ฮั่น หลิงซือเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อห่าวเหรินกล่าวว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสัญญา เธอถามว่า "จุดไหนที่มันผิดปกติ?"
ห่าวเหรินตอบว่า "มาตรา B ข้อ 3.2"
ฮั่น หลิงซือรีบพลิกสัญญาไปที่จุดนั้นและอ่านแล้วขมวดคิ้วก่อนถามว่า "จุดนี้มีอะไรผิดหรือ?"
ห่าวเหรินตอบอย่างใจเย็นว่า "มิสฮั่น เราตกลงกันแล้วว่าผมไม่้าเงินของคุณ แต่จุดนี้บอกว่าถ้าคุณ้ายกเลิกการสมรสก่อนสิ้นสุดสัญญา คุณต้องจ่ายเงินให้ผมสิบล้านหยวน ซึ่งไม่ถูกต้อง คุณไม่ต้องจ่ายอะไรให้ผมเลย และตามกฎหมายเราต้องรอหนึ่งปีก่อนจะยื่นฟ้องหย่า ดังนั้นเราควรทำสัญญาให้เรียบง่ายเพื่อความสะดวกของคุณ"
ฮั่น หลิงซือรู้สึกช็อก เธอไม่รู้จะพูดหรือแสดงออกอย่างไร ผู้ชายคนนี้กำลังสละเงินสิบล้านหยวนราวกับว่ามันไม่มีค่าอะไร เธอเคยสืบประวัติของเขาก่อนเข้านอน เขามาจากครอบครัวที่ไม่รวยและพ่อแม่ของเขาเป็คนซื่อสัตย์ที่เกษียณตัวกลับไปยังหมู่บ้านของพวกเขา
ห่าวเหรินเป็นักเรียนธรรมดาที่มาเมืองหลวงเพื่อหางานทำหลังจากเรียนจบ แต่ใน่เจ็ดเดือนที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตด้วยงานพาร์ทไทม์บางอย่างโดยไม่พบงานประจำเลย
เมื่อคิดถึงเื่นี้ เธอจึงคิดหาวิธีชดเชยความลำบากของเขา เธอมองไปที่ผู้ช่วยและพูดว่า "ร่างสัญญาใหม่ตามที่มิสเตอร์ห่าวกล่าว"
ผู้ช่วยพยักหน้าและรีบออกจากห้องประชุมไป ฮั่น หลิงซือกล่าวว่า "ห่าวเหริน คุณโอเคที่จะรอสักครู่ไหม?"
ห่าวเหรินพยักหน้าอย่างใจเย็นและพูดว่า "คุณไปทำงานของคุณได้เลย ผมไม่เป็ไร"
ฮั่น หลิงซืออดไม่ได้ที่จะมองพฤติกรรมที่ใจเย็นของเขาอีกครั้ง เธอมองเอกสารที่อยู่ตรงหน้าเธอและหลังจากนั้นไม่กี่นาทีเธอก็กล่าวว่า "นี่มันอะไรกัน?"
ห่าวเหรินรู้สึกประหลาดใจกับเสียงที่เธอะโออกมา จากนั้นเขาเห็นฮั่น หลิงซือเคาะนิ้วบนโต๊ะซ้ำ ๆ หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ ห่าวเหรินก็ถามว่า "มิสฮั่น มีอะไรที่รบกวนใจคุณหรือเปล่าครับ?"
ฮั่น หลิงซือถอนหายใจและกล่าวว่า "มันเป็เื่งานน่ะ หลังจากสัญญาเสร็จแล้ว ฉันจะให้ฝ่ายการเงินตรวจสอบอีกครั้ง"
ห่าวเหริน้าพูดอะไรบางอย่างเมื่อจู่ ๆ เสียงของระบบก็ดังขึ้นในหัวของเขา ติง: ตรวจพบว่าภรรยาของคุณมีปัญหากับความผิดปกติในรายงาน กำลังออกภารกิจระบบ: ช่วยภรรยาของคุณแก้ปัญหานี้ และคุณจะได้รับรางวัล
ห่าวเหรินสูดหายใจลึกและมองไปที่ฮั่น หลิงซือก่อนพูดว่า "มิสฮั่น ผมอาจจะดูไม่เหมือน แต่ผมเรียนการจัดการธุรกิจมานะครับ"
เขาไม่ได้โกหกแต่อย่างใด แต่ถึงแม้ตัวเขาเองก็รู้ว่าทักษะของเขาเป็แค่ระดับธรรมดา ฮั่น หลิงซือที่อยู่อีกด้านหนึ่งกลับรู้สึกทั้งรำคาญและสนุกไปพร้อมกัน เธอไม่ชอบคนที่ยื่นมือออกไปเกินกว่าที่พวกเขาสามารถรับผิดชอบได้ เธอรู้ว่าความสามารถของนักเรียนธรรมดาเป็อย่างไร และที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเธอคือห่าวเหรินที่พยายามแสดงตัวเอง
สิ่งที่น่าขำคือห่าวเหรินพยายามอย่างหนักที่จะรักษาความสงบของเขา ในสองวันที่ผ่านมา เมื่อห่าวเหรินจากไปโดยไม่แสดงความรักอย่างชัดเจน ฮั่น หลิงซือเคยสงสัยในเสน่ห์ของตัวเอง แต่ตอนนี้เมื่อเขาพยายามที่จะมีส่วนร่วมมากขึ้นกับเธอ เธอก็รู้สึกพอใจ
เธอคิดว่าการปฏิเสธของเธอจะทำลายความภาคภูมิใจของห่าวเหริน และแม้ว่าเขาจะพูดอะไรที่ไม่มีประโยชน์ มันก็จะเสียเวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น เธอจึงตกลงและพูดว่า "นี่ค่ะ"
จากนั้นเธอเลื่อนเอกสารข้ามโต๊ะไปยังห่าวเหริน ห่าวเหรินพยักหน้าและกล่าวว่า "ขอบคุณครับ"
เขาเปิดเอกสารและอ่านเนื้อหาทั้งหมดอย่างงงงวย เขาไม่สามารถเข้าใจเนื้อหาครึ่งหนึ่งได้ แต่สิ่งที่เขาสามารถเข้าใจได้คือบริษัทสาขาหนึ่งแสดงผลกำไรน้อยกว่าที่คาดการณ์ไว้
แม้ว่าจะมีช่องว่างในประมาณการ แต่มันไม่ควรเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ เอ็มเพรส อินเตอร์เนชันแนลไม่ได้จ้างมือใหม่ ห่าวเหรินคิดทบทวนและเริ่มมองหาความผิดปกติ จากนั้นเขาก็คิดและกล่าวว่า "อืม ทำไมกองทุนการตลาดถึงต่ำจัง?"
ฮั่น หลิงซือถามว่า "คุณหมายความว่าอย่างไร?"
ห่าวเหรินตอบว่า "ดูสิครับ มันบอกว่าพวกเขามุ่งเน้นไปที่การเพิ่มยอดขายและจ้างพนักงานพาร์ทไทม์เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม นี่เป็การตัดสินใจที่แย่มาก คุณควรทำการตลาดให้มากขึ้นและเรียกลูกค้ามาที่บริษัท จ้างคนเพิ่มจะไม่มีประโยชน์อะไรเมื่อแม้แต่ลูกค้าก็ไม่รู้ว่าผลิตภัณฑ์ของคุณคืออะไร"
ฮั่น หลิงซือประหลาดใจและกล่าวว่า "จริง ๆ นั่นคือสิ่งที่ฉันเห็นด้วยเมื่อฉันดูมัน หากเื่นี้ยังคงดำเนินต่อไป ฉันจะขาดทุน"
ห่าวเหรินพยักหน้าและตอบว่า "จริงครับ คุณต้องจัดการกับผู้บริหารรุ่นเก่าก่อนที่จะทำการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างโดยรวม บริษัทนี้เพิ่งถูกคุณซื้อมาใช่ไหม?"
ฮั่น หลิงซือพยักหน้าและพูดว่า "ใช่ คุณพูดถูก นี่เพิ่งถูกซื้อมาไม่นานและนั่นคือเหตุผลที่ฉันยังไม่สามารถกำหนดนโยบายใหม่ได้"
ห่าวเหรินยักไหล่ "ปัญหาของรายงานที่ไม่มีกำไรนี้อยู่ที่คนรุ่นเก่าที่ไม่เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา นั่นเป็เหตุผลที่คุณสามารถซื้อบริษัทนี้ได้ ทำไมคุณถึงปล่อยให้พวกเขาอยู่ต่อไปล่ะ?"
ฮั่น หลิงซือคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบว่า "ฉันสัญญากับเ้าของเก่าว่าฉันจะรักษาพนักงานไว้"
ห่าวเหรินใและกล่าวว่า "นั่นเป็การตัดสินใจที่มีความรู้สึกมากครับ เมื่อคิดถึงเื่นี้ ผมสามารถแนะนำบางอย่างได้"
ฮั่น หลิงซือพยักหน้าให้เขาพูดต่อ และห่าวเหรินกล่าวว่า "ไม่กี่ปีที่ผ่านมา เทคโน-คิงส์นำกลยุทธ์นี้มาใช้ พวกเขาจ้างคนหนุ่มสาวเป็ผู้บริหารระดับสูง และคนรุ่นเก่าอยู่เพื่อเป็ที่ปรึกษา คนเก่าจะได้รับเงินเดือนครึ่งหนึ่งและยังคงทำงานโดยแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ผลกำไรของบริษัทพุ่งสูงขึ้นในสามเดือนและพวกเขาเปลี่ยนชื่อเป็..."
ฮั่น หลิงซือพึมพำว่า "เทคโน-เจน"
ห่าวเหรินพยักหน้าและหญิงสาวกล่าวว่า "ฉันจะคิดดู ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณ"
ชายหนุ่มพยักหน้า และในขณะนั้นผู้ช่วยก็กลับเข้ามาพร้อมกับสำเนาสัญญาใหม่สองฉบับ ห่าวเหรินพบว่าสัญญาฉบับนี้ง่ายขึ้นและพยักหน้าเล็กน้อยก่อนลงนามในเอกสารโดยไม่ลังเลเลย
ฮั่น หลิงซือก็เช่นกัน เมื่อเสร็จแล้วเธอถามว่า "ห่าวเหริน คุณมีแผนจะทำอะไรต่อ?"
ชายหนุ่มตอบว่า "วันนี้ผมจะกลับบ้านและเก็บของ ผมต้องหาที่อยู่ใหม่ดังนั้นสัปดาห์นี้จะแน่นมาก อย่างไรก็ตาม ผมมีการสัมภาษณ์งานที่นัดไว้พรุ่งนี้ มารอดูกัน"
ฮั่น หลิงซือถามว่า "ทำไมคุณถึงย้ายบ้าน?"
ห่าวเหรินบอกเธอเกี่ยวกับสถานการณ์กับเ้าของบ้านของเขา และหลังจากคิดอยู่สักพัก ฮั่น หลิงซือกล่าวว่า "เอาแบบนี้ดีไหม ฉันมีที่อยู่ใกล้ใจกลางเมือง คุณสามารถพักที่นั่นได้ถ้าคุณ้า"
ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจและไม่รู้จะคิดอย่างไรเมื่อเสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นในหัวของเขาและเขากล่าวว่า "มิสฮั่น จะเป็อะไรไหมถ้าผมขอเวลาคิดสักหน่อย?"
ฮั่น หลิงซือรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแต่เธอพยักหน้า เธอเริ่มรู้แล้วว่าห่าวเหรินเป็คนที่มีความรับผิดชอบสูง เขาไม่ชอบรับความช่วยเหลือจากใครและพยายามรับผิดชอบต่อชีวิตของตัวเอง นี่เป็คุณสมบัติที่เธอชอบมากในตัวเขา
ชายหนุ่มกล่าวคำอำลา และฮั่น หลิงซือก็กล่าวว่า "เรียกผู้อำนวยการของ Salvo Confectionary มาที่นี่"
...
นอกอาคาร ห่าวเหรินถอนหายใจและกล่าวว่า "ระบบ ทำไมคุณถึงทำให้ผมต้องรักษาระยะห่างกับเธอเมื่อคุณ้าให้ผมเป็สามีที่สมบูรณ์แบบ?"
ระบบตอบว่า ติง: โฮสต์ ไม่ต้องกังวล ระบบเพียงบอกให้คุณไม่รับความช่วยเหลือจากฮั่น หลิงซือเพราะระบบจะช่วยให้คุณยืนหยัดได้ในระดับเดียวกับเธอ ตรวจพบว่าฮั่น หลิงซือยอมรับคำแนะนำของคุณเกี่ยวกับปัญหาของเธอ กำลังออกของรางวัล...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้