหน้าเปลี่ยนสี นี่มันตั้งหลายร้อยชิ้น อย่างน้อยก็แลกได้สามร้อยคะแนนด้วยซ้ำ และนั่นหมายถึงยาเปิดิญญาสามเม็ด ถ้าอาศัยเพียงการขนศพไม่รู้ว่าต้องแบกถึงเมื่อไรถึงจะได้มากขนาดนี้ แต่ลั่วถูกลับเททั้งหมดทิ้งลงน้ำ ทำเอาเขาปวดหัวทันที
“ถ้าเ้าอยากตายเร็วๆ นักก็เอาหูพวกนี้ไปแลกเลยสิ” ลั่วถูด่าทออย่างไร้อารมณ์ จากนั้นชี้ไปที่ซ่งตง และตบอกของตัวเองอีกครั้ง ถามกลับไปว่า “เ้าคิดว่าพวกเราสองคนมีความสามารถพอจะฆ่านักรบมารและปีศาจหลายร้อยคนหรือ? แม้แต่พวกยอดฝีมือก็ตายเกลี้ยง มีแต่พวกเราที่หนีรอดมาได้ แถมยังเอาหูมาเยอะขนาดนี้? เ้าลองเดาดูว่าตอนที่ส่งหูพวกนี้ไป คนในฐานูเาม่อหลานจะคิดอย่างไร?”
ซ่งตงถึงกับอึ้งในทันที เขาไม่เคยนึกถึงปัญหานี้เลย เขากับลั่วถูไม่แข็งแกร่งพอจะไล่สังหารกองทัพเผ่าปีศาจเกือบร้อยคน มีแต่จะทำให้เกิดการตรวจสอบมากมายตามมา ผลงานเหล่านี้บางครั้งก็ไม่ใช่โอกาส แต่เป็บ่อกำเนิดความยุ่งยากมหาศาล
ป้อมมู่สือถูกยึด ไส้ศึกภายในต้องมีตำแหน่งสูงในกองทัพแน่นอน ไม่เช่นนั้นไม่มีทางทำให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ได้แน่ และตอนนี้ไส้ศึกไม่มีทางตายไปง่ายๆ ถ้าพวกเราสองคนแสดงออกโดดเด่นมากเกินไป ย่อมเป็การดึงดูดความสนใจของไส้ศึกตัวจริงแน่นอน แถมยังทำให้ฝ่ายตรงข้ามมีโอกาสที่ใช้เื่นี้ใส่ร้ายพวกเราได้อีกด้วย นี่อาจเป็ภัยพิบัติครั้งร้ายแรงเลยก็เป็ได้!
“เหลือไว้สองสามใบก็พอแล้ว พวกเราเป็แค่คนขนศพตัวเล็กๆ ความจองหองอวดดีทำให้คนตายได้!” ลั่วถูโบกมือผ่าน เขาไม่ได้ทำเพื่อแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนแต่อย่างใด แต่สิ่งที่น่ากังวลที่สุดคือถ้าส่งมันออกไป จะทำให้คนอื่นคิดได้ทันทีถึงเื่ที่เขาและตงจื่อได้พบกันในูเา และคิดตามไปถึงกล่องลึกลับใบนั้น
กล่องใบนั้นคือสิ่งที่ตงจื่อปกป้องไว้ด้วยชีวิต ไม่มีทางมีค่าเพียงแค่ยาเปิดิญญาสามเม็ด ดังนั้น เขาไม่มีทางยอมใช้ของในกล่องนั่นเพื่อแลกยาเปิดิญญาแค่สามเม็ดแน่
……
ูเาม่อหลานนับว่าเป็ฐานที่ตั้งอยู่แนวหลังจากป้อมมู่สือของเผ่ามนุษย์ ป้อมมู่สือเป็เพียงค่ายทหารด่านหน้าเท่านั้น
เื่ที่ป้อมมู่สือถูกยึด ฐานทัพูเาม่อหลานได้ทราบข่าวแล้ว ในขณะที่ลั่วถูรีบมายังฐานทัพูเาม่อหลาน ก็มองเห็นเหล่าทหารพ่ายกระจัดกระจายอย่างอับอาย คนโชคดีบางคนกำลังถูกตรวจสอบอย่างเข้มงวด
คนที่โชคดีที่ว่าสามารถหนีออกจากป่าได้ ไม่ได้มีเพียงแค่ลั่วถูกับซ่งตงสองคน แต่คนพวกนี้สำหรับป้อมมู่สือที่มีทหารหมื่นกว่าคน ก็ช่างน้อยเสียจนไม่ต่างจากแค่ขนเส้นหนึ่งบนหนังของวัวเก้าตัวก็ไม่ปาน หากเทียบกับป้อมมู่สือที่ถูกทำลายจนสิ้นซาก คนจำนวนนี้ก็น้อยเสียจนเหมือนไม่มีอยู่จริงด้วยซ้ำ
รอบนอกูเาม่อหลานมีหน่วยเฝ้าระวังวางกำลังไว้ ถึงขนาดมีทหารแนวหน้าบางส่วนเข้าไปลาดตระเวนในป่าด้วย หวังว่าจะสามารถรับผู้โชคดีที่เหลือรอดมาได้มากขึ้น แน่นอนว่าเป้าหมายในการเคลื่อนไหวของพวกเขาคืออะไร ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างลั่วถูจะคาดเดาได้ แต่ว่าจากสิ่งที่เขาสังเกตเห็น เป็ไปได้อย่างมากที่แม่ทัพเหยียนตงรู้สึกไม่วางใจกับสมบัติที่ลอบส่งออกมาจากป้อมมู่สือ เพียงแต่ตอนนี้ลั่วถูยังไม่คิดจะเปิดเผยเื่นี้ออกมา
นี่เป็เมืองขนาดใหญ่ที่สร้างบนูเาลูกหนึ่ง ไม่เหมือนกับป้อมมู่สือ สีเทาอ่อนของหินบนกำแพงที่หนาแน่น ส่งกลิ่นอายแก่งความแข็งแกร่งทนทาน นอกกำแพงยังมีพื้นที่ราบกว้างใหญ่ ไกลออกไปอีกหน่อยเป็แม่น้ำที่ไหลผ่านูเา ลั่วถูอาศัยแพไม้ไหลมาถึงแม่น้ำสายนี้นั่นเอง และก็ไม่ง่ายนักที่จะมาถึงฝั่งได้ แต่กลับพบว่าริมแม่น้ำยังมีแพที่เสียหายจอดเทียบท่าอยู่เต็มไปหมด ชัดเจนว่าเมื่อคืนไม่ได้มีเพียงพวกเขากลุ่มเดียวที่ใช้แพหลบหนี ดูท่าจะมีคนฉลาดอยู่ ไม่น้อย
สำหรับคนขนศพที่ต่ำต้อยสองคน ทหารในค่ายูเาม่อหลานไม่ได้ขับไล่พวกเขา หลังจากถูกตรวจสอบอย่างละเอียดเรียบร้อย ทั้งสองส่งหูของเผ่ามารทั้งสามชิ้น เพื่อแลกกับคะแนนเล็กน้อยอย่างน่าสงสาร ทำให้นักรบเฝ้าเมืองรู้สึกคนผู้น้อยสองคนนี้ช่างโชคดีจริงๆ ทั้งที่เป็เพียงคนธรรมดาตัวเล็กจ้อยสองคนแต่กลับสังหารศิษย์มารได้ถึงสามตน ถือว่าได้มีส่วนช่วยแก้แค้นให้ทหารในป้อมมู่สือเล็กน้อย
แท้จริงแล้วฐานทัพูเาม่อหลานกับป้อมมู่สือล้อมรอบสนามรบเป็เส้นโค้ง เดิมทีระหว่างสองเมืองนี้ยังมีป้อมปราการชั่วคราวตั้งอยู่ด้วย ทั้งสามที่ตั้งอยู่ที่แต่ละมุมของสามเหลี่ยม หากมีเมืองไหนถูกโจมตีจะได้สนับสนุนกันทันท่วงที แต่าครั้งใหญ่ไม่กี่วันก่อน ป้อมด่านหน้าของเผ่ามนุษย์ถูกทำลายลงแล้ว ยังไม่ทันได้สร้างขึ้นใหม่ ป้อมมู่สือก็มาถูกทำลายอีก ทำให้สถานการณ์ภายในเมืองชั้นในและเมืองชั้นนอกทวีความตึงเครียดขึ้นทันที ดูท่าเผ่ามนุษย์ในาครั้งนี้ จะถูกจัดว่าเป็ฝ่ายอ่อนแอเสียแล้ว
ทว่าในเมืองูเาม่อหลานมีสัญญาณของเผ่าเร้นลับปรากฏขึ้นไม่น้อย ขนาดแม้แต่คนของเผ่าิญญาก็ยังมีให้พบเห็น ลั่วถูได้รับรู้ในที่สุดว่า ในาครั้งนี้เผ่ามนุษย์รู้จักพึ่งพาพลังจากภายนอกบ้างแล้ว ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ความสัมพันธ์ของเผ่ามนุษย์ เผ่าเร้นลับและเผ่าิญญาเรียกได้ว่าใกล้ชิดกัน โดยเฉพาะความสัมพันธ์เชิงธุรกิจ เื่นี่ทำให้ในใจลั่วถูรู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กหน่อย
ลั่วถูไม่ได้ไปหาที่พักของคนขนศพ แต่หาโรงเตี๊ยมเล็กๆ พักสักแห่ง ตอนนี้ตัวเขาไม่ได้ขาดเงิน และเมืองูเาม่อหลานกับป้อมมู่สือก็ไม่เหมือนกัน เพราะที่แห่งนี้คือหนึ่งในเมืองหลักของเผ่ามนุษย์ที่ตั้งอยู่ในสนามรบฝานเหริน สินค้าและของใช้ทุกอย่างของเผ่ามนุษย์ในสนามรบฝานเหรินล้วนผ่านเมืองูเาม่อหลานแห่งนี้ ในเมืองเต็มไปด้วยพ่อค้ามากมาย ทั้งพ่อค้าธัญพืช พ่อค้าขนสัตว์ พ่อค้าอาวุธหรือกระทั่งพ่อค้าไม้และอื่นๆ ที่อยู่ในเมืองแห่งนี้ก็มีให้พบเห็นไม่น้อยเลย แม้จะอยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมของาแต่พวกพ่อค้ายังคงสนใจแต่การค้ากำไรให้มากอยู่ดี
เหตุผลที่ลั่วถูหาพักในโรงเตี๊ยมห้องหนึ่ง นั่นก็เพราะเขาหวังจะหาที่เงียบสงบที่สามารถเปิดกล่องนี้ออกดูได้ เขาอยากดูว่าภายในนั้นเป็สิ่งใดกันแน่ที่มีค่ามากพอให้ตงจื่อและศิษย์ายอดฝีมือเ่าั้ปกป้องมันด้วยชีวิต
ซ่งตงตามขบวนพ่อค้ากลับแผ่นดินต้นกำเนิดโลกชั้นล่าง เขาต้องรีบไปแลกยาเปิดิญญาให้เพียงพอต่อการเปิดิญญาครั้งที่ห้า นี่ต่างหากคือเื่ที่ซ่งตงคิดว่าสำคัญที่สุด
ทางด้านลั่วถูกลับไม่รีบร้อน การจะรวบรวมยาเปิดิญญาหกสิบสี่เม็ดไม่ใช่เื่ที่ทำได้ในเวลาอันสั้น เมื่อคิดถึงความพิเศษของภาพเต่าลึกลับแบกหิน เขาถึงขนาดคิดจะกลับไปที่ศิลากำเนิดเทพเพื่อดูให้เต็มตา และศึกษามันว่าสามารถมองเห็นเป็สิ่งใดออกได้อีกหรือไม่ แต่ก่อนหน้านั้นต้องดูก่อนว่าในกล่องนี้แท้จริงแล้วคือสิ่งใดกันแน่
……
เหยียนตงเป็แม่ทัพหลักของเมืองูเาม่อหลาน แต่อารมณ์ตอนนี้กลับไม่สู้ดีเอาเสียเลย ป้อมมู่สือถูกลอบโจมตี เื่นี้สำหรับเผ่ามนุษย์ในเมืองูเาม่อหลาน นับได้ว่าเป็ภัยร้ายที่มองไม่เห็น!
แต่ที่เขาปวดหัวที่สุดคือแหวนคงหลิงที่หายไป หลังจากป้อมมู่สือถูกทำลาย แหวนคงหลิงก็หายไปด้วย ตามที่ได้ยินมาคนที่รับผิดชอบปกป้องแหวนคงหลิงคือตงจื่อและกลุ่มทหารยอดฝีมือในกองทัพ ทว่าตอนนี้แม้แต่พวกคนขนศพผู้น้อยก็ทยอยเดินออกจากป่ากันแล้ว แต่กลับไร้เงาของตงจื่อและยอดฝีมือของแม้แต่คนเดียว ทำให้ใจของเขาอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกเชิงลบที่แสนเลวร้ายเต็มไปหมด
ในความไม่กระจ่างนี้ เหยียนตงพอจะคาดเดาได้ เผ่ามารและเผ่าปีศาจคงยืนยันเื่ของแหวนคงหลิงได้แล้ว ไม่เช่นนั้นไม่มีทางร่วมมือกันเคลื่อนไหวครั้งใหญ่โจมตีป้อมมู่สือแน่
เพียงแต่ตอนนี้ แหวนคงหลิงหน้าตาเป็อย่างไรเขาก็ยังไม่รู้ ถ้าข่าวนี้ส่งมาเร็วกว่านี้ ไม่เพียงยอดฝีมือจะมารวมตัวกันที่สนามรบฝานเหริน เกรงว่าแม้แต่ทูตจากวิหารอิงหลิงของเผ่ามนุษย์ก็คงรีบมาทันทีด้วยซ้ำ...
ทว่าในเวลานี้ เหยียนตงยังไม่รู้จะอธิบายปัญหานี้กับวิหารอิงหลิงอย่างไรดีนี่สิ!
ถึงแม้ป้อมมู่สือเป็ฐานทัพเผ่ามนุษย์ที่มีอิสระ แต่ยังนับว่าอยู่ในการดูแลจัดการของเมืองูเาม่อหลาน ในครั้งนี้ และาครั้งก่อนหน้า เผ่ามนุษย์ได้รับความเสียหายเป็อย่างมาก ตอนนี้ป้อมมู่สือก็กลายเป็ซากปรักหักพัง นักรบตายไปนับหมื่น เขารู้ได้เลยว่าตนต้องถูกกลุ่มชนเผ่าวิหารเสินจั้นเรียกตัวกลับแผ่นดินต้นกำเนิด ถึงขนาดที่ว่าอาจถูกถอดยศทางทหารด้วยซ้ำ… นอกเสียจากว่าเขาตามหาแหวนคงหลิงกลับไปได้ และเอาผลงานไปแทนความผิด ทว่าเขาจะไปตามหาแหวนคงหลิงได้ที่ไหนกัน!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้